Ilona Kooistra schreef op woensdag 24 december 2008, 9:58:


Jeen was net 5 toen ik hem kocht. Gelet op mijn zeer summiere ervaringen als ruiter en de kennis uit diverse boeken, doen wij het rustig aan.
Vanaf juli dit jaar staat hij dag en nacht met zijn hoofd in de wei, hij had daarvoor 24/7 op stal gestaan. Het is het barokke type, maar ik vond hem weinig barok. Ik heb hem de eerste weken na zijn verhuizing in juli lekker laten staan en helemaal niets mee gedaan. Nu rijd ik hem 2 tot 3 keer per week, een half uurtje. Veel stappen en een beetje draven. Ik wandel met hem en doe veel grondwerk. Jullie willen niet weten hoe hij gegroeid is, je kunt aan zijn lijf zien dat hij sterker geworden is en je merkt aan zijn gedrag dat hij sterk in zijn hoofd is. Ik doe veel met hem, maar meer onbelast dan belast. Zo kan ik ook op een rustige manier leren rijden, beter een kwartiertje echt wat leren dan een uur zitten prutsen. Zo blijft het voor iedereen leuk en goed. Hij wordt in maart 6 en groeit uit tot een adembenemende Fries. Ik vraag mij af of hij er zo uitgezien zou hebben als hij nog in een handelsstal gestaan zou hebben. Hij is minder zwart en zijn manen en staart zien er niet meer zo verzorgd uit, maar wel een teken dat hij buiten is. Dat noem ik nu een happy athlete, daar zijn ze bij de KNHS toch zogenaamd zo gek op?

Trek het je niet aan, was niet meer dan een tijdelijke lichte frustratie Niet persoonlijk bedoeld.

Piet
Natuurlijk Bekappen - Outcome Based!

Ilona Kooistra schreef op woensdag 24 december 2008, 9:58:


Jullie halen terug een heel interesant punt aan. Iedereen in mijn omgeving kijkt nu al verwonderd dat ik nog niet op Huppel zit... Ze is toch immers al groter dan een hoop andere paarden waar mensen opzitten? De paardenvrienden weten dan wel dat ik nog even moet wachten, maar langer dan drie jaar? En, waarom doe ik dan niet zoals de overbuurman en fok ik aan haar twee jaar nog eerst een veulentje bij Huppel? Als ik immers toch moet wachten tot ze drie is om er op te rijden? Dan is ze tenminste nog nuttig, want ik kan er toch niks mee doen als ik niet kan rijden hé?

... en ik maar telkens uitleggen dat ze pas echt volgroeid zal zijn aan zeven jaar (of is het acht? of zeven voor een merrie?). Maar ik weet ook nog niet hoe lang ik dan wel wil wachten. Tot haar zeven vind ik dan ook wel lang. Ik hoop maar dat het zal gaan als met het spenen (dat ik aan negen maand heb gedaan), dat ik zie dat ze er klaar voor is. Maar dat is wel errug subjectief weeral, nauwelijks verschil met de mensen die ook 'zien' dat een tweejarige quarter al helemaal klaar is. Ik weet dat ik bij de jonge hengst van een vriendin was, drie jaar en net gestart, en dat ik die echt nog een babylijf vond hebben.

Nathalie