Hoi,

Ik krabbel iedere avond Isabella even onder haar uiers, omdat ze dit heerlijk vindt. Nu viel het me eergisteren op dat er ineens zoveel mieren onder haar buik liepen, maar besteedde er geen aandacht aan.

Gisteren kwam ik voeren en begon ze zodra ze me zag, direct met haar achterbenen richting haar buik te stampen en mij aankijkend als teken van kom snel even krabbelen. Dus ik weer naar die uiers en omdat ik nu op een stoepje stond zag ik wat er tussenuit viel ... juist ja, allemaal mieren (dus eergisteren ook al)
Jeetje dat zal gekriebeld hebben inderdaad ... geen wonder dat ze zo'n haast had om mij duidelijk te maken dat ik NU echt even moest komen.

Maar hoe kan dit eigenlijk? Zit daar een zoete stof (ze is niet drachtig of hengstig of zo)? En waarmee kan ik op een "gezonde / veilige manier" de mieren weren?

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 11 mei 2004, 14:34:


Hoe is het afgelopen met de mierenplaag?

Heb je ook enig ID waar die mieren vandaan kwamen?
Dit vraag ik omdat ik toch aanneem dat ponylief rondloopt...

Heb je al goed gekeken, ook in dat holletje tussen haar twee tietjes, of er misschien wel een krankzinnige mier een nest is begonnen daar???

Ik vind dit werkelijk zo apart... nog nooit van gehoord en kan ook geen enkele litteratuurvermelding vinden.
Hoor er graag meer over.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op donderdag, 13 mei 2004, 22:44:

Hoi Egon,

Nee geen idee waar de mieren vandaan komen. Ze zitten er nog steeds, hoewel gisteren weer meer dan eergisteren. Die mieren zitten bij ons overal, of je nu in de uitloop staat of op de wei. Vorig jaar sproeide ik iedere dag even met een krachtige waterstraal de wei nat. Liep op blote voeten en ik zat dan al snel helemaal onder de mieren. Dus zo zal het Isabella ook wel vergaan. Alleen raar dat ze net daar op dat plekje gaan zitten. Ik maak het iedere dag schoon, dus een nest zit er niet :). Maar blijft vervelend voor haar.

Ze is ooit echt in een mierennest getrapt bij het grazen. Nou ze wist van gekheid even niet wat ze doen moest. Haar hele neus en hoofd zat onder. Ze stond met haar voorbenen te slaan om ze eraf te krijgen en haar hoofd langs het been te schurken. Toen heb ik maar even meegeholpen. Tja, onder het motto .. uitkijken waar je graast!

Maar kijken ze wel goed uit: ze heeft ook ooit een bij ingehapt, maar ook net zo snel ging haar bekkie weer open en vloog die bij er ongedeerd en met angel, weer uit.

Groeten,
Ingrid