van lennep schreef op maandag 15 maart 2010, 13:39:


Precies goed. Als je merkt dat ze schrikken zou een automatische reflex van ons, als ruiters, moeten zijn: loslaten!! Hou je ze vast breng je zelf spanning over, wat hun angst zal bevestigen. Kun je loslaten en denken: tralalalaaaaa..... is het meestal 1 of 2 sprongen (nee, niet elegant ) en staan ze stil. Walkers presteren het dan ook nog om zo gespreid mogelijk te staan.... Ziet er helemaal niet uit.
Eergisteren nog van mogen genieten... toen Catcher ineens een Hafhengst langs de weg ontdekte....

van lennep schreef op maandag 15 maart 2010, 13:22:


Die bedoelde ik ook. Haal beide dames door elkaar.

Wil schreef op maandag 15 maart 2010, 13:48:


Pfff, dat loslaten valt nog niet mee wanneer jezelf in eerste instantie schrikt en uit alle macht in het zadel wilt blijven zitten. Dan is een goede tip van een ervaren ruiter in de buurt ff heel verhelderend.
Je merkt ook gelijk een snelle reactie bij het paard wanneer je je focus ergens anders legt dan op het paard zelf. Nooit geweten dat dat zo'n verschil betekent.
Je komt jezelf wel weer even tegen nadat je ruim 25 jaar bijna niet meer hebt gereden en nu een redelijk explosief model onder je hebt.
Herintredend ruiterschap valt soms nog vies tegen

De Ostheopaat is bij Namkje geweest.
Haar eerste nekwervel zat niet lekker , en haar 4 de kon ik zelfs letterlijk voelen , en zien dat die naar rechts geschoven was.
Schouders en schoft waren goed , een rib zat wat verschoven , lendenwervels zaten enorm strak waarvan de oorzaak gezocht moest worden in de onderliggende organen , en er was ook iets met haar middenrif...
Ik moet haar nu 5 dagen laten rusten , mag wel t touches doen aan haar achterhand zodat ze zich daar meer bewust van wordt.
En daarna zal de tijd het leren of ze er van opknapt , en minder moeite zal hebben met inbuigen.

Meisje had niet veel zin in ontspannen meewerken , en stapte voortdurend weg.
Maar uiteindelijk heeft ze alles ondergaan.

Gr Esther

Wie is er geweest, Esther?

Jannemarie Frowijn.

Gr Esther

Hoe is het nu met Namkje Esther?

Monique

Eerlijk gezegd...ik weet het niet.
Ben sinds de ostheopaat is geweest niet meer bij Namkje geweest.
Das het nadeel van in een klein team werken wat wel 24 uurs dekking moet geven.
Maandag ga ik weer bij haar langs.
Ik ben zelf ook erg nieuwsgierig!!!

Gr Esther

Ik ben vandaag even bij Namkje wezen kijken.
Trudy had haar met 2 andere dames op DE weide gezet.
Dat is wei met heuvels en bomen.
Eerst was alleen een van de dames aan het rennen , die wou eigenlijk maar een ding , en dat was weer terug naar haar man.
Maar de andere twee werden aangestoken , en begonnen ook te rennen en te bokken.
Namkje draafde tot 3 keer toe een heuveltje op , om er vervolgens in volle galop weer van af te denderen , door met haar achterbenen flink af te zetten tegen de schuine kant aan.
Ik heb nog gezegd dat de ostheopaat duur genoeg was, maar dat wou ze niet horen.
In langzame draf golfde ze door haar hele lichaam , maar of haar lendewervels ook meegolfden , dat heb ik niet duidelijk kunnen zien.
Het was ook leuk om even van te genieten....Maar ik hoop wel dat het werk van de ostheopaat nu niet teniet is gedaan.
Morgen gaan we wandelen.

Gr Esther

Oei , moet de ostheopaat maar eens mailen , want wat Namkje nu laat zien....
Het lijkt wel alsof ze haar achterbenen steeds verder strekt , geen buiging in de sprong.
Ze strijkt! niet te geloven....Ze knalt echt met haar eigen benen tegen mekaar aan.
En in stap wat oefeningen met haar gedaan aan de hand , en ze sleept met haar binnen achterbeen , beide kanten.
Het lijkt wel alsof ze geen spieren meer heeft , en controle is ver te zoeken.

Ik was vergeten te melden dat haar si gewricht behandeld was , dat zal we de oorzaak zijn...

Gr Esther

Osteopatie kan heel ingrijpend zijn, en spierpijn veroorzaken door veranderde spanning in de gewrichtsbanden. Had de peut/paat verteld dat je dit kon verwachten?