Piet schreef op donderdag 10 november 2005, 20:17:


Hoi Piet,

Herken dit probleem. Bij ons gaat het dan niet om zand, maar om klei. Heb het nu met Froukje twee keer meegemaakt. De eerste keer is een paar jaar terug. Ze liep toen nog op ijzers en liep in het voorjaar opeens ontzettend kreupel. Gekeken of ik iets kon vinden, dus hoeven gekrabd en ze liep weer goed. Dit is een aantal dagen zo gebleven, tot de klei zo droog was dat hij niet meer plakte. In die dagen liep ik voortdurend met een hoevenkrabber op zak en gebruikte hem zodra ik zag dat het weer mis was.
Nu is Frouk ruim twee weken van de ijzers af. Leek de eerste dagen uitstekend te gaan. Tot de vijfde dag. Toen liep ze ineens ontzettend slecht. Schrok me een hoedje. Hoeven gekrabd en ze liep weer wat beter. Heb meteen ook eens even bij onze Willem, 4jr., gekeken. Hij had lang zulke klonten niet onder zijn hoeven. Nu is hij nooit beslagen geweest en heeft dus ook niet zulke gevoelige zolen als Frouk.
Ik heb de paarden weer losgelaten, maar al gauw was het weer mis. Ze liepen toen trouwens de hele dag op een kaal stukje klei en gingen drie maal op een dag het gras op om te eten. Omdat Frouk op de klei zo slecht liep heb ik ze maar op het gras gezet en daar bleek het veel beter te gaan. De zoden voorkomen schijnbaar dat de klei gaat plakken.
Heb toen maar meteen een klein stukje land afgezet, zodat ze zich niet meteen klem zouden eten, en ze er de rest van de tijd op laten lopen. Dit ging zo goed, dat ik ze nu helemaal vrij laat of ze op het gras willen of niet, en dat blijkt prima te gaan. Geef ze er iedere dat een strookje bij, en heb inmiddels een lang pad, dat ze een paar maal per dag lopen. Froukje heeft na die tijd niet meer gekreupeld.
Ze loopt trouwens op een verharde ondergrond nog niet al te best. We kunnen ons pad ook niet af, daar liggen stukken gebroken dakpan en zo, en dat doet haar ontzettend pijn. Gelukkig kan ik ook nog met haar via een andere dam naar de straat en daar kan ik meteen een stukje glad geplaveid asvalt op. Maar er hoeft maar een klein grindje te liggen en het is mis.
Doe het dus heel rustig aan met haar. Gisteren gaf ze voor het eerst weer een bokje, toen ze samen met Willem over het land stormde. Niet zo'n ouderwetse "ïk sta helemaal op m'n kop" bok, maar goed het begin is er.
Maar ja, met dat plakken, het is lastig. Nu is het weer zo nat, dat de klei niet meer blijft zitten, maar als het straks weer opdroogd...
Ik zou niet weten hoe je dat probleem de baas kunt blijven, misschien ook kijken of je een stukje hebt waar het niet plakt?

Groetjes, Els.

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 11 november 2005, 9:53:


Hallo,
Ik liep in het verleden ook constant met een hoefkrabber heen en weer, mijn paard was een toonbeeld van ellende als haar hoeven vol troep zaten, vreselijk kreupel. Ze weigerde ook maar een stap van de bak op harde ondergrond te doen.
Nu haar hoeven eindelijk hol zijn heeft ze daar geen last meer van (en we zijn nu dus een jaar verder!). Ze loopt met de week beter en de troep vliegt er zelf uit na enkele stappen. Zelfs als het hardnekkig blijft plakken loopt mijn paard niet meer kreupel.
Ik zou gewoon rustig aan doen, grind eerst zoveel mogelijk vermijden, dat komt later wel. Zogauw je paard goed loopt over een harde ondergrond kun je proberen wat je paard aankan en voorzichtig een stukje over heel fijn grind lopen. (Ik heb geluk dat bij ons in de buurt een aantal paden zijn met erg fijn grind!) Je moet echter geduld hebben en je paard aan laten geven wat kan en niet kan, absoluut niet forceren! Bij mijn paard ging dat ook niet in een keer goed, kon ze ergens niet over dan deed ik gewoon een stapje terug. Of een omweg of hoefschoenen aan totdat het slechte stuk voorbij was. Ik probeerde wel af en toe of ze over fijn grind wilde en op een gegeven moment liep ze er goed overheen. We komen nu steeds een stapje verder, mijn paard kan nu over aardig grof grind en behoorlijk ongelijke ondergrond zonder dat ze kreupel loopt.
Monique

Piet schreef op woensdag 9 november 2005, 10:57:


Geweldig dat Carlos al zo oud is! Haalde maar alle paarden dit. Over harde vlakke ondergrond stappen is inderdaad het fijnst voor paardjes die de neiging tot hoefbenvangenheid hebben. Heb bij Bully gemerkt dat toen hij nog pijn had, hij makkelijk over de betonplaat draafde. terwijl hij dit door de berm niet zou doen. We hebben hem toen ook op een erhard stuk gezet waar hij kon lopen zodat hij makkelijk aan zijn beweging kwam. Opzich als je er overna denkt is het eigenlijk wel logisch, want er drukt op zo'n verhard stuk niets tegen de zolen aan.

Margot

Margot van Lare schreef op vrijdag 2 maart 2007, 9:12:


Hoi Margot, het verhaal van Carlos is van 2005. Inmiddels is ie 45 dus.
Hij loopt nog steeds perfect.en van wat ik toen dacht dat zijn voeten niet meer mooi zouden worden klopte niks, hij heeft mooie strakke voorvoeten, niet te zien of te merken dat hij ooit bevangen is geweest.
Het aardige is ook dat ik nog nooit een millimeter van zijn zool afgehaald heb. Zo zie je dat dat ook werkt.
Inmiddels heb ik dat natuurlijk bij veel paarden gezien.
Ik denk dat we hiermee bewijzen dat hoe oud een paard ook is, hoefbevangenheid op zich nooit een doodsoorzaak is.
De uitdrukking: "hoefbevangenheid is al een been bij de slager" is gelukkig achterhaald .

Piet

Piet schreef op vrijdag 2 maart 2007, 9:46:


Hai Piet, wat een leeftijd van jouw Carlos, en ik maar denken dat de hengst waar ik voor zorg oud is............35! Ook mooie voeten, al een hele tijd niet meer bekapt, doet ie zelf. Heb je een foto van je ouwe heer? En zo ja, zou ik die eventueel op m'n website mogen gebruiken ( pagina is in de maak)En ook fijn te lezen dat ook jij nooit iets van zijn zolen hebt afgehaald!
Er was eens in de US ook zo'n monument, paard van 50! Hij "werkte" met gehandicapte kinderen, pràchtig gewoon ( stond oit in het Readers Digest)
Caatje

Caatje schreef op vrijdag 2 maart 2007, 16:35:



Caatje als het allemaal werkt is dit een foto van vorig jaar meen ik. En ja hoor je mag hem overal voorgebruiken .
Piet