Ik heb ook geen sleep of trekker, dus ik ben op mezelf aangewezen. Ik heb een sleep gefabriekt van een stuk stevig groen geplastificeerd schapengaas/tuingaas (Welkoop, Agrifirm) dat stevig genoeg leek, ongeveer 80 cm breed en 50 cm hoog. Aan één lange kant heb ik de 'tandjes' zo lang mogelijk gelaten en allemaal 90 graden omgebogen met een tang. Op de sleep kan ik een of twee stoeptegels binden, net hoeveel druk ik wil hebben. Van een oude longeerlijn heb ik een soort tuigje aan de andere lange kant vastgemaakt dat ik om mijn schouders doe en zo sleep ik lopend in een kwartier de bak met menskracht. De omgebogen tandjes haken in de grond en met je handen kun je de lijnen links of rechts wat optillen of uitzwaaien. Mijn vriend heeft een antiek brommertje, een Hercules, en die bindt voor de grap de sleep er wel eens achter als de bodem droog is. Als je zo een kwartier rondrijdt, wordt je bak heel strak.

Monique Meijer schreef op dinsdag 15 november 2005, 11:43:

Hoi Monique
Kun je daar een foto van laten zien?

Groetjes Esther

Christel Provaas schreef op dinsdag 15 november 2005, 18:59:


Hallo Christel
Kun jij hier ook een foto van showen?

Misschien show ik dan wel mijn grupgootreksleep met een drenth ervoor..

van lennep schreef op dinsdag 15 november 2005, 23:50:


Hallo, Esther,
's Avonds als we thuiskomen van ons werk is het helaas al te donker om een foto te maken. Ik heb mijn vriend net gemeld dat hij zaterdag als fotomodel moet fungeren en zijn "boekhouder-houtresten-rijbaksleep" moet showen. Hij heeft wel wat gemopperd en gemompeld, maar hij gaat op de foto zaterdag. Ben benieuwd naar jullie combinaties!
Monique

Christel Provaas schreef op dinsdag 15 november 2005, 18:59:


En zeggen dat je paardekracht in huis hebt, die beestjes hebben meer kracht dan wij hoor. Zet ze maar even aan het werk.

Christel Provaas schreef op dinsdag 15 november 2005, 18:59:
Marie-Christine Vesters schreef op woensdag 16 november 2005, 9:34:

Hahahahahahahaha!
Heeft men mij al eens fijntjes gewezen op het feit dat ik werk voor mijn paarden in plaats van omgekeerd, maar jij doet het nóg beter.
Inspannen die verwende mormels Christel!!

van lennep schreef op maandag 14 november 2005, 23:06:


Hi Es! Wat een problemen hebben wij he? Zomerekzeem, gevoelige voeten, ook nog de Fructaanindex (en dat ding wilde gisteren toch bar slecht zakken he?) in de gaten houden... Haha... we rennen ons rot! Nu, de jeuk is even van de baan. De meeste cullicoides zullen doodgevroren zijn. Ik heb al gelezen dat jullie heerlijk creatief bezig zijn met weide/bakslepen. Gelukkig zijn wij in het bezit van eggen, slepen en een stinkende, dieseldampen uitbrakende, antieke Ford Dexta tractor. Misschien moet die ook eens een scheutje Aldi-olie over z'n 'voer' )
Tis jammer dat je wat verder weg woont, anders kwam ik wel! Maar aangezien paardmans sneller loopt als die hele trekker?

Wij zorgen er altijd voor dat de rijbak, als het ECHT gaat vriezen, zo vlak mogelijk is.
Verder kan ik me helemaal niet herinneren dat Chaser daar vorig jaar zo'n last van heeft gehad of ik heb er niet bij stil gestaan? Chaser is de 2e week van september van de ijzers afgehaald en was behoorlijk gevoelig. Indertijd gebruikte ik wel Easy boots maar persoonlijk ben ik van mening dat daar te weinig schokdemping inzit.

