joop schreef op woensdag 3 juni 2009, 14:35:

Ik ben het verhaal met interesse aan het volgen en wil alleen even kwijt dat ik het goed van je vind dat je dit doet. Je moet het nogal aandurven met twee hengsten in die staat.

Ik ben benieuwd hoe de castratie is verlopen en hoe het herstel verloopt. Bij oudere paarden en warm weer is het risico idd groter en de paarden blijven na castratie nog lang hengst. Maar de reden is zeer begrijpelijk.
Ik hoop dan ook dat jullie ook hier makkelijk doorheen komen en dat het een goede nieuwe start wordt voor deze mooie knapen.

Piet schreef op woensdag 3 juni 2009, 14:46:


Ik wilde eigenlijk ook liefst zonder clicker werken, maar merk dat mijn timing dan nog niet goed genoeg is, dus ik probeer het maar ff met, om eraan te wennen en het paard te laten wennen. Iig totdat ik het ding kwijt raak of sloop. Ben niet zo handig.
Ik ben ook erg benieuwd hoe het gaat.
Vanwege mijn beperkte ervaring heb ik de dvd en het boek hier besteld. Dat hoop ik snel te krijgen en te verslinden.
Zo leer ik op mijn oude dag toch nog het een en ander bij.....

Super spannend verhaal. Met een happy end, zo heb ik ze graag!

PS: Ik denk dat je getuige geweest bent van het geluid van een antihagel machine. Ze sturen een soort hoge druk de lucht in om hagelwolken uit elkaar te drijven. Ik heb er zo eentje achter de hoek en de fluittoon achter de knal is voor mij het bewijs.

Anja Seijn schreef op dinsdag 2 juni 2009, 22:50:


Marco Krul!

Anja Seijn schreef op maandag 1 juni 2009, 17:47:

Hoi Anja,

Dat vind ik ontzettend lief aangeboden een meedenkend. Gelukkig is mijn vriend toch een beetje van gedachte veranderd nu ik hem het verslag van Els had laten lezen. Doordat ik vaak rugproblemen heb doet hij regelmatig de hoeven van mijn paardjes. Dat is absoluut niet zijn hobby maar hij dat dat puur voor mij en daar ben ik heel blij mee. Maar goed, hij is dus geen paardenman om het zo maar te zeggen en zag het niet zitten om de paarden ook nog gerust te moeten stellen in het geval hij om wat voor reden dan ook de hoeven nog zou moeten doen met de CT. Dat is niet zijn ding. Geduld is dan wel weer mijn ding, en met de CT hoop ik dat ik voortaan zelf de hoeven weer kan gaan doen zonder problemen. Dat is in ieder geval de bedoeling. Dus nu hij het toch wel ziet zitten komt die CT er toch wel van. Alleen nog ff sparen

Ik kan me voorstellen dat je met 7 paarden een heleboel werk erbij hebt. Daar zou ik ook tegenop zien, zeker om het allemaal handmatig te moeten doen. Wat leuk dat je naast het boek ook de cursus gaat volgen! Waarschijnlijk zul je dan ook vast eens de CT mogen proberen, en dan kun je eens kijken hoe hij bevalt. Die is er bij mij helaas nooit van gekomen. Ik heb het in het kort geleerd van een goede professionele bekapper, naast het boek van natuurlijk bekappen erbij te hebben gelezen.

In ieder geval heel veel succes met de cursus en nogmaals bedankt voor je aanbod.

Groetjes Jolanda

Beste Sandra,

Ik reageer op je forumtopic aangezien jou situatie mij bekend voorkomt. De mogelijke oorzaken zijn aangeduid door daar achter staande nummers tussen haakjes (1 t.e.m. 5).

Mijn vader zijn paard, Irish de Somme, schudde bij momenten hevig zijn hoofd tijdens het rijden. Hij is een ruin van het ras sell français, dit is belangrijk te weten omdat dit gedrag vaak voorkomt bij paarden van het mannelijke geslacht, paarden die hoog in het bloed zitten (waar veel Arabisch of Engels bloed in de stamboom voorkomt) en/ of het fenomeen erfelijk overdraagbaar is.

