Hallo Karen,

clicker training is.

Da’s helemaal juist – ik weet er niets van af. Ik blijf erbij dat ik het clickeren een mensentrucje vind!
En wat mij betreft, overbodig! Net zoals het trainen van een dove hond met een zaklamp. Waarom zo ingewikkeld? Ik heb toevallig zelf een inmiddels 13-jarige Poolse berghond (Tatra), blind aan één oog en doof aan beide oren. Als ik wat van hem ‘wil’ , zorg ik gewoon dat ik in zijn beeld kom en nodig ik hem via lichaamstaal uit te doen wat ik op dat moment nodig acht. Gaat prima.
Net zoals dat slikken van die pil: ik speel in op z’n natuurlijke behoefte (eten) en klaar daarmee de klus op een voor het dier aangename en niet frustrerende manier. En zo willen we onze paarden toch ook behandelen?

druk; het soort druk dat je liever wilt vermijden. Uitnodigende lichaamstaal
(de vraag : "volg je mij?") is geenszins onaangename druk.

De kern van het vraagstuk is naar mijn idee het woord ‘onaangename’ en ‘aangename’ . Ik probeer duidelijk te maken dat je het paard niet zo moet psychologeren en een mensopvatting over ‘onaangenaam’ erop los moet laten. Vandaar de voorbeelden die ik noemde.
Jij vindt ‘uitnodigende lichaamstaal’ wel ok, maar het is en blijft druk. Het zal het paard een zorg zijn of het aardig of niet aardig is: hij/zij reageert gewoon op je signaal, dus druk.

veronderstelling die niet klopt.

Nee hoor, ik ga er van uit dat je die kennis hebt. Maar, kennis behoort niet absoluut en voltooid te zijn - leren doe je iedere dag.
Ik heb ergens gelezen dat de beste paardenman/vrouw wéét dat hij/zij niets weet en dat vind ik een mooie opstelling. Openstaan voor wat je ziet, zonder te proberen je eigen opvatting in de weg te zetten. En naar mijn idee is er geen betere leerschool dan kijken naar wat je paard aanbiedt . Ik zou een ieder willen toewensen om van de ziekte ‘antropomorfisme’ af te komen. Parelli, Roberts. Hempfling, Voest.. ze zeggen allemaal het zelfde in hun theorieën: “Ik heb gekeken naar het paard, en zag…”


Ik blijf bij mijn mening: ook in de training van het paard moet je streven naar dat wat het paard eigen is.( Jouw woorden) Dus druk.Dat snapt-ie tenminste en zal hem/haar minder frustreren. En waarom ‘sowieso’ natuurlijk gedrag in training ‘niet natuurlijk’ zou zijn, is mij helaas nog steeds niet duidelijk. Een beetje dom zeker!

m'n eerdere mails hebt doorgelezen.”
Ik sta open voor nieuwe informatie, zeker en als ik de tijd kan vinden, zal ik me er in verdiepen. Maar.. zie je wat je doet? Je stelt een VOORWAARDE. Goed bedoeld misschien omdat je andere lezers niet wil lastig vallen met discussie die op een eerder moment is gehouden. Ook al is dat aan hen om te beoordelen. Ze kunnen de discussie ook overslaan nietwaar? Maar het is wel DRUK!

Groeten, Marianne

Hoi,

marianne herzberger schreef op dinsdag, 10 februari 2004, 10:34:



Ja, clicker training is een door mensen bedachte trainingsmethode, maar wel een die heel goed inspeelt op natuurlijke leerprincipes.
Overigens, paardrijden in zijn geheel is een mensentrucje, toch?


Als ik wat van een dove hond wil, dan doe ik in de basis precies hetzelfde als jij omschrijft. Namelijk zorgen dat ik in beeld ben, en dan dmv lichaamstaal een commando/signaal geven.
De click, of in dit geval de flits, is niet meer maar zeker ook niet minder, dan een duidelijk signaal aan de hond welk gedrag precies het goede gedrag is. Daardoor leert de hond veel sneller wat de bedoeling is, en krijgt hij er meer lol in.


Ik vind dat je dat pil-slik verhaal onterecht volkomen uit zijn context haalt. Ik ken ook wel de truc met de 3 stukjes worst waarbij in het 2e stukje de pil zit. Met deze pillen werkt dat niet bij mijn hond; ze ruiken heel sterk en hij weet exact in welk stukje worst of kaas de pil zit. Dat stukje neemt hij niet aan, tenzij ik hem dat dus op commando laat doen.
Maar de CONTEXT was; er werd gesuggereerd dat je met een clicker getraind dier een probleem zou hebben, zodra er iets moet gebeuren dat het dier niet wil. Het vieze pillen slikken op commando was 1 van de voorbeelden die ik gaf, waaruit volgens mij blijkt dat clicker getrainde dieren wel degelijk commando's blijven opvolgen, ook als ze het eigenlijk niet zo zien zitten. Mits het dier goed getraind is natuurlijk, maar dat geldt voor elke methode.

Marianne schreef:

Daar ben ik het niet mee eens. In het voorbeeld dat ik gaf, een manier om een paard in stap voorwaarts te leren gaan op signaal van de ruiter, staat de helper vóór het paard. Ik beschreef de uitnodigende lichaamstaal als de vraag "volg je mij?". Dat vind ik geen vorm van druk. Het is een uitnodiging.



Mee eens. Ik ben al 30 jaar zo goed als dagelijks met paarden bezig, en gelukkig nog lang niet uitgeleerd. Niet voor niets gaf ik in eerdere e-mails al aan dat ik nog steeds zoekende ben. Zoekende zal ik altijd blijven, hoop ik. Zoekend naar hoe het nóg beter kan.
Dat ik afgelopen december een Parelli pakket heb aangeschaft omdat de verhalen en beelden van Frans en Ilona (op hun site) me zo aanspreken, is daar ook een voorbeeld van.


(Marianne:)

Wat ik het belangrijkste vind in training, is dat het voor het paard zo begrijpelijk mogelijk is wat je bedoelt, en dat het geheel zo leuk mogelijk is voor het paard. DAT vind ik respect hebben voor een paard.

Het paard heeft er niet om gevraagd getraind te worden door een mens, laat staan om een ruiter op z'n rug. Wij als mensen nemen een paard in ons bezit, letterlijk. Ik heb daar niet zo'n moeite mee dat ik vind dat dat niet zou mogen (als ik dat vond, zou ik geen paarden hebben). Maar ik vind het wel iets om bij stil te staan, en om rekening mee te houden.

groeten,
Karen