Piet schreef op maandag 8 december 2008, 19:56:


alsof mannen, sex en hersenen samen gaan

Maar daarom vindt ik het zo goed om open te staan voor andere....
Je leert rijden door te doen/voelen dat is waar, maar je hoeft niet zelf het wiel uit te gaan vinden.
En zo zijn er natuurlijk bii ieder wel wat dingen waarvan je denkt, ja dat is ook zo, of ze kunnen het zo duidelijk op hun manier vertellen dat je het begrijpt.
Je paard loopt zo goed als je zelf kan rijden.
Ik heb een paar jaar geleden weer stijldansen opgepakt, goh dat ging lang zo makkelijk niet als 20 jaar geleden, ik bedoel maar, werk aan de winkel en beter worden daar ben ik mee bezig!
Een tocht maken dan zal je zeker je paard leren kennen, maar de een vraagt hele andere dingen of stelt veel hogere eisen aan het paard dan de ander.
Ik wil zelf in conditie zijn, en ben flijtig dus dat "verlang" je dan ook van je paard, in hoeverre mogelijk uiteraard.
Je rijdt zoals je bent!
Heb een 100 jaar geleden een paard gereden een Aktion mijn droompaard, prachtig paard maar ik kreeg hem niet goed aan de loop, je kan je vast rijden, vergelijk het met bedrijfsblind.
(ben ook blij dat ik nu weer een ander paard erbij ga rijden, verschil voelen etc...).
Anita

Ilse Bartholomeeusen schreef op maandag 8 december 2008, 13:51:


Misschien heb je hem onbewust dat geleerd? Jij klikte toen hij iets goed deed, maar toevallig liet ie net zijn fluitje hangen. Nou denkt hij dat dat een aanvullende voorwaarde is om de klik te krijgen, en iedere keer wordt het nu natuurlijk weer opnieuw bevestigd.

Frans

Frans Veldman schreef op maandag 8 december 2008, 20:08:


Ja, dat heb ik ook een poos gedacht, maar het gebeurt zoals ik zei bij alle mannetjes paarden , zou wel toevallig zijn als iedereen dit per ongeluk aangeleerd zou hebben en dan nog bij nieuwe dingen, terwijl bekende dat gedrag eigenlijk niet meer veroorzaken
Piet
Natuurlijk Bekappen - Outcome Based!

eddy DRUPPEL schreef op maandag 8 december 2008, 11:09:


Just, al doende leert men maar je kan toch ni alles zelf uit een boekske ofzo halen en da wa uitproberen tot het lukt? Toch zeker ni als je met levende wezens bezig zijt, daar heb je begeleiding en ondersteuning bij nodig, allé da vind ik toch.
Als ik voel dat mijn paard op een gegeven punt onder mij verzamelt loopt, reageert op een miniem contact en terwijl de impuls aanwezig is, dan vertelt mijn paard dat ik goed bezig ben (die momenten hebben spijtig genoeg nog niet de bovenhand ). Maar al die andere keren waarbij ik voel dat het toch ni helemaal da is, begin ik te twijfelen. En ja, je paard vertelt veel en als je het al helemaal kan vertalen, moet je ook nog de kennis hebben om hieraan bij te sturen en je moet dat durven want doe je dan echt niks verkeerd als je wat uitprobeert?
Bwa, ik ben mss wel nen te grote denker en nen eeuwige twijfelaar maar af en toe iemand die zegt dat je het eens zus of zo moet proberen, kan hierbij helpen.
Maar dat je leert rijden door effectief te rijden, rijden, rijden, daar ben ik het 100% mee eens!