De paarden zullen dit gedrag meer uiten in het voorjaar dan in het najaar, dit omdat deze dieren vaak een overgevoeligheid hebben voor zonlicht (1) of inderdaad wat allergisch zijn voor stuifmeel (2). Het zonlicht (met zijn UV-stralen) zou volgens veel dierenartsen rhinitis kunnen veroorzaken (ontsteking van het neusslijmvlies) en sommige allergische reacties ten oorzake van stuifmeel (pollen van allerlei planten) kunnen ontstekingen in de voorhoofdsholte of kaakholtes te weeg brengen.

Buiten deze 2 oorzaken zie ik dat je al een controle in de mond hebt uitgevoerd. Als dit grondig is gecheckt, zullen er dus geen problemen met de tanden en het gebit (3) mogen zijn. Wat hier nauw bij aansluit is het gebruik van metaal in de mond, maar dat zal ik maar uitsluiten.

Irish de Somme heeft een iets of wat licht doorgezakte rug met hoge schoft, wat een gevoelige doch zwakke rug uitschijnt (4). Wij hebben het zadel grondig nagekeken en hier zat geen oorzaak voor het 'headshaken'. Het is de ouderdom (18 jaar) en zijn verleden als springpaard die hierin bepalend waren.

Een probleem komt echter nooit alleen, er zijn altijd meerdere factoren die meespelen als er iets fout gaat. Psychisch (5) merkte ik aan Irish de Somme dat hij, in tegenstelling tot anders, niet meer veel zin had om te springen. Enkel bosritten vond hij reuze! Dus ik heb hem na een zéér ontspannende bosrit gevraagd om eens één sprong te nemen, gewoon 50 cm voor een paard van 1m68: zonder problemen. Toen wilde ik hem bewust confronteren met het feit dat hij een 2de keer zou moeten springen. Toen voelde ik een lichte aarzeling in de bocht maar hij wist wat er werd verwacht en zette een constante contragalop aan richting de hindernis. Op dat moment heb ik hem ruim voor de hindernis afgedraaid. Ik ben in een ruimte volte geeïndigd en heb het afgesloten. (Hij bleef achteraf maar staan kijken naar de hindernis.) Hij voelde tijdens het rijden duidelijk in zijn element en in zijn 'kracht' dus dit was het gewezen moment om een oude bekende (het springen) terug te halen. Als hij gespannen was, dan zou hij direct weer begonnen zijn met headshaken.

Dit is het elastiekeffect dat je ook terug vindt in vb. een join-up. Je creeërt nieuwsgierigheid want de emotie die ik heb opgewekt met de ontspannen boswandeling wordt gelinkt met het springen van de hindernis. Sindsdien heb ik dit altijd gedaan en na de wandelingen heb ik dit verlengd en verlengd en nu springen wij terug wat vaker (tot 45 minuten).

Het headshaken komt enkel en alleen terug bij hem wanneer er pollen in de lucht zitten, zijn rug pijn doet en/ of hij onder stress staat. Het is de last van de leider om hier mee rekening te houden en problemen bij de wortels aan te pakken. Zorg dat er geen stress voorkomt in de training! (Geen pushen voorbij hindernissen, het lijkt op korte termijn dat je dan misschien "de baas" bent en de touwtjes in handen hebt maar niets is minder waar, bij overmatige stress is het adrenalineniveau zodanig hoog dat er gewoon geen sprake is van een leerproces. Het paard zal alleen in zijn headshaken worden bevestigd.)

Volgens jou reactie gaat alles goed maar ik hoop dat ik met deze uitleg misschien andere mensen heb kunnen helpen.
Veel plezier met je paard in de toekomst,
Groeten,
Jasmijn Wauters