Wat Maike betreft zie ik het eigenlijk helemaal niet zo somber in. Hij heeft nog even tijd voordat de grond echt door en door (hal in de grond) bevroren is. Tegen die tijd is hij misschien al veel minder gevoelig. Met alleen nachtvorst wordt de grond niet zo keihard, het blijft dan wel enigzins flexibel.
Ook met ijzers lopen ze trouwens te strompelen over een hobbelig terrein hoor!
Gewoon hun eigen tempo en route laten bepalen.

Als die Fructaanindex zulke hoge sprongen blijft maken.... dan zou ik lekker gaan wandelen met hem. Heeft ie nog afleiding ook.
Enne... ik weet niet hoe nat jouw terrein nu is... maar Chaser en Noa zijn inmiddels glansrijk geslaagd voor zwemdiploma A... )

Groetjes,

Wil.

Wil schreef op woensdag 16 november 2005, 14:52:


Hoi Wil

Die van mij gaan voor hun duikbrevet hahaha
Ach het valt hier nog mee , ze hebben alleen niets meer te vreten en das wel jammer. Moet aankomende week de hele week in de nachtdienst dus van wandelen zal wel niets komen.Das wel snue want als ik het allemaal goed begrijp dan zullen ze na zaterdag wel een weekje in de bak moeten met die lage temperaturen , als de zon gaat schijnen tenminste...
Ben nu wel elke dag met ze aan het wandelen.
Wat een verschil zeg ; de ouwe snuffelt aan een tractor die stationair draait en de jonge maakt er echt een rodeowedstrijd van!Mijn ene arm is zeker 10 cm. langer geworden...Ik vraag mij echt af of die het echt ooit zal leren . geduld geduld geduld....

Ik had ook gelezen dat de wond van Noa al bijna dicht is?! Das snel zeg!!Hartstikke mooi man!!!

En wat betreft Maike , hij ging gisteren uit zichzelf draven op de weg , voor het eerst weer , maar de boel slijt nog zo hard bij hem en ik ben dus ook een beetje bang voor dunne zolen , dus gevoelige zolen voor zoolkneuzingen .En ik heb hier gelezen dat die dingen kunnen ontaarden in hoefzweren.Gelukkig heb ik dat met Maike nog nooit meegemaakt maar hij heeft echt vaak zoolkneuzingen. Ik zie wel wat het word en ga mijn grupgoottrekrooster met drenth ervoor maar eens uitproberen , misschien werkt dat wel.

En anders fabriceren wij wat in elkaar....

Groetjes Esther

van lennep schreef op donderdag 17 november 2005, 10:10:


Hallo,
Mijn paard loopt ook al bijna met een snorkel.....wat een regen he? Onze bak heeft een natuurlijke helling, dan loopt het water toch aardig snel weg. Gisteren floepte tijdens een stortbui de afvoerbuis van de dakgoot van de stal eraf - wat komt er nog een water van zo'n kleine (schuil)stal (3x6M) zeg. Mijn vriend heeft hem er snel weer aangezet, die kan er tenminste zonder trap bij.
Wij hebben dit jaar nog aardig wat gras. In de zomer heb ik ons weiland anders ingedeeld, en dat bleek een goede keus te zijn. Ons weiland is ongeveer 2500 m2 groot (niet erg groot dus) en was in twee stukken verdeeld. Ik heb het weiland nu ingedeeld in 4 stukken, te bereiken via een pad met verscheidenen bochten wat ik verhard heb met houtsnippers. Als Indy naar de stal wil draaft / galoppeert ze over dit pad naar voren, al naar gelang hoe hoog de nood is (voor een sappig worteltje gaat het behoorlijk hard). In de bochten springt ze keurig om in de goede galop, dus ook nog een goede oefening.
Vanmorgen heb ik Indy op het tweede weilandje gezet, omdat het eerste al behoorlijk afgekauwd was. Met het gras wat we nog hebben en een stukje van 700M2 van een buurman die blij is dat hij dat stuk niet hoeft te maaien, zou ze het eigenlijk nog wel twee maand moeten kunnen doen, en daarna is het helaas in de bak bivakkeren.......
Monique