Britt Claeys schreef op maandag 8 december 2008, 21:47:


O wat is dit herkenbaar ... Het is wel eens fijn om bevestiging te krijgen of dat je twijfels weggenomen worden. Ik heb sinds vandaag een nieuwe instructrice (centered riding) gevonden en ik heb het één groot feest gevonden. Je moet wel een click met iemand hebben, het gevoel samen met iets leuks bezig te zijn. Het was een proefles/kennismaking, maar ik had het gevoel dat ik al eeuwen met haar aan de babbel was, gewoon ongedwongen en zonder "angst" om fouten te maken (je doet toch vaak heel erg je best om het zo goed mogelijk te doen en dan gaat het veelal fout, hahaha) Ik kan met een goede instructie weer lekker vooruit en ik stap met een zekerder gevoel weer op de rug van paard. Gaat lekker, mooie jongen ... (die was voor Jeen )

Spirithorses schreef op maandag 8 december 2008, 19:22:


en toch wordt ook dat beter hoor na enkele honderden km,
hoe meer je rijdt , des te ontspannener ga je zitten
er is maar één regel : zit recht !
niet met een stijve rug, maar hou je heupen en je schouders
dwars op de ruggengraat van het paard
de rest balanceert zichzelf wel uit
als je tenminste over een beetje sportieve souplesse beschikt
anders ga je maar kunstwerkjes haken.....

Eva Saegerman schreef op maandag 8 december 2008, 20:02:


jahoor, alleen zitten die laatste
wel vaak in het kleinste kopje....

Anja Seijn schreef op maandag 8 december 2008, 22:16:


Hee, leuk. Bij wie ben je, Anja?
Groetjes, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 9 december 2008, 8:59:


Esther Evers uit Ede. Het is allemaal heel toevallig gelopen, ik zat met Olav Fränzel, paardentandarts, een beetje tijdens de koffie te leuten en vertelde hem dat ik graag zou willen leren rijden op basis van Centered Riding ... Wat denk je? Zijn vriendin is instructrice! We hebben maandag kennisgemaakt door middel van een proefles. Was zo leuk en relaxt, dat we afgesproken hebben dat ze iedere maandagmiddag komt lesgeven. Ben er superblij mee! Hele leuke oefeningen waarbij je écht verschil voelt, ik ben dol enthousiast! O ja, we gaan ook straks lekker over de Veluwe rijden, is dat leuk of is dat leuk?

Michiel schreef op maandag 8 december 2008, 16:03:


Net als zowat iedereen is jouw focus gericht op de vorm van communicatie, niet op de inhoud. Toch dacht je toen je dit schreef, en denk je misschien nog wel, dat ik dit mis heb. Dit is nu ten voeten uit wat ik steeds bedoel, de inhoud is veel abstracter en verloopt cumulatief over langere tijd.

Fysieke druk van jouw been hoeft niet meer of minder aversief te zijn dan tonggeklak (even voor alle duidelijkheid aan alle mogelijke vormen van imbeciele meelezers hier: dit geldt niet voor sleutelbos en 4-duims spijker!).

Het is het proces waarin begrepen communicatie is opgebouwd dat uitmaakt hoe je paard (ontvanger bepaalt) jouw stimuli ervaart; als beloning of straf, of als signaal leidend tot een reactie (respons) zonder intrinsiek straffende - of belonende waarde. Dit laatste gaat niet zomaar. Dat werkt pas als je reeds hebt leren dansen, om het voorbeeld van Frans en Piet aan te halen.

Mijn vraag hoe het toch kan bestaan dat mijn paard wél zonder protest ophoudt met grazen en de rit vervolgt als ik dat vraag, dit terwijl hij vrijwel altijd mag grazen van mij zodra we ergens stil staan, staat nog steeds onbeantwoord. Het gaat hier om dezelfde communicatie opbouw en verwachtingspatronen over langere tijdsperioden.

marianne laenen schreef op maandag 8 december 2008, 19:37:


Ik "profiteer" er ook van om snel alle vellekes er af te doen (wel zien dat er niemand staat te kijken ... ) en dan verdwijnt ie ook weer even maar dan clickeren we verder en daar komt ie weeeer!! hahahaha
Gr. Ilse