Wil schreef :


Wil, serieus, ik snap dat niet.
Als het zo lang duurt dan is er toch iets niet goed/duidelijk in jullie communicatie?

Een paard dat aan schoenveters mag trekken is een paard dat dat ooit gemogen heeft, dus iemand heeft dit toegestaan of erom gelachen. Met aflebberende of over je heen lopende hengsten hetzelfde. Ik vind dat net zo'n voorbeeld van een jonge pup die tegen je op mag springen maar als-ie dan 25 kilo weegt en modderpoten heeft is het ineens niet meer leuk en moet dat afgeleerd worden?

Waarom in godsnaam leren jullie het zo'n dier dan áán???????

Groet, Pien

Piet schreef op woensdag 16 september 2009, 22:35:



DAT is geen probleem want een zéér goed imitatie van paardegelul werkt prima ! En DAT kunnen sommigen héél goed


Goh, jij vult nu die zogezegde pijn in als mens zijnde Als ik soms van die verwittigingstampjes zie die een merrie soms uitdeelt op een opdringerige ruin daar ligt een mens makkelijk 6weken van in het ziekenhuis , zij bewegen géén vin echter .Of op hun gemakje tussen doornstruiken staan grazen terwijl de doornen in hun neus zitten ? De doffe klap/Doornen zou toch een héle boel meer indruk moeten maken dan een zwieptouwtje niet ?


Dat is enkel omdat jij intelligentie weer invult als mens zijnde !Wat denk je van een paard dat als de dood is voor een plastiek lintje dat in de bomen hangt ? Stom paard toch ? Of reageert hij/zij instinctief ?
Zelfde instinctief gedrag met dat zwieptouw Iets wat "zoeft" ,snelheid maakt (het plasticzakje aan uiteinde van stok bij schoonheidswedstrijden van Arabs is ook een mooi voorbeeld trouwens )DAAR blijf je uit de buurt ? .Je moet je paard er zelfs niet méé aanraken ! En JA het zoefen van het touw lijkt op het zwiepen van de staart met een redelijk goed imitatie van geluid zelfs en in paardetaal word er nooit geslaan met het staartie (behalve naar de prikvlieggies dan !!)maar is dit wel de laatste verwittiging VOORDAT de trap eraan komt


Neuh , gewoon anders dan jij het doet , en in mijn ogen sneller, effektiever en duidelijker naar het paard toe .

Spirithorses schreef op donderdag 17 september 2009, 8:36:


Da's geen opbouwen van druk Pien, da's pure P+ ,zij het dan lichtelijk verborgen gebracht.
Ik heb nog een aardige vergelijking voor je.
Een jong paard,onbewust van de werking van een zweep.
Je laat hem rondjes in een roundpen lopen en wilt dat hij stopt. Achter zijn kont begin je met een zweep op de grond te slaan terwijl hij van je weg loopt. Je gaat door met zo snel mogelijk op de grond te slaan. Hij heeft zijn rondje bijna voltooid en zodra hij weer voor je is raak je hem met de zweep op zijn kop. Tja hij loopt er zelf in toch?
Zo.... afgeleerd, want de volgende keer, stopt het paard voordat de zweep hem raakt, hij kijkt wel uit.
Ik zie geen verschil. Gewoon een mep uitdelen.....
Ik wil zo niet met paarden omgaan.

Buiten dat positieve reinforcement de énige manier is om bepaalde dingen aan te leren, gaan straks, begin oktober, weer 10 mensen, acht of negen basisgedragingen aanleren aan hun dieren in 2,5 dag. Daar gaat dan ook nog de theorietijd en de uitleg hóe ze dit moeten trainen af. Hoe bedoel je: "Ik geloof niet in het halfslachtige gedoe van weken
nodig hebben om iets kleins te bewerkstelligen?"
Voortaan kunnen ze dat met elk redelijk normaal paard waar de ondernemingszin nog niet is uitgeslagen en dat fouten durft te maken.

Spirithorses schreef op donderdag 17 september 2009, 9:17:


Dag Pien... ik beschreef iets wat ie als veulen hardstikke leuk vond om te doen.
En de fases die daarna gekomen zijn in de jaren....
Wees gerust, ik heb dat nog nooit goed gevonden.
Dit is iets wat ie altijd bij mensen deed die in de weilanden kwamen en die moesten daar dan om lachen. Het ís ook om je te bescheuren als je het ziet.
Ik vroeg dan altijd: leuk he?? Hoe leuk is dit als hij een volwassen paard van 500 kilo is?? Nee... dan is het niet leuk natuurlijk! Oh..... en waarom sta je het nu wél toe dan? Dus ja, hij heeft ooit weleens z'n zin gekregen hoor.
En er is zeker om gelachen...natuurlijk ook weleens door mij.

