Esther schreef op vrijdag, 17 december 2004, 16:50:


Jémig Es, wat is dat dier er slecht aan toe! Ik krijg wel een plaatsvervangende boosheid naar de vorige eigenaar toe - hoe kun je het zo ver laten komen! Gelukkig is ze nu in goede handen en hopenlijk zijn de bloeduitslagen met de nier- en leverwaarden niet al te slecht.
Heel goed dat je DA niet aan de tumor gaat rommelen - vlakke tumoren kun je inderdaad beter met rust laten - een tumor die een ronde vorm heeft ( als een 'balletje' zeg maar) en die 'los' is, daar kun je nog wel het nodige aan onderzoeken. Maar vlakke tumoren is een ander verhaal ( te ingewikkeld om zo even uit te leggen) en je kunt ze beter gewoonlaten zijn voor wat ze zijn. Wel met regelmaat controleren of de plaat niet opeens drastisch groter wordt, erg warm gaat aanvoelen of dat er eventueel vochtverlies komt. Maak je er niet al te veel zorgen over - dit soort plaat-tumoren komt vaker voor en ze blijven, na het eerste ontstaan vaak heel lang in ruste. In sommige gevallen zelfs levenslang.

Hebben jullie wel het advies geregen om voorlopig bij te voeren, naast hooi en gras?

Groet, Marianne

Marianne schreef op vrijdag, 17 december 2004, 18:50:


De eerste vraag naar de tumoren, het zijn er twee trouwens is of ze veulens heeft gehad, ja 6 veulens is antwoord. Daarna heeft hij haar opgevoeld, het is geen miastisistus of hoe je dat ook noemt. Hij kende duidelijk deze tumoren niet. Had ze in hele loopbaan nog nooit gezien. Gaat ook verder navragen. De lever en nierfuncties zijn goed. De bloedarmoede is vrij extreem. Zoals we nu bezig zijn mee doorgaan, en geen krachtvoer geven, juist hooi en gras. Haar hele gestel kan moet eerst op gang.
We gaan het redden met haar. Toen ik belde voor de rest van de bloeduitslagen bleek dat ze ook dectomax heeft gekregen, ik weet niet wat het is, maar ben er niet blij mee dat hier overleg is vergeten. Weet ook niet wat het doet, toen ik het vroeg bleek het voor de huidproblemen te zijn,
We zijn goed bezig volgens DA, veel hooi en veel weidegang. Krachtvoer wordt afgeraden. Wat wel werd voorgesteld was achter ijzers, omdat ze zwabbert. Niet dus.
Het zou goed voor haar zijn om licht werk te gaan doen. Spieren moeten wat trainen om te groeien zeg maar.

Ik ben in ieder geval opgelucht dat het geen ataxie is, en ik wed dat we haar opkalefateren.

Groeten Esther

Esther schreef op vrijdag, 17 december 2004, 21:00:


Huh??? Dectomax? Da's een breedspectrum-ontwormer voor koeien..
die héél soms in uitzonderlijke gevallen ( bij zeer zware of hardnekkige besmettingsgevallen) aan paarden gegeven wordt????
Werkt veel langduriger dan de 'normale' wormspuit. Het beestje zit dus vol met gif?

Goed idee om haar, als ze wat opgekalefaterd is, aan het werk te zetten. Zou het niet beter zijn om haar aan de fiets mee te nemen, dus lekker rechtuit lopen en een beetje draven? Dat is misschien op dit moment beter dan longeren..?

Groetjes, Marianne

Marianne schreef op vrijdag, 17 december 2004, 22:09:


Ok fietsers gevraagd, Essie is vrijwel blind!! Maar tuurlijk gaan we met haar wandelen, deden we al hoor. Maar meelopen naast de tandem brrrrrrrrrr
Maar ik zit dus ook met dat middel, maar kan me wel voorstellen ergens als je het paard ziet dat er iets goed mis is. Ik ga toch de DA nog eens goed vragen waarom dit middel.

Groeten Es (de blinde kip)

Esther schreef op vrijdag, 17 december 2004, 16:50:


Heel blij voor je Esther. Ik had verwacht dat Or iets onherstelbaars zou hebben, gezien de manier waarop de verkoop verlopen is en dat de dierenartsrekening torenhoog zou worden om haar weer een klein beetje in orde te krijgen. Het lijkt enorm me te vallen. Gelukkig!
Piet

Hoi Esther,

Ik volg je verhalen met veel belangstelling en ik wil even zeggen dat ik
het super van je vind dat je je zo over haar ontfermt en voor haar zorgt!
Gelukkig krijgt ze op deze manier nog een kans.
Hartstikke goed van je!!

