Frans Veldman schreef op woensdag 23 november 2005, 22:54:


Snap ik helemaal, weerbaarheid komt toch van een stabiele basis vind ik. Echt incaserings vermogen komt van een flexibele zachte binnekant. Mark Rashid heeft daar net zijn laatste paardenboek over geschreven. incaseringsvermogen wordt niet bereikt door een harde buitenkant. Natuurlijk moeten we onze kinderen zo min mogelijk helpen en wel net zoveel als waar ze om vragen. Zo zie ik vaak, ouders die hun kinderen flinker willen hebben, in de speeltuin of in het zwembad. En daarom hun vragen om hulp weglachen of ze aanjagen het angstige in. Dit werk niet is mijn ervaring. Gretig geef ik hulp als me dat gevraagd wordt, en vanuit die veilge basis, zie ik mijn kinderen tot hun uiterste gaan in moedig zijn. Die andere kinderen die slap door hun ouders gevonden worden en geen hulp krijgen, zie ik alleen maar achterop raken. En .. een harde buitenkant ontwikkelen. zodat het lijkt alsof ze klaar zijn voor die harde buitenwereld. Mijn kinderen leer ik dat, als je dieop genoeg kijkt, die buitenwereld helemaal niet hard is. Die agent doet gewoon zijn werk )

Maar goed, dit gaat eigenlijk niet meer over paarden...
Op dat boek van Rashid na, weet je de beste man is aikido docent
geworden na jaren van studie ... nu verklap ik iets uit zijn boek sorry.

Michiel

Michiel en spirithorses - ik geniet van het lezen van jullie conversaties - eerlijkheid - zonder egodinges - enz ... Das alles maar zóveel!
Ik verheug me op de cursus bekappen!

Huertecilla schreef op woensdag 23 november 2005, 0:59:


Mag ik jou, en Frans, aanraden je Skinner nog eens te herlezen?

Er is plaats voor "straf" cq. "punishment" als in strikt vakjargon gebruikte termen in (operant) conditioneren. En dat is: "een door de leerling min of meer ongewenste variabele toevoegen danwel verwijderen uit de leersituatie". Een definitie die volkomen los staat van "straf" in dagelijks taalgebruik, want dat blijkt (bijzonder uitgebreid onderzocht) weinig tot niet effectief.
Aardig voorbeeld, omdat het "verhinderen van ongewenst gedrag" (nmm niet terzake doend) erbij aangehaald is, lijkt mij het opleggen van gevangenisstraf; ik snap werkelijk niet dat het idee nog altijd stand houdt dat een "misdadiger", van tasjesdief tot moordenaar, na het uitzitten van een detentie ook maar iets veranderd is. Moet iedere vorm van wat op een gegeven moment als "misdaad" beschouwd wordt dan resulteren in levenslange detentie? Ik neig er zo langzamerhand toe te denken dat "de maatschappij" een zeker percentage van "misdaad" wenselijk acht - omdat het een hele (overheids)industrie aan het werk houdt.
Terug naar ons gesukkel met onze lieve paardjes. Vooral het "negatief belonen" (r-) is een moeilijke, vreemde eend in de bijt. Bedenk maar eens een helder voorbeeld voor mij waarin je een variabele wegneemt en zodoende een belonend leermoment creeert.

Groeten, Egon