Hoe zal ik het uitleggen? Catcher is een paard wat dingen vaak zal blijven proberen. Terwijl hij duvels goed weet dat ik bepaalde dingen niet goed vind.
Dus zet ik hem terug. En dat doet hij ook. Alleen zit in zijn karakter om het nogmaals te proberen. Dus zet ik hem weer terug.
Nou.... en dát kunnen we heel lang volhouden.
Als ik hem 1 vinger geef in bepaalde situaties... wordt ik meteen weer helemaal afgelebberd. Hij is nu eenmaal oraal ingesteld en wil kennelijk graag dat contact.
Alleen wil ik niet afgelebberd worden... dus mag ie dat niet. Uit m'n ruimte.
Zoals al gezegd... blijft ie het proberen. En hier ben ik vrijwel alle dagen mee bezig geweest. Oh, geleidelijk aan is het steeds beter geworden hoor.
En ik heb hem dat echt niet aangeleerd!

Maar: zodra hier mensen komen die hem niet zo in de gaten hebben, of niet zo consequent zijn, en dat zijn de meesten, probeert hij het gewoon weer.
Nou, over ze heen lopen niet hoor, dat is er echt wel uit.
Maar veters trekken, of aflebberen... blijft een heel interessante bezigheid hoor.
Hij wil aandacht, en meestal krijgt ie dat ook op deze manier.
Hij is ook heel erg nieuwsgierig... en zál en moet erbij zijn als er b.v. geklust wordt of zo. Mensen kunnen hem blijven wegsturen..... duurt een paar minuutjes, en dan staat ie er weer. Dat is gewoon zijn aard. Hij is een paard wat zich niet gemakkelijk iets laat zeggen.
Je moet hem zien te overtuigen, en dat kan alleen als je heel erg consequent bent. Dát + zijn aanhankelijkheid en nieuwsgierigheid... maakt hem tot wat hij is.

Daarom is Catcher ook het paard wat gewoon naast een draaiende vrachtwagen staat te kijken als er een grote mestcontainer opgeladen wordt.
Fantastisch vind ie dat. Diezelfde nieuwsgierigheid en dingen willen onderzoeken heeft er ook een bomproof buitenpaard van gemaakt.
Een heel fijn en lekker jochie, super betrouwbaar en terreinvast.
Kwestie van consequent en (misschien?) minder toestaan als je bij een ander paard zou doen.

Inmiddels is hij 6,5 en is echt wel volwassen geworden. Dat puberale gedrag en uitproberen zal geleidelijk aan gewoon verdwijnen.
Hij is eigenlijk tot dit voorjaar nog altijd een 'puppy' geweest en dat gaat nu eruit.

Groet,

Wil.

Okay, okay, geen ruzie maken jullie! Foei toch!

Vanmorgen heb ik druk met mijn armen gezwaaid terwijl ik door de bak liep met Boully achter me aan. Dan blijft hij dus wel bij me vandaan, maar niet op de manier die ik bedoel. Hij doet dat dan alleen om geen mep op te lopen en is dus, laten we maar zeggen, "bang". Boully kennende gaat hij dit heel lang vol houden, zodra ik niet met mijn armen zwiep loopt hij weer op mijn hielen. Hij gaat dit niet begrijpen.

Hoe leg ik nou uit wat het is met Boully.
Ander voorbeeld: Voetjes geven. Bij al mijn paarden tot nu toe, ook met Willem, gaat voetjes geven als volgt: soms moet ik de eerste voet vragen, loop ik naar de volgende voet en ga ik er naast staan tillen ze hem al op, omdat ze weten dat ik dat voetje ook ga vragen.
Boully doet dat niet. Ook niet na een jaar. Hij geeft wel zijn voeten, maar niet uit zichzelf.

Zo ook met clickeren, Piet. Ik kan met hem blijven targetten, maar het zegt hem niets. Hij kijkt niet naar de target. Ik heb al van alles geprobeerd, maar het komt niet binnen. Willem geen probleem. Ik heb dus bijna een jaar niets met hem gedaan en hij pakt het zo weer op.
Boully doet alleen maar dingen in opdracht, niet uit zichzelf.

Als we er niet bij zijn is hij reuze slim. Hij weet precies waar er wel of geen stroom op de draad staat, heeft als eerste door dat we vergeten hebben het hek dicht te doen, etc. Maar ben je er bij dan doet hij niets meer.

Els.