jo schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 16:20:
> Ik weet niet wat voor gehandicapten bij je komen.
> Maar je merkt helemaal niets aan ze?
> Dat kan ik me niet voorstellen.
> Zoals gezegd, ik weet niet wat voor gehandicapten er bij je
> komen.
>
> Joke.
Hai,
heb nu niet veel tijd, maar de jongen die me het meest aan het hart gaat, is spastisch en geestelijk gehandicapt.
Verder moeilijk opvoedbare kinderen, Downs syndrom (die zie je onwaarschijnlijk genieten), mensen die een hersenbloeding hebben gehad, een met een ziekte waar ik de naam niet van weet, hij is agressief, zeggen ze, kortom iedereen die een disability heeft.
En natuurlijk merk ik wel dat ze genieten, maar het ging me meer om het lichamelijke aspect, van vooral de spastische jongen.
Want daar kan ik helemaal niet mee praten, communiceren. (Ik ben alleen maar het hulpje hoor, loop met paard, maar probeer ook naar de mensen uit te stralen.)
Aan de gezichten van de ouders te zien, die altijd meekomen, geniet de jongen, en het genieten is voor mij het belangrijkste, zou alleen zo graag willen weten, wat het voor zijn spasticiteit doet.
De instructrice zit altijd aan zijn been en hand te trekeen, en ik vraag me af of dat nou echt wel nodig is, en niet alleen maar storend.
Ach, ik weet niet waarom ik erover begon, het zit me soms hoog dat ik de officiele mensen van de groep zo vreemd vind doen (allemaal vrijwilligers, maar met een basis kennis in het omgaan met gehandicapten.)
In elk geval dank voor je antwoord.
Isabel
Warboel