Nog weer eens een update over Allegra.
Ze zal de langste tijd bij me zijn geweest. De eigenaresse is een goede plaats bij haar in de buurt aan het zoeken en het lijkt haar leuk om haar voor een karretje te leren lopen.
Ze heeft inmiddels bij Piet Bakker het lange teugelwerk geleerd en is bereid te leren natuurlijk bekappen.
Positief allemaal dus.
Met de voeten van Allegra is het nu een kwestie van tijd. De voorvoeten kan ik een slag of wat achter elkaar raspen, zonder dat ze al te lastig wordt en nu ben ik voornamelijk met de achtervoeten bezig.
Een kwestie van tijd, omdat nu ik de oorzaak weet waarom ze door het lint ging en dat het een kwestie van vertrouwen winnen en geven is en dat moet echt beentje voor beentje en het komt maar voetje voor voetje.
Gisteren nog weer wat gewerkt met haar en wat ze echt hemels vind is om gekrabd te worden aan de zijkant van haar bil.
Het lag voor de hand om haar op die manier te belonen.
Gisteren viel dus mijn kwartje en het scheelt nog eens ook, je hoeft niet iedere keer naar voren te reiken om haar een voedselbeloning te geven.
Nu stond ik eigenlijk vlak voor een muur en er zat progressie in het achtervoet geven. Tot op een gegeven moment dat ze er helemaal niks van bakte. Ok, dan ook geen jes en geen beloning.
Daarrrr was ze het niet mee eens en kwam met haar heup naar me toe. KRABBEN!!.. eeh neujoor. Ok dan ga ik DUWEN TOT JE KRABT!! pfff je doet maar, want ik moet niet zoveel hebben van al te opdringerige vrouwen ..en toen stond ik dus tussen muur en paard....
Nou is het geen Belgisch werkpaard, dus ik kreeg het echt nog niet benauwd, maar je staat toch ff van tiens, hoe los ik dat op.... Want consequent is consequent niet waar?
Geen probleem, gewoon de volgende keer even over haar heen gereikt en aan de andere kant gekriebeld en toen werd het haar snel duidelijk dat het geen nut heeft om naar me toe te komen
Ik zal haar missen, want je gaat je eraan hechten. Het is een ongelooflijk apart beest, zo compleet anders van karakter dan mijn twee andere. Shiny blijft een lieve zenuwpees met tig handleidingen, Don is eigenlijk hartstikke koel, maar zoals Allegra heb ik ze nog niet meegemaakt en zeker niet de kans gehad om zo lang mee te werken.
Maar goed, ze is nog niet weg. Ik mag nog een poosje.

Jasmijn Wauters schreef op woensdag 3 juni 2009, 15:25:


Jasmijn... misschien heb je eroverheen gelezen, maar tijdens het rijden in het bos (heb tot dusver alleen in het bos gereden) is ze volkomen ontspannen en schud ze niet.

IJzer in de mond krijgt ze zo wie zo niet. Ik wil geen ijzer in de mond van mijn paard. De vorige eigenaar dacht daar echter anders over en stopte er een bit in en snoerde de mond dicht. Logisch dat ze daar gespannen was tijdens het rijden.

Verder is het een draversmerrie en heb ik geen enkele intentie om ermee te springen. Dus dat is verder niet van toepassing.

Stress krijgt ze bij het toepassen van druk (mentale druk) is gebleken en commotie om haar heen (vooral om haar hoofd). En dat terwijl ik daar toch al zeer bewust mee omga en nooit push. Oorzaak is niet bekend en ook niet belangrijk. Dit weten wel, want grondwerk doe ik wel met haar en het is de bedoeling dat ze er beter van wordt; dus sterkere spieren krijgt (voor haar eigen bestwil) soepel wordt en op mij gaat vertrouwen.
Gezien ze waarschijnlijk al haar hele leven te maken heeft gehad met druk, heb ik ervoor gekozen om Piets advies op te volgen en clickertraining te gaan doen met haar. Op die manier kan ik het negatieve in het positieve omdraaien (is de bedoeling)

Ze heeft daarnaast idd een pollenallergie, maar niet dusdanig dat het bezwaarlijk is. Tenzij ze stress ervaart. En we werken eraan om dat dus te voorkomen.

Oh ja... ze is verder onderzocht en is lichamelijk helemaal gezond, zij het wat stijf.

Sandra van Bommel schreef op woensdag 3 juni 2009, 16:00:


FF nog een aanvulling... ik voer geen join up uit. Ik ben er geen voorstander van en vind de druk bij een JU veel te hoog en hem bovendien volkomen onnodig. In dit geval denk ik zelfs dat het een behoorlijk averechts effect heeft.