Arabesk schreef op donderdag 1 oktober 2009, 10:11:


Maar ergens heeft ze ook wel een punt. 24/7 buiten zonder droge en tochtvrije schuilplaats is ook niet alles. En als ze dan altijd in de blubber en regen moeten staan, krijg je mok en regenrot en nog meer van die leuke dingen.
Bij stal Mansour hebben ze dan ook wel fantastische faciliteiten. (Moest ik het budget hebben, zou ik het wel weten) De paarden kunnen altijd binnen staan als ze dit zelf willen. Dit is natuurlijk het ideale.
In onze weides staan geen schuilstallen, wel bomen waar ze kunnen schuilen. Maar in de winter zet ik ze s'nacht binnen. Kwestie van gulden middenweg. Bij Ibran bv. als er 2 druppels water uit de valt, crosst hij naar zijn boom om er onder te gaan staan. Hoewel we paarden zo natuurlijk getrouw moeten proberen te houden, moeten we ons ook wel realiseren dat dit geen wilde paarden meer zijn. Dat het een product is van menselijke kweek en dat we daar bijgevolg ook rekening mee moeten houden. Trouwens denk ik dat sommige paarden ook wel van enige luxe (zoals een lekker strobed om in te liggen) wel kunnen appreciëren. Zeker in een lekker ruime inloopstal, die tochtvrij is.

Cedric Coucke schreef op zaterdag 3 oktober 2009, 20:17:

Je bedoelt de toe rocker. Daar had ik al naar gevraagd op dit forum, maar niemand die het toepast ivm nauwe hoeven ....

N.a.v. een artikel over brok in de keel bij mensen in een wetenschappelijk tijdschrift, voelde ik de behoefte om een nieuwe column uit te broeden en te leggen op horses.nl:

http://www.horses.nl/blogs/view/646

Bit in de mond; brok in de keel

Er kleven vele gezondheidsnadelen aan het rijden met een bit in de paardenmond. Zo ligt het bit op gevoelige delen in de mond en ontstaat er een enorme puntdruk op bijvoorbeeld de tong en of de lagen. Natuurlijk hangt het effect van het bit samen met de hand van de ruiter. Er is één effect dat los staat van de hand van de ruiter en dat altijd optreedt. Of de ruiter nu wel of niet aan de teugels komt: de verstoring van de ademhaling.

Anatomisch gezien zijn ademhaling en spijsvertering gescheiden in het paardenlichaam, behalve in de keel. Daar horen ze fysiologisch gescheiden te zijn; het ademhalings- en spijsverteringsstelsel zijn door middel van een ingenieus mechanisme gescheiden en kunnen slechts om de beurt hun werk doen.

Een goede vergelijking van het mechanisme dat zich afspeelt in de keel, is een spoorwegwissel. Door op tijd de wissel om te zetten, kunnen alle treinen gebruik maken van dat stukje traject, ook al gaan ze een andere kant op. Door middel van de wissel kan ook geregeld worden waar de trein naartoe gaat. Zo werkt het ook in de keel bij paarden, maar ook bij mensen. De huig zorgt ervoor dat als je ademhaalt je luchtpijp geopend is en als je voedsel doorslikt dat de luchtpijp wordt afgesloten zodat er geen voedsel in je longen terecht komt. Wanneer je je verslikt, komt er soms wel eten in je longen terecht en begin je ook direct te hoesten. Zodra je iets in je mond stopt komt ook het spijsverteringsreflex op gang, je lichaam gaat speeksel aanmaken bijvoorbeeld.

Als paarden iets in de mond hebben, gebeurt er iets dergelijks. Het spijsverteringsreflex komt op gang. Dat betekent dat zijn hele lichaam zich gaat instellen op het verteren van voedsel, daar hoort geen actieve lichamelijke inspanning bij en een rustige ademhaling. Andersom geldt dat wanneer een paard lichamelijke inspanning moet leveren (training), dat het ademhalingsstelsel harder moet gaan werken.

Wanneer een bit in de mond van een paard wordt gestopt dat hard moet werken, ontstaan er grote problemen. Het lichaam krijgt twee seinen tegelijk; werken en verteren. Het spijsverteringsreflex komt op gang, maar tegelijkertijd moet er veel zuurstof naar de longen worden gebracht. Door de aanwezigheid van het bit wordt veel speeksel aangemaakt, omdat het lichaam denkt dat er eten aankomt. Dit speeksel moet worden doorgeslikt, of wordt simpelweg uitgekwijld (schuimen). Op het moment dat het paard slikt, kan het geen adem meer halen, want de luchtpijp wordt afgesloten, anders zou het dier zich verslikken. Bovendien krijgt een paard minder zuurstof binnen dan wanneer het geen bit in de mond zou hebben en minder vaak zou hoeven slikken. Bij ren- en drafpaarden komt een 'afwijking' aan het mechanisme dat slikken en ademhalen moet scheiden veel voor. Dit is geen afwijking, maar een gevolg van het gebruik van een bit op hoge snelheden. Het mechanisme wordt verstoord omdat het moet slikken en ademhalen tegelijk. Ook het overvloedig schuimen bij bijvoorbeeld dressuur is geen uiting van ontspanning, maar een direct gevolg van overmatige speeksel aanmaak en het slecht kunnen slikken.

