Sandra van Bommel schreef op maandag 21 september 2009, 10:52:


Ik heb toevallig je hele verhaal gisteren gelezen elders op inet.
Ik begrijp je twijfel, maar denk ook dat je met onbezwaard hart Amber naar die andere plek kan brengen.
Dankzij jou is nu duidelijk waar het allemaal mis is met haar, mag ze met pensioen en wordt er niet meer met haar gesold. En zullen er geen malloten meer op haar rug proberen te zitten.
Je eerste indruk van de nieuwe plek is goed, als de tweede indruk ook goed is, dan zal Amber daar haar laatste dagen (en misschien wel jaren) kunnen slijten.
Sterkte met de beslissing.

Isabel van der Made schreef op maandag 21 september 2009, 13:39:


Hoi, je legt dit verhaal hier neer met de bedoeling om advies. Is het niet het meest eenvoudige om de situatie te accepteren zoals die is? Daarmee bedoel ik dat je aanvaard dat je niet kan rijden met amber. Daarentegen kun je een heleboel andere dingen doen, zoals wandelen, fietsen, parelli, grondwerk etc etc.
Samen rijden met je man is er dan misschien niet bij, maar jullie kunnen wel wisselend rijden met zijn paard.
Het lijkt mij dat jullie een heel "rijk" leven zo hebben, en wat maakt het dan uit dat 1 paard niet te berijden is.
Een paard wegdoen om redenen dat je niet meer op haar kan rijden vind ik geen goede reden, er is zoveel meer als er op zitten!
Groetjes Jean

Isabel van der Made schreef op maandag 21 september 2009, 13:39:



Oh ja , nu snappen we elkaar weer....
Als ze haar graag willen hebben en ze heeft daar nog een soort van functie,
en de indrukken van die mensen zijn goed, ja waarom niet?
Als je bang bent dat ze daar niet zou aarden , kan je eerst een contract opmaken ofzo dat ze bij jou terug komt als het niet blijkt te werken?
Dan kan je het even afwachten, voor je een nieuwe gaat zoeken?
Weet niet of dat het ver weg is maar dan kan je mss nog contact hebben en evt. invloed op verdere verloop van haar leventje....
Is wel een moeilijk besluit lijkt mij maar als zij verder nix tekort gaat komen kan ik me het best wel voorstellen hoor...
Sterkte ermee....

Isabel van der Made schreef op maandag 21 september 2009, 13:39:


Sandra, ik ben het helemaal met Isabel eens, je hebt werkelijk alles uitgeplozen en als het goed voelt, Amber lekker met soortgenoten "oud" laten worden zonder gezeur aan haar hoofd! Prachtig toch?

Anja Seijn schreef op maandag 21 september 2009, 18:37:


bedankt allemaal...
Het schijnt een heel goed adres te zijn, ik mag gaan kijken wanneer ik wil (is wel ver weg, maar maakt me niet uit) en contact houden.
Uiteraard regel ik dat ze hier terugkomt als het niet blijkt te werken, maar gezien ze zelf veulens heeft gehad, denk ik dat ze die functie wel kan uitvoeren.

Maar het voelt gewoon nog rot... alsof ik haar aan de kant gooi omdat ze niet kan rijden. Aan de andere kant blijft het toch een teleurstelling, niet alleen voor mij, maar ook voor mijn man, gezien we al twee jaar wachten om eens eindelijk samen de bossen in te kunnen.

Ik win ´momenteel nog wat info in over de stalling en als ze erheen gaat, breng ik haar zelf. Dan kan ik zien hoe alles is geregeld daar
(was trouwens ook haar eigen voorstel, om te komen kijken)

Ik hou jullie op de hoogte.

Sandra van Bommel schreef op maandag 21 september 2009, 18:49:


Het hele verhaal gaat niet door. Zoals ik heb gezegd zou ik eerst eens gaan graven, op zoek naar info van die stal en wat ik hoorde, beviel bepaald niet.
Misschien ook erg naief om te verwachten dat zoiets mogelijk was.
Ze blijft dus, maar ik ga haar toch nog een keer volledig laten onderzoeken. Het was aanvankelijk niet de bedoeling omdat ik haar niet onnodig wilde belasten en ze volgens de da niet geschikt was voor belasting/werk. Maar gezien ze momenteel erg moeilijk hanteerbaar is (flipt erg snel en reageert zuur bij zelfs eenvoudige 'hanteer' oefeningen, nadat het een tijd geleden juist de goede kant uit leek te gaan) en ik wil weten of de oorzaak daarvan psychisch of lichamelijk is.
Het zal alleen enkele weken duren voordat ik in de kliniek terecht kan, maar goed,,. die paar weken maakt ook niets uit. Wellicht krijg ik dan wat meer duidelijkheid over de totale omvang van de lichamelijke schade die ze heeft.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 23 september 2009, 12:31:


Jammer dat het niet was wat je ervan gehoopt had, maar hou moed. Het wil niet zeggen dat er geen andere fijne plek is voor haar. Wat je schuldgevoel betreft, ik vind dat je eigen plezier ook heel wat waard is, en dat je daar ook voor mag gaan zolang je eerlijk blijft naar haar toe. Het is jouw verantwoordelijkheid om te zorgen dat zij een prettig leven heeft, en ik denk dat uitzoeken wat er met haar aan de hand is daar ook bij hoort. Op basis van wat daar uitkomt kun je misschien ook beter een nieuw plekje voor haar zoeken. Succes en sterkte!