e m kraak schreef op dinsdag 1 december 2009, 6:07:


Interessant, Egon, haha.
'Vluchtafstand': niet alleen de futen zijn tot mijn stomme verbazing zo dichtbij gekomen, maar ook de merels, de mussen, de meeuwen, etc komen aanmerkelijk dichterbij dan vroeger.
Je vraagt je af waar dat naartoe gaat. Grens tussen 'wild' en gedomesticeerd gaat bij veel dieren geleidelijk aan vervagen..?
(En zou dat indertijd bij de koeien, paarden, schapen etc ook zo gegaan zijn? Dat domesticatie dus geen menselijk opzet is geweest, maar het gevolg van het 'mak' worden van de dieren... Door mensen geleide vermeerdering is maar een klein, en voorspelbaar, stapje verder. )

Coralie schreef op dinsdag 1 december 2009, 20:03:


Dat domesticatie dus geen menselijk opzet is

Als je daarvoor een boekje moet lezen om dat te snappen ,mensen zijn vieze beesten .Soms zo intelligent , maar langs de andere kant

Coralie schreef op dinsdag 1 december 2009, 20:03:


Nee, waarom zou een benoemd model vervagen?
Dieren kunnen prima een vluchtafstand van 0 t.o.v. mensen hebben zonder gedomesticeerd te zijn.


Nogal tegenstrijdig lijkt mij bij, voor mensen bij uitstek voedseldieren die dus bejaagd werden. Veel plausibeler vind ik de gedachte, bevestigd bij o.a. waarnemingen bij Zuid-Amerikaanse indianen, dat jonge prooidieren aangehouden werden als levende voedselbuffer.

Vluchtafstand is een typisch natte apen constructie, gecorreleerd aan een relatief veel zeldzamer voorkomende exploratiedrift die de illusie (het geloof) uiteindelijk verbreekt.
Vossen in Nederland geven ook prima voorbeeld van hoe snel vluchtafstand kan veranderen zodra er gestopt wordt met bejagen.

Nog veel wonderlijker is dat vluchtafstand gecorreleerd aan plaats kan zijn; dezelfde vogels die op trek uiterst schuw waren t.o.v. mensen in het Deens waddengebied waar er op ze gejaagd werd wisten blijkbaar dat ze binnen het Nederlands waddendeel veilig waren en dat vertaalde zich in vluchtafstand.


Is dat zo???
En is het zo dat geleide fokkerij überhaupt een bewuste keus was?
Ik denk van niet... en nog steeds beseffen veel "veredelaars" niet wat ze nu eigenlijk doen en waar ze op selecteren (wat meestal een massa andere zaken is dan waar ze dénken op te selecteren). Dat gaat zelfs nu nog op voor hightech bio industrieel gebaseerde technieken.

De russische domesticatie-onderzoeken vind ik vooral zo interessant omdat deze experimenten in alle mij denkbare opzichten bevestigen hoe domesticatie, als logische oorzaak-gevolg-keten, waarschijnlijk verlopen is (eenduidig selectiecriterium: "mensgerichtheid" - net zoals de engelsen "winstsom" voor hun racepaarden hebben geïnstalleerd) en wat het voor genetisch-chemische effecten heeft.

Ik dacht dat alles failliet gegaan was aan de perestrojka maar heb nu, dankzij Peter de Boskabouter die het weer eens onder de aandacht gebracht heeft, bijgeleerd dat o.a. Cornell het blijkbaar financieel geadopteerd heeft.
http://cbsu.tc.cornell.edu/ccgr/behaviour/Index.htm

e m kraak schreef op dinsdag 1 december 2009, 21:50:


Ha, ik kan me goed voorstellen dat, als de dieren zo dicht in je buurt durven komen, de exemplaren die 'lastig' zijn er uit worden gehaald.
Ik heb kippen gehouden (eigen broed) en de dieren waar ik last van had (agressieve hanen, kippen die eieren kapot pikten) gingen er snel tussen uit.

En in mijn moestuin ben ik ook rigoreus met bepaalde dieren die mijn oogst in gevaar brengen (slakken, rupsen, woelratten). Zoiets.

En aan de andere kant zal je de dieren die je voordeel opleveren, op welke manier dan ook, bevoordelen.

En dat geeft dan vanzelf 'geleide fokkerij', lijkt me. Of dat een bewuste keuze is... Aanvankelijk niet? Op den duur wel?
Ach, t is maar een idee. Maar zo had ik er nog niet eerder over gedacht. Wel grappig.