Waar het mij om gaat is dit verschil:
* is de basis van het leerconcept dat het paard reageert op lichte druk,
omdat het heeft geleerd dat als hij niet op lichte druk reageert er
zwaardere druk volgt?
of
* is de basis van het leerconcept dat het paard reageert op een signaal (dat
kan lichte druk zijn, of een stemcommando, etc.) omdat het geleerd heeft dat
signalen opvolgen succesvol/belonend gedrag is?

Een verwarrende maar interessante en philosofische vraag!
Ik neig naar de laatste variant, maar realiseer me meteen dat het toch een beetje een “kip of het ei” vraag is. Want hoe leer je? Door iets te ervaren denk ik . Je wilt je paard b.v. leren reageren op de hulp die wij mensen bedacht hebben om het paard vanuit stilstand te gaan lopen. Je legt je been aan met lichte druk. Hij snapt ’t niet en blijft stilstaan. Iets meer druk: hé denkt dat paard, wat is dat voor vervelend gedoe en loopt weg van de druk. Hoera denk jij, resultaat behaald – hij loopt! Je beloont: brááf paard.. en hij denkt, hé .. een complimentje.
Als-ie ‘slim’ is, heeft hij het gegeven ‘druk’, inmiddels gecombineerd met ‘brááf’’. Maar toen hij het voor de eerste keer moest doen, moest je toch wat extra druk geven om jouw bedoeling kenbaar te maken en hem in het gevoel te bezorgen “ik wil weg van die druk” . Wat heeft nu bepaald waar 't beestje op reageerde?
Op z’n best is het een combinatie van de twee elementen.
En het belangrijkste lijkt mij dan toch vooral dat je ZELF de druk laat vervallen op 't moment dat er een resultaatje geboekt wordt!

En dan de hond: Inspelen op de aard van het beestje zou ik zeggen, zoals bijvoorbeeld de pillenslikkerij: ik zie er geen enkel nut in om mijn hond te trainen iets vies op te eten. Wie doe ik daar een plezier mee? Mijzelf omdat ik dat voor elkaar krijg? Ik speel dan liever in op zijn behoefte om zo snel mogelijk wat lekkers naar binnen te werken. Dus, voor één pil, drie stukjes worst: eerst een stukje zonder pil, hap-slik-weg, tweede stukje mét pil, hap-slik-weg, derde stukje zonder pil… precies, geen tijd om wat ‘weg te werken’, dus hap slik weg en pil zonder gezeur naar binnen! Ik maak dus domweg gebruik van zijn hondse behoefte snel iets naar binnen te schrokken.
Groet, Marianne

Frans Veldman schreef op maandag, 9 februari 2004, 16:26:


Nou Frans, ik ben 't voor de verandering eens helemaal met je eens!
Marianne

Frans Veldman schreef op maandag, 9 februari 2004, 16:26:


Nou Frans, ik ben 't voor de verandering eens helemaal met je eens!
Marianne