Moniek schreef op woensdag 9 juli 2008, 20:45:
> Esther schreef op woensdag 9 juli 2008, 20:30:
>
>> eddy DRUPPEL schreef op woensdag 9 juli 2008, 17:22:
> Natuurlijk, als er een ondraaglijk lijden is, laat je je paard
> gaan; dat is dus niet wat ik bedoel.
>
> Moniek
Ja jouw punt begrijp ik, ik denk daar ook zo over. Kortdurende situaties zoals de spoorbaan dan grijp ik ook in, ook met kracht. ( kippenkracht weliswaar
Of eventueel een praam.
Een paard breken en dat is zoals Eddie voorstelt, geen haar op mijn hoofd die dat goed kan praten.
Bij Bjork is het een dagelijks terugkerend iets, wat er wordt gesuggereerd en dat stoort me vreselijk is dat geweld de oplossing is. Ik heb veel gebroken paarden gezien, toen Bjork kwam was ze niet gebroken maar had in niets en niemand enig vetrouwen, de soort oplossing van Eddie werd toen ook door 'deskundigen' voorgesteld. Wij hebben gekeken naar Björk en heben geen enkele spijt voor ons respect naar haar behoeftes en mogelijkheden. Pas toen ze 6 was zijn we voorzichtig begonnen met wat inrijden, haar traumaas waren toen hanteerbaar.
Respect betekent soms ook doodgewoon tijd nemen. Wij kennen dit paard bijzonder goed, als we
kwaliteit willen voor dit paard zal dwang averechts werken.
Ik weet het je kunt paarden hulpeloos maken door ze geen enkele keuze te geven, voor een kort durende sitatie zou ik dat ook doen, een wond, een kuurtje etc.
Warboel
