nienke mulder schreef op maandag, 16 februari 2004, 22:12:
> Iemand een idee wat ik verkeerd doe ?? voor de
> duidelijkheid ik ben nu bij les 2 en 3 tot de porcupine game.
>
> groetjes nienke
Hoi Nienke,
Dit komt bij
Parelli meestal voor, en ja, de moeilijkste en meest onderschatte Game is de Porcupine Game. Tamara vertoonde dit gedrag ook bij deze Game, maar als je gewoon de tijd neemt om het er goed in te krijgen, je paard het spel leren begrijpen, dan komt vanzelf die omslag in gedrag. Het is ook best logisch want het paard krijgt nu een andere positie. Tamara had hier ook heel erg moeite mee (vooral bij de Porcupine) omdat zij gewoonweg heel dominant is. Als je je gewoon consequent aan de fases houd, op de juiste plek staat e.d., doe je niks verkeerd en is het gewoon een reactie van het paard op jou en de verandering van rollen. Dit is dus eigenlijk heel 'normaal' en als je het geduld hebt om je paard de Games goed bij te brengen en je gaat gewoon lekker verder met L1 zal het vanzelf weer overgaan en plaatsmaken voor wederzijds vertrouwen en respect. Tamara heeft bij mij ook echt heel lang gedaan over de Porcupine Game, maar nu reageert ze op de lichtste aanraking van mijn vinger, snapt ze het spel en heeft geen 'opposition reflex' meer...
Dat je paard je voorheen gewillig heeft gevolgd wil niet altijd zeggen dat je paard je ook als leider zag. Had ik ook met mijn fjord, maar daar was ik dus (bleek later) totaal de leider niet over. We hebben elkaar dan ook nooit echt 100% vertrouwd. Tamara vertrouw ik wel en zij vertrouwd mij ook (uitzonderingen daar gelaten). Bij L1 kom je bijten, steigeren e.d. dus ook tegen, maar je zult zien dat als je doorgaat het vanzelf verdwijnt. Tamara hield op een dag ook ineens netjes afstand, trapte niet meer e.d. Even door de 'zure appel' heenbijten dus...
Groetjes,
Linda
Warboel
