Wil schreef op zondag 25 oktober 2009, 19:31:


Hier vallen mijn schoenen en sokken van uit!

Wil schreef op zondag 25 oktober 2009, 19:31:

Iets positiever Wil, je mag die beschermer ook lopen vóór je aan het ruigere werk begind. Reist alleen de vraag; wat vind een paard van een kunstgebit (kunst-lagen?) in de mond?

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op zondag 25 oktober 2009, 20:45:


Oh... gelukkig Nils..... want ik ben eerlijk gezegd al aan het ruigere werk hier begonnen... en nog niet eens met een bit.... Hellup... ik loop dus achter!!

Alle gekheid op 'n stokje: WAT is het ruigere werk? Ze noemen alles daar...
Ik vermoed dat een paard het knap benauwd gaat krijgen van al die zooi in z'n mond. Niet alleen staal, maar ook nog een kunstof 'bedje' waar het bit op ligt.
Welk megabrein heeft dat verzonnen???

Jammer dat je op die site geen commentaar kunt schrijven. Echt heel jammer!

Wil.

Piet schreef op zondag 25 oktober 2009, 15:37:


Nou, Piet, ik ben zo'n muts die toch wel een lesje bitloosrijden nodig heeft gehad hoor. Je hoort van die verhalen, je breekt zijn neus bij verkeerd gebruik, je mag niet aan de teugels zitten ... Allemaal leuk en aardig, maar weinig bemoedigend om dan maar wat aan te gaan zitten kloten. Ik had een Dr. Cook hoofdstel voor Jeen, maar dat resulteerde in wurgtaferelen. Mijn lesjuf trok de conclusie, bitloos zal Jeen nooit te rijden zijn Ik heb dus op Jeen gereden met een dubbel gebroken watertrens met rubberringen. Het werd van kwaad tot erger met Jeen. Eerst vond hij de achterzijde van de bak doodeng (ineens hé), hij ging er als een wilde van door, elke keer weer. Op het laatst kon ik er nog net normaal op komen om direct daarna met een zeer gespannen paard een paar stappen te kunnen zetten en dan gingen we weer. Ik heb soms echt jankend naast de bak gezeten, vol schuldgevoel (ik heb het boek Metaal in de mond). Dan maar grondwerk en proberen in ontspanning te komen. Werkte ook niet. Tot het stukje hier op PN "Paard aan de kletter"... ik ben gaan lezen, gaan denken, gaan vragen en gaan mailen. Ik ben afgelopen donderdag naar België afgereisd naar Pien en heb een uurtje heerlijk op haar Puck mogen zitten. Basis is mij uitgelegd en ik heb daar een simpele sidepull mee naar huisgenomen. Vrijdag heb ik Jeen uit de wei getrokken en sidepull aangemeten en opgezadeld. Ik was ontspannen, Jeen was ontspannen en hij gaf lengte ... niet meer dat hysterische Friese opkrullen. Beetje gestapt, Pien's "en wooooowwwww" stop geoefend, beetje gedraafd en let's call it a day! Mijn dochter José haar mond stond open ... "voelt hij zich niet lekker, heeft hij koorts?" Ik was alleen maar blij en heb sinds tijden weer eens echt het gevoel gehad dat Jeen en ik weer eens plezier met elkaar hadden. Maar één zwaluw maakt nog geen zomer. Gisteren was het helaas slecht weer, maar vandaag niet Dus .... ja hoor, heerlijk in de bak geoefend. Ik heb vooral geprobeerd de ontspanning bij Jeen te krijgen, ja doe maar lengte, ja kijk maar ... Ik had bezoek, mijn oudste dochter, die heeft enkele foto's gemaakt. Gooi ik straks in een album hier, met alle risico's van dien. Ik ben (nog) geen voleerd amazone of ruiter, ik ben zoekende, probeer de nieuwe informatie een plek te geven, maar vooral ... ik probeer samen te werken met Jeen, probeer de ontspanning samen te krijgen. Over twee weken reis ik weer af naar België dan ga ik een hele zaterdag naar Eddy kijken en krijgen wij (mijn dochter en ik) ook een uurtje les. Ik overweeg Jeen door Eddy te laten trainen. Ik ga steeds meer mijn gevoel volgen; mijn gevoel zegt mij dat dit een braaf dier is waar nooit de moeite bij genomen is hem correct in te rijden; hij is niet verkeersmak, heeft spanning onder de ruiter (dus niet alleen bij mij, ook bij ervaren ruiters), is supergevoelig en "vertelt" de weg ... Eén ding, Piet, wat er ook gebeurt, nooit en te nimmer komt er nog maar één bit bij mij in een paardenmond. Nooit meer!

Sieta schreef :


Simpel. De persoon die niet zonder een bit denkt te kunnen is dat zelf te beperkt in zijn/haar mogelijkheden.
In de jaren dat ik bitloos rijd, lesgeef en de nodige paarden train ben ik, echt waar, nog nooit een paard tegengekomen dat bitloos niet gereden kon worden maar met bit wel.

Een paard dat niet meewerkt dient onderzocht te worden waaróm dat dier niet meewerkt. Staat hij 23 uur per dag in een stal opgesloten, krijgt hij bergen krachtvoer zonder lichaamsbeweging, heeft-ie ergens pijn, ongemak, werd hij slecht behandeld etcetera. Er is altijd wel een reden te vinden waarom zo'n dier niet meewerkt en een bit erin hangen is slechts symptoombestrijding voor een onderliggend probleem, ik ben daarvan overtuigd. Op zo'n paard hoort niemand te gaan rijden, eerst onderzoeken, uitpluizen, grondwerken, werken aan de veiligheid.

Elke vorm van rijden, of dat nu met of zonder bit is, valt of staat met de training die je erin stopt. Als een paard bang is zal een bit hem echt geen vertrouwen schenken. Aan de ruiter op z'n rug wel. Zolang die blijft denken in termen van (be)dwang en controle.

Groet, Pien