Coralie schreef op zondag 16 augustus 2009, 22:18:


Sorry, 21148 verkeerd nummer. Ik zoek het juiste nr er nog even bij.

Coralie schreef op zondag 16 augustus 2009, 22:23:


De bijdrage van Nils was #28114

Piet schreef op zondag 16 augustus 2009, 21:12:


Maar laat het nu net dit zijn dat ook niet altijd werkt. Misschien heel flauw, maar als vrouwelijke leerkracht is dit niet altijd evident. Waarmee ik bedoel dat ik vaak onbenulligheden met een zwans probeer af te schepen, maar wil het nu net zijn dat sommige puberende jongens het niet altijd kunnen verdragen door een vrouw te kijk gezet te worden. En dus nog verder het conflict aangaan om toch maar te bewijzen dat ze zich niet laten doen door dat jong dingske voor de klas. Nu ga ik echt geen 20 minuten van mijn kostbare, beperkte tijd afegeven om dit machtsspelletje te winnen. Bij aanhoudend vervelend en storend gedrag, buiten met die handel.
Ik ben het volledig met je eens dat je eerst op deze manier kan proberen het "conflict" op te lossen, maar het werkt echt niet altijd.

Gea R schreef op zondag 16 augustus 2009, 10:45:


Wat erg goed werkt in al deze gevallen (van ongewenst gedrag, ongeacht de leeftijd) is:

"Verhinderen zonder te verwijten".

Dat vraagt alertheid, moed, doortastendheid, inlevingsvermogen en vooral vriendelijkheid. Als ouder geef je zo het goede voorbeeld, wat het kind over neemt. Het goede voorbeeld geven, gaat met straffen altijd grandioos de mist in. Probeer en overdenk het eens, verhinderen zonder te verwijten. Het automatisme van verwijten kan na enige oefening vervangen worden door een vriendelijk verhinderen.

Groet, Michiel

Frans Veldman schreef op zondag 16 augustus 2009, 11:49:


Je schrikdraad voorbeeld, daar zit ook een heel groot deel (misschien wel alles) "verhinderen zonder te verwijten" bij in. Het is niet veel anders dan een stevige houten afrastering, dat doet ook zeer als je door die grens probeert te gaan. En een houten hek lijkt al heel veel minder op straffen, en veel meer op "verhinderen zonder te verwijten". Toch belangrijk vind ik het werkzame bestanddeel helder te herkennen. Er is nu eenmaal een groot verschil tussen straffen en vriendelijk verhinderen.

Neem nu het voorbeeld van een kind dat bijt. Verhinderen heeft vele aspecten. Het gebeten kind kan uitgelegd worden, dat het iets gedaan heeft wat, de bijter boos gemaakt heeft. Goed om te weten, maak je hem boos dan kan hij wel eens bijten. Vervolgens het tweetal alert volgen en de volgende bijt poging proberen voor te zijn. In plaats van straffen kun je zelfs zo'n kind op schoot nemen, en hem speels warme aandacht geven, met de boodschap "als je boos bent ga je bijten, hé". Een volgende keer kun je het wellicht al verhinderen door zijn naam te roepen ... op vriendelijke toon. Met daaraan een suggestie, voor een andere activiteit of zo, alternatief gedrag voor bijten bij boosheid zal er toch een keer moeten komen, hoe kan je daar als ouder bij helpen? Straffen lijkt makkelijker, maar is het niet, omdat de oplossing van het gedrag dan stukken moeilijker wordt, of zich verplaatst naar ander ongewenste dingen.

Groet, Michiel