Anita Cats schreef op woensdag 2 januari 2008, 21:53:


Foto's blijven inderdaad maar foto's, maar je kan dit ook terug vinden in de filmpjes. Volgens mij, wat een persoonlijke visie is, gebruikt Ulrike Thiel 'de omcirkelde gebieden' om dingen duidelijker te maken. In haar boek 'Beter paardrijden kun je leren' gebruikt ze dit ook. Zij heeft op haar website heel veel info staan over de 'rollkur' en ook vreselijke foto's, ook al is dit maar een momentopname van een foto, zulke dingen kunnen niet naar mijn mening.

Via onderstaande link kan je haar visie lezen.
Het is een moedige dame om dit aan te durven:

http://www.hippocampus-nl.com/index.php?content_id=322

Christel Provaas schreef op donderdag 3 januari 2008, 10:24:


Misschien zou Puck een mooi uitprobeerpaard zijn voor een les bij Antoine. Ze is nu 9 maanden bij ons. Ik heb haar zelf nog helemaal nooit gereden, wel twee stagiaires hebben zonder zadel wat met haar rondgestapt tijdens de wandelingen, maar meer ook niet. Ik weet dat ze bij haar vorige eigenaar niet echt heel zachtzinnig gereden is en dat ze een te knellend zadel heeft gehad.
Ik wil eerst dat ze geestelijk herstelt, dat gaat inmiddels al een stuk beter, lichamelijk is ze nu in orde en het wachten is op het veulen (duurt nog 4 maanden hoor). Pas daarna acht ik de tijd rijp om iets met haar te gaan doen.

Wat 'mijn' rijstijl betreft is Puck dus nog helemaal 'blanco', dat zou mooi zijn voor een proefles bij AdB, tenzij ik besluit om het eerder zelf te proberen maar op het moment heb ik helemaal nog niet het gevoel dat ik al serieus met haar aan het werk wil. Niet voor mezelf maar voor háár, laat haar eerst maar weer eens in haar kracht komen, dan zien we wel verder.

Die dvd ga ik zeker bekijken!

Groet, Pien

Nathalie Lagasse schreef op donderdag 3 januari 2008, 9:31:

Leuk idee heb jij van NL.
Vuurwerk mag hier op oudjaarsdag van 10.00 uur 's morgens tot 02.00 uur 's nachts afgestoken worden. Helaas houdt men zich hier niet aan. Bij mij in de buurt kan je het hele jaar door gedonder hebben. Het is reuze leuk om op de kade onder de brug over het kanaal bommen af te steken, dat geeft van die enorme klappen dat de ramen van ons huis rammelen in hun sponningen. Aanrijtijd van de politie maximaal (en dus ook minimaal) een kwartier, dus die zijn altijd te laat. Of je gooit knalwerk in het water net voorbij de overloop van de kleine stuw, enig joh, vliegen de visjes zo op de kant en sterven een langzame dood. Aanrijtijd politie, idem als eerder.
Vuurwerk kon je hier vanaf vrijdag ophalen als je het vooraf besteld had, maar ook daarvoor werd er al lustig op los geknald. Misschien restanten van vorig jaar of gehaald in België? Een buurjongen van ons heeft voor zo'n 500 euro weggeknald, allemaal gehaald bij de Zuiderburen, want daar is het goedkoper en mooier en zijn de miljoenklappers zwaarder...
Nee, van af en toe een klap zijn onze paarden niet bang, maar van het geratel van zo'n mat, dat tien minuten aanhoudt, kunnen ze toch aardig in de stress gaan. En ook het lawaai van twaalf uur zorgt voor de nodige paniek. En dan nog de pijlen, die bij verkeerde wind juist op het land weer naar beneden komen. We hebben er al minstens 15 gevonden. Dus of dat hele jaar door knallen nou helpt om je paarden te desensibiliseren?
Die van mij gaan voor een paar uur op stal. Daar kunnen zichzelf of anderen niet zo gemakkelijk beschadigen en staan vrij rustig te eten.

En we wonen tegen Langedijk aan. Vier dorpen aaneengeschakelde lintbebouwing, zo'n 15 km. lang. Moet wel eerlijk toegeven dat de stukjes weide tussendoor langzaam maar zeker schaars worden, en dat de dorpen steeds breder worden door nieuwe woonwijken en veel industrie. Maar ook wij wonen aan een weg waar weiland veelal wordt afgewisseld met bebouwing, hoor.

Els.

Eva Saegerman schreef op donderdag 3 januari 2008, 11:23:


Mijn merrie deed het ook toen ze jonger was en nog speels.
Nu struikelt ze zelfs over een balkje op de grond (En mag trouwens niet meer springen), maar als 4-jarige hield ze wel van een huppeltje zo nu en dan.
Als ik haar los liet in de buitenpiste (stalpaard toen hé) dan sprong ze uit zichzelf ook hindernissen. (Staat altijd een parcours)
De eerste keer was per ongeluk. Paard was gek aan het doen en kwam voor een hindernis uit. Noodsprong erover heen, want anders stak ze erdoor. Paard springt dus, draait zich om en gaat er opnieuw overheen. Zot beest. Sindsdien nam ze geregeld een laag hindernisje als ze los stond in de buitenpiste.
Heb toen wel eens iemand anders gevraagd met haar te springen. (Want kan ik zelf niet goed) Dat vond ze wel leuk.
Maar het mocht niet te hoog of breed zijn. Dan weigerde ze. Zodra er teveel druk achter zat was de fun voor haar er ook wel af. En als ze een balk nam, wilde ze ook niet meer.
Maar laag (max 80 cm) en simpel, dat deed ze wel graag.

Ik kan me wel indenken dat een paard dat beter springt dan de mijne. (Want die heeft echt een lachwekkende techniek) ook plezier kan hebben in hogere hindernissen en moeilijkere combinaties. Dat merk ik met de (jonge) springpaarden op de melkerij ook. Die hoef je alleen maar naar de hindernis toe te sturen en gaan er met aanzienlijk gemak overheen. Komt niet veel dwang bij te kijken, springen zo goed als uit zichzelf. (Aan een paard dat niet graag springt, heb je in een parcours ook niets.)
En of die nou balken pakken of niet, zal hun blijkbaar ook een biet wezen. Die gaan er gewoon opnieuw overheen.
Toch genen?