Want bang zijn en een jong paard is dat wel een

Eerlijk gezegd vind ik het niet zo verstandig wanneer je bang bent om een jong en onervaren paard te gaan berijden. Sowieso zou ik gaan beginnen met grondwerk, zodat je elkaar goed leert begrijpen. Bovendien is dat erg leuk om te doen.

In ieder geval succes,
Janet

Marijke schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 12:40:


Ben het met de anderen eens, het is geen goede combinatie. De angst en onzekerheid die jij hebt zullen hoogst waarschijnlijk op het paard overslaan (hoe stabiel en betrouwbaar hij ook is, hij is nog steeds jong). Het is sowieso verstandig om met grondwerk een goede band op te bouwen, ookal laat je je paard dan door een deskundig iemand inrijden. Ik heb mijn paardje zelf ook zadelmak gemaakt en zelfs al een aantal keren op haar gereden, maar heb er toch een deskundige bij moeten halen. Dit omdat het zadel ging schuiven bij het opstijgen, paard vond dit niet prettig, ben er twee keer op de grond belandt en toen ontstond bij beiden onzekerheid. Gevolg: neerwaartse spiraal. Nu wordt ze door iemand verder ingereden (op NH-wijze). Deze vrouw weet wat ze doet en dat brengt ze over op mijn paard. Wanneer zij er eenmaal op kan rijden, zal ze mij en mijn paard nog begeleiden voordat we echt alleen met z'n tweetjes verder gaan. Het kan prima als je heel zeker van jezelf bent en een rustig/kalm type. Maar als je zelf al aangeeft te twijfelen en angst te hebben zou ik het niet zelf doen. Iemand die veel ervaring heeft met jonge paarden en zich gewoon rustig houdt, brengt dit over op het paard. Het paard is dus gebaat bij iemand die 'weet waar die mee bezig is' zogezegd. Ik dacht ook genoeg ervaring te hebben en te weten waar ik mee bezig was, maar nu zie ik wel degelijk dat ik het beter aan iemand over kan laten die in alle situaties rustig kan blijven. En iemand die gewend is om er ook eventueel rustig keihard af te vallen, ik ben niet zo schokbestendig hahaha

Groetjes,
Linda

e m kraak schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 12:55:


Om hier even verder op in te gaan. In de omgang met hem ben ik absoluut niet bang. Samen met hem kan ik overal langs en doorheen lopen. Hij is van veulen af aan bij mij en al behoorlijk verkeersmak.
De angst komt pas tijdens het rijden. Dit weet ik inmiddels uit ervaring met andere paarden. Het is lastig onder woorden te brengen, maar ik wordt bang en verkramp. Uiteraard voelen paarden dit aan en reageren door mijn angst over te nemen.

Wat betreft het laten trainen door een expert. Wanneer hij dan beleerd is, dan blijft het toch een jong paard? Met dus nog niet veel 'levenservaring'. Dan bestaat waarschijnlijk ook het risico dat hij alsnog op mijn angst reageert?

Ik realiseer mij dat het voor jullie lastig in te schatten is omdat jullie mij, mijn paard en mijn situatie niet kennen.
Het punt is dat ik gewoon voor een dilemma sta en niet goed weet wat ik moet doen en wat het beste en het eerlijkste is voor mijn paard.
Daarom mijn vraag om feedback in de hoop dat ik mbv die info in mijn rugzak de juiste en verantwoorde beslissing kan nemen.

Marijke.

Marijke schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 15:50:


Hoi Marijke,

Ik heb hetzelfde probleem gehad als jou. Heb ook een jong paard(alleen niet van veulen af aan) en die ben ik nu dus langzaam aan aan het inrijden. Maar ik heb er ook een hele poos over na zitten denken over het hoe en wat. Uiteindelijk heb ik er toch maar voor gekozen om het onder begeleiding van een expert te doen. Het was soms en nog steeds best wel moeilijk maar het gaat nu steeds beterder en we hebben allebei heel erg veel geleerd. Al moet ik er wel bij zeggen als je het door een expert laat doen gaat het veel sneller natuurlijk maar nu ik hetzelf doet gaat het niet echt snel omdat we allebei onervaren zijn maar we leren wel veel van elkaar en nu op dit moment nu we allebei de smaak te pakken krijgen gaat het steeds sneller. Je moet wel geluk hebben en de juiste persoon ervoor zien te vinden die je goed begeleid. Het is goed dat je er goed overnadenkt en niet zomaar wat aan gaat zitten rommelen.

Groetjes,
Anneke

Marijke schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 15:50:

In de omgang gaat het dus prima. Zou je bang zijn als je erop zou zitten?
Vanaf de grond kan je al ontzettend veel voorbereiden, gas, rem, links, rechts, vooruit, achteruit. Dus dan zou het nog maar een kleine stap zijn. Als je het idee hebt dat je niet bang zou zijn bij je eigen paardje en alles op de grond goed hebt voorbereid zou ik het gewoon zelf doen. En je kan hem in elk geval al aan het zadel etc laten wennen.

cornelie

Marijke schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 15:50:


Hai,
niet echt raad, wel verbazing dat je je paard zo jong al wilt gaan rijden. Ik zou nog een jaartje wachten.
Isabel

Marijke schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 15:50:


Wat ik eigenlijk altijd adviseer is het inrijden met iemand die weet wat hij doet. Ik vind betrokkenheid bij de hele training heel erg belangrijk. Inderdaad zou het paard jouw angst over nemen na het inrijden. Daarbij weet je niet hoe er daar met je paard word omgegaan.

Ik begelijd regelmatig mensen die hun paard op deze manier inrijden. Dit gebeurt dan vaak in de vakantie's zodat de basis er goed in zit. Daarna regelmatig een les om het verder af te werken.
De meeste mensen zijn blij met deze aanpak. Ze leren zo hun paard beter kennen en daardoor weten ze wat ze kunnen verwachten wat weer goed is tegen de angst van de ruiter.

Groetjes Josien

Marijke schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 12:40:


Ik ben in het najaar voor het eerst met een drie jarige merrie begonnen.
Ik had begrepen dat ze al wat NH oefeningen in de paddock had gehad.......voor de zomer.
Dus ik met haar de paddock in...........oef.
Bokkesprongen, dreigende benen richting mij......wat een ellende.
Nou mijn moed en zelfvertrouwen waren echt wel het gootsteentje door gespoelt.
De paddock was tot het voorjaar niet de plek om te zijn.

Daarom ben ik begonnen met: er gewoon zijn, laten zien dat zelfs de alfa-merrie en alfa ruin voor mij wijkten, dat als ze kwam ze beloont werd(stukje wortel) en als ze zich naar de stal liet leiden, haar krachtvoer wachtte.

Nou, ze heeft me in de gaten gehouden.
Niets ontging haar.
Ik met knikkende knieën en een touwtje in de wei.
Haar leidend naar de stal, terwijl zij naar haar broertje riep, zich telkens wilde omdraaien, enz.

Lang verhaal kort maken:
Ik loop met haar wandelingen van meer dan een uur in de natuur.
Zit nu op haar, leidt haar emt een dochter op haar rug over de weg en ik WEET nu dat ze me geen kwaad aan zal doen..........want aan dat laatste was een gebrek: ik vertrouwde haar niet en zij (arwanend als ze al was) vertrouwde mij niet.
Nu dat gevoel er wel is, heeft dat een heleboel veranderd.

Ik weet niet hoe oud je bent, maar ik zou het zelf doen als ik jou was...........als er maar geen haast en "moet vooruitgang boeken" is.
Neem alle tijd die er nodig is, de kortste weg is vaak de langste weg.

e m kraak schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 12:55:

Er is een westerngezegde...green on green makes black and blue.

Zou het niet verstandig zijn om in de tijd dat je paard nog niet beleerd is zelf te proberen van je angst af te komen door te rijden op wat oudere en ervaren paarden? Die zijn wat meer gewend en zullen mssn minder snel reageren op je spanning..

Dan kan je altijd nog kijken of je haar zelf wil beleren of dat je het samen met een ervaren iemand gaat doen..

Greets Maaike

josien schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 17:11:


Ik maak er zo even een nieuwe draad van, omdat onze gek, nu uit handen is gegeven om zadelmal gemaakt te worden.

Groeten Esther

Marijke schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 12:40:


Net 3 jaar ? zowat 4 jaar? vind het met 3 nog erg jong om te gaan be-rijden, hoogstens wat gewenning aan de mens met bijbehorende gewoontes, kleine dingen leren als stilstaan, voetje geven en het contact opbouwen tussen jullie 2, wat voorzichtig beginnen met grondwerk, zorgen dat hij naar je stem en lichaamstaal gaat luisteren, lijkt me voor een 3 jarige al meer dan genoeg...
Buiten dat zou je volgens mij eerst je eigen angst moeten 'verwerken'
door evt. bij een stal te gaan rijden...Jou angst ga je zeker overbrengen op je paard, die voelt dit net als de meeste andere dieren...Als je dan een jaartje verder bent en geen angst meer hebt zou je pas met je jonge paard moeten beginnen als je het echt zelf wilt doen ....
Geen zin om te wachten....jammer........maar haal er dan in ieder geval iemand bij die al ervaring heeft met jonge paarden die je kan helpen.....

Nick Altena schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 23:26:


Hier ben ik het zo mee eens, bahalve dan dat 'geen zin' niet echt past in met paarden omgaan.
Isabel