Bij mensen komt zo'n verstoring van ademhalen en slikken ook voor. in bepaald situaties. Dat gebeurt bijvoorbeeld op het moment dat je een gevoel hebt alsof je een brok in je keel hebt. Dat wordt veroorzaakt door een spier in je strottenhoofd als je bijvoorbeeld bijna moet huilen. Je lichaam ziet angst en verdriet als een teken van stress en dan wil het lichaam vechten of vluchten. Deze reactie wordt gestuurd door het autonome zenuwstelsel, dat wil zeggen dat je er geen controle over hebt. Als je moet vechten of vluchten heeft je lichaam meer zuurstof nodig, dat kan door sneller adem te gaan halen en adem te halen door de mond. Spieren in je hals gaan openstaan om meer ruimte te geven voor de lucht die door de luchtpijp komt. Dat is op zich niet zo'n probleem, totdat... je probeert te slikken. De glottis sluit bij mensen samen met de huig de luchtpijp af, wanneer eten wordt doorgeslikt. Als je nu probeert te slikken, krijgt het lichaam twee signalen tegelijk binnen; slikken én ademhalen. De glottis weet niet precies meer wat te doen en dit voelt aan als een brok in je keel, omdat het lastig is om nu nog te slikken.

Even terug naar het paard; iets dergelijks gebeurt er als een paard een bit in krijgt én tegelijkertijd moet werken. Het zou weleens kunnen zijn dat dit tot effect heeft dat het paard ook continu een brok in zijn keel voelt!

Arabesk schreef op zondag 4 oktober 2009, 13:19:


Nee hoor, da's gewoon het bedrijfsleven waar onze economie nu eenmaal op draait.

Sandra van Bommel schreef op zondag 4 oktober 2009, 11:00:

Rillen is voor mij het moment dat er een deken op gaat. Ik ben daar niet zo dogmatisch in. Als ik zelf ril, trek ik ook wat extra's aan ipv zitten genieten hoe natuurlijk mijn lichaam bezig is. Maar da's persoonlijk.

Frans Veldman schreef op zaterdag 3 oktober 2009, 10:31:


Mee eens! Ik start gewoon een paar maal bij het betreffende dier en kijk naar de reactie.... de laatste heeft zelfs geen spiertrilling gegeven... vind het zelf eigenlijk nauwelijks te geloven. Denk dat de herrie weer iets is wat in ons hoofd zit... en het paard het niet eens interesseert.

Doe ik Frans, die test. Nog even over die eiwitveranderingen, ik zou daar graag meer over willen weten want dit is moeilijk voor te stellen.
Het lijkt mij dat je oppervlakkig schuurt. De laag die normaal bij slijtage ook afgestoten zou worden. OK, er is idd. warmte. Maar: in hoeverre dringt die warmte dan door in het hoornmateriaal en zou daar voor schade kunnen zorgen?
Bedoel je b.v. 1 cm onder het schuuroppervlak (noem maar een zijstraat)?
Daar ontstaan problemen die b.v. dan na 1 maand duidelijk gaan worden?
Wat zouden problemen kunnen worden?
Want gedachteloos door blijven flexen en weten dat er misschien problemen zouden kunnen ontstaan is natuurlijk niet mijn bedoeling.

Een veel lager toerental, een grovere slijpschijf, niet te lang op 1 plek blijven schuren, dus: bewúst flexen kan ik natuurlijk wél toe gaan passen.
Nu kan ik mijzelf dat nog aanleren. Wat al 1 fout van mijzelf dan is geweest: eerst de hieltjes eraf, waarbij ik continu dat ene plekje schuur totdat het op zoolniveau is...
praat je toch over enkele mm in 1 keer eraf schuren.
Kan veranderd worden door dat plekje even doen, verder gaan met de wand, dus in halen gaan schuren, net zoals je idd. met een rasp zou gaan doen...

Dat klopt Frans..... eerst moet je met een rasp recht kunnen schuren.
Als iemand dat nog niet kan, moeten ze dat eerst leren. Iemand zou ook eerst al goed moeten kunnen bekappen met rasp etc. voordat ze het machinaal zouden kunnen proberen. Ik geef toe dat het gemakkelijk lijkt met een flex.... maar dat zal het voor de meesten niet zijn.

Ja, dat kan ik zeker wel doen. Een traploze flex is ook een vereiste.


Wil