Groetjes,

Ellen

E. Buys schreef op maandag, 20 december 2004, 9:28:


Het gaat miraculeus ineens heel goed met haar, na de injecties. Zaterdag zagen we het al, maar dachten bij onszelf, dit willen we graag zien. Gisteren was het echt overduidelijk, ze zwabbert niet meer met haar achterbenen, ze speelt met de andere paarden gaat ook rollen, en ze kijkt echt al heel anders uit haar ogen, niet zo triest meer. We zijn er natuurlijk nog lang niet, maar de verbetering mag je toch echt wel opvallend noemen. Zelf ben ik er verbaasd van dat die injecties zo snel werken. Haar hele hoofd lijkt veranderd, en ze staat echt beduidend steviger op haar benen.
Zelf worden we er ook blij van, want we hebben ons echt serieus zorgen gemaakt. Nu is het nog de vacht, dat zal meer tijd kosten, ze laat nu ineens veel dood haar los, en ik twijfel of de vacht waterdicht genoeg is, het voelt bij de andere paarden veel vetter aan, haar vacht is schilferig en dor en droog. De open plekken zijn nu bijna allemaal dicht, daar smeer ik al een tijdje goudsbloemzalf en teatree olie op. Mocht de vacht niet waterdicht genoeg zijn dan maar dit seizoen een deken, maar ik kijk het eerst nog even aan. Dat vind ik trouwens wel een moeilijke, de haren op haar nek staan vaak erg wijd, de rest ligt plat. Ze maakt wel dakjes als het nat is.
Als het niet nodig is doe ik liever geen deken, want ik denk dat het voor de huid niet zo goed is, daar moet lucht bij.
In ieder geval kan ze nu goed eten nu haar gebit weer in orde is, en de gebrekken aan ijzer en mineralen zijn aangevuld. Ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt met haar.

Groeten Esther

Esther schreef op maandag, 20 december 2004, 9:45:


wat een geweldige vooruitgang , we duimen voor je dat het zo doorgaat.
succes ermee

Jacqueline
geduld is een schone zaak

Esther schreef op maandag, 20 december 2004, 9:45:


Hoi Esther,

ook wij hebben een keertje, een aantal jaren geleden, een IJslander 'gered' die er uiterst slecht aan toe was. Het dier was volkomen apatisch, uitgemergeld en zelfs geen zin in eten... Ik herken dus heel veel in je verhaal! Mijn complimenten, dat je dit zo ontzettend goed aanpakt!
Wat die vacht betreft kan ik je vertellen dat dit vanzelf ook goed komt. Het was bij mijn IJsco precies hetzelfde... dof, heel veel schilfers, weinig huidvet en plukken die alle kanten uitstonden. In de periode dat dit speelde regende het behoorlijk (september) en omdat de ruggegraat 'hol' stond bleef het water er ook nog in staan! Kortom: ellende voor het dier, miserabele toestand. Je kon makkelijk je jas ophangen aan zijn heupbeenderen...
Wij hebben toen toch maar een stal klaargemaakt en dik opgestrooid. Verder absoluut geen deken op. Het dier was zo ontzettend blij om droog onderdak te staan! Hij was gewoon bekaf van het zichzelf in 'leven' houden.
Hij stond lekker veilig, warm en droog op stal en je kon gewoon zien dat ie zo dankbaar was! Er gebeurde nog iets leuks: een compleet nest met jonge katten, indertijd een maand of 5 a 6, voelde kennelijk het leed van dit dier aan. Ze hebben weken in hetzelfde hoekje in zijn stal geslapen, het was een bonte berg met diepe ronkgeluiden. Zo apart, het leek wel of ze hem wilden helpen/troosten.... Nu, wat het dan ook is geweest, het hielp! Op een gegeven moment had hij weer 'lichtjes' in zijn ogen, een sprankje hoop.
Vanaf die dag is hij weer gewoon gaan eten en kwam aan.
Toen hij beter (letterlijk) in z'n velletje zat is hij weer gewoon naar buiten gegaan en kon zelfs de laagste temperaturen normaal aan.
Dit is een hele leuke en intelligente pony, vol met ondeugende streken en ik heb er altijd met veel plezier naar gekeken.

Hij is niet meer hier, niet meer mijn eigendom want hij heeft elders een heel goed tehuis gevonden. Met een goede verzorging en wordt normaal bereden. Is een perfecte vijfganger!
Maak je geen zorgen over de vacht, zeker IJslanders zijn 'vechters' en je zult verbaasd staan over het overlevingsinstinct van dit dier. Als jij ervoor gaat, en dat doe je, zul je zien dat het dier ook nog steeds wil....

Diep triest dat het met zulke dieren altijd zo ver moest komen...
Gelukkig zijn er mensen die ze er dan toch weer bovenop kunnen en willen helpen! Voor mij Esther, ben je een grote kanjer!
Wil.

Wil schreef op maandag, 20 december 2004, 12:02:



Daar sluit ik mij bij aan. Super Esther!

Graag wil ik bij jullie Het Brookes Hospital onder de aandacht brengen.
Er zijn helaas nog veel meer van dit soort paardjes.

Velen van jullie zullen deze organistie kennen. Voor degene die het nog niet kennen op www.brooke.nl. is meer informatie te vinden. Een mooie kerstgedachte om donateur te worden?

Groetjes Collane

Wil schreef op maandag, 20 december 2004, 12:02:


De vorige eigenaren hebben het niet expres zo ver laten komen hoor