Wat is eigenlijk de hulp voor tolten?
en hoe leer je het een paar wat het nog nooit onder het zadel heeft gedaan.
toen ik mijn ( half ijslander, of meer ijslander en nog een ander ras) aan het longeren was; dacht ik een tolt te zien. ik weet het niet zeker.

augusta schreef op donderdag 24 november 2005, 18:06:


Ik zeg: 'Arabella:... ¡tölt!' en dan gaat ze in tölt. Ik hou verder licht kontakt met de halsring (normaal vrij van de hals) en ga iets dieper zitten.

Het aanleren heb ík gedaan vanuit de overgangspas van draf naar galop.
Als ik de beschikking had gehad over een met gangenpaarden ervaren lesgeefmens, zou ik die er bij gehaald hebben vóór ik zelf aan het proberen ging.

Dat is niet zo, er staan afwisselend 1 en twee benen op de grond en door het laterale en diagonale spiergebruik kun je net zo goed gymmen. Alleen het gymmen is net als in de andere gangen door ontspanning, inbuiging enz enz.
Doordat er ook een diagonaal moment inzit is er echter wel training van de spieren door de gang.
De voetvolgorde is links achter, linksachter en linksvoor, linksvoor, linksvoor en rechtsachter, rechtsachter, rechtsachter en rechtsvoor, rechtsvoor, rechtsvoor en linksachter en dan weer linksachter. Door die takt (als het een perfecte 4-tact is, dan staat elk been exact even lang aan de grond) is de gang zeker gymnastiserend. Alleen wanneer de takt verschuift naar het laterale (dan staan steeds de benenparen linksachter en linksvoor en rechtsachter en rechtsvoor langer aan de grond als de benenparen linksachter en rechtsvoor en rechtsachter en rechtsvoor) dan kan het paard zijn rug weer veel stijver houden en is het dus nauwelijks nuttig tot averechts werkend.
Oorzaak gevolg is ook belangrijk, een paard kan tact verliezen door een stijve rug maar een ook stijve rug krijgen van het tact verliezen.

Intolten is ook per paard afhankelijk. Het kan vanuit een goede stap zoals Esther beschijft, maar sommige paarden vinden het weer makkelijker om vanuit draf of galop erin te komen. Voor zulke paarden is hoger tempo gemakkelijker, paarden die vanuit stap willen starten vinden juist het lagere tempo makkelijker. Het hangt van je paard af hoe zijn hoofdhouding en knieactie is. Natuurlijk doet dwang veel, maar ook de aanleg is verschillend en paarden bieden het verschillend aan. De verschillen tussen de toltende rassen zijn ook groot qua aanleg en (gewenste) tactverschuiving.

Er is wel veel over te vinden op internet. Ook kan misschien een ijslanderinstructeur/trice je op weg helpen. Al zit er wel veel verschil in, sommigen vinden dwang en hulpmiddelen veel minder een probleem dan anderen.

Groetjes Karin

augusta schreef op donderdag 24 november 2005, 18:06:


Doe jezelf een lol en neem ergens (liefst bij verschillende lesgevers en paarden, in NL wrsch ijslanders) LES in tölten zodat je zelf eerst leert voelen waar je heen moet. Zolang je dat niet weet ben je onnodig kansloos.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op donderdag 24 november 2005, 20:43:


Helemaal eens Egon, give the horse a break! Eerst zelf aan de bak. Veel plezier daarmee. Maatje

Maatje Bon schreef op vrijdag 25 november 2005, 18:25:

Onder het motto "domme vragen bestaan niet" :
wat is zwijnenpas??

dank, groeten,
j.