Karin schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 14:22:


Ik heb nog weinig ervaring met het rijden zonder ijzers, maar vandaag heb ik door de sneeuw een staprit gemaakt. Ik had beide IJslanders bij me (een als handpaard) en reed zonder zadel. Tot mijn verrassing is er geen enkele keer gegleden. Ze waren lekker pittig en het was prachtig.

Moniek

Nou ik doel ook niet zozeer op gladheid. Dat kan ik wel inschatten, tenminste, zo goed en kwaad als elk mens.
Het gaat me meer om die oneffen hard gevroren stukken. Hebben jullie paarden daar ook last van of licht dat het stadia waar fengur zijn hoeven in zijn? En zouden jullie op wat ik vertel ervoorkiezen daar overheen te rijden of ervoor kiezen om met dit weer alleen over de weg te rijden?

Nou ja, inmiddels is het al bijna een echte hoevenvraag geworden, voor op het andere forum....
Maar het gaat dus om de vorm van de bodem. In de paddock is dat overigens ook wel. De natte ongelijke stukken vriezen vast en dat loopt erg ongemakkelijk. Nou hebben ze in de paddock mij niet erop en zijn ze toch al van "we doen het rustig aan straks worden we moe"

Groetjes Karin

Hoi.

Nou weet ik niet hoe de grond bij jullie er uit ziet en wat er voor een weg onder die sneeuw/ijs zit.

Hier zijn het grind/zand wegen.
Is er verse sneeuw, dan rij ik of loop samen met mijn paard.
Ook de hellingen op en af.

Is er verijste sneeuw dan laat ik het paard zelf meer zijn pad kiezen.
Meer in de wegkant of juist in het midden.

Maar met ijs of als de sneeuwschuiver het spiegelglas heeft afgeschraapt, dan waag ik er mijn paard niet aan.

De paarden leren zelf hoe ze zich op sneeuw en ijs moeten bewegen/gedragen.
Ze hebben een paar weken op een spiegelijs/rijbaan gestaan.
We hadden geen andere keus.
Ik dacht slim te zijn (1x) door grind/gruis te strooien.
Maar daar kreeg ik niet pietje precies de hele baan mee bedekt.

Dus de paarden werden klierig, ze konden zich weer bewegen , het was niet meer glad.
Tot dat ze op de stukken zonder gruis waren............oeps, bambie te ijs.
Niet leuk en ik stond met samengeknepen billen....als er maar geen èèn zijn tanden er uit slaat.

Een rustig ritje in een besneeuwd winterlandschap, wat is mooier?

Joke.

Karin schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 14:22:


Was heerlijk he? J a c k en ik hebben met 2 paarden een sneeuwwandeling gemaakt, alleen touwtje om de hals (en op het laatst nog even extra een rondje door het dorp gemaakt om de aldaar heersende zweep en sporen trek en rukpaardenbezitters te shoqueren).

Het was glad, de paarden liepen behoedzaam maar zijn niet een keer uitgegleden. Ze lopen wel allemaal uiterst voorzichtig over de bevroren en besneeuwde modder maar eenmaal van huis zagen we de andere achtergebleven paarden als gekken razen over de bevroren en besneeuwde wei. En er is er niet een omgevallen.... Ze zullen onderhand wel weten hoe hard ze door een besneeuwde bocht kunnen gaan....

Groet, Pien

Karin schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 16:39:


Over oneffen hard bevroren stukken, zo met van die scherpe kanten erin en diepe groeven zou ik niet rijden als ik het kan vermijden. In de wei zijn sommige stukken nu ook zo en een van beide galoppeerde daar vanavond vrolijk overheen. Ik kneep dus de tenen bij elkaar, maar hij leek er niet de minste moeite mee te hebben. Ik vind dat eigenlijk vreemder dan een paard dat daar moeite mee heeft. Maar zoals gezegd, ik heb nog weinig ervaring met blootsvoets. Dus waarschijnlijk hebben anderen er meer kijk op.

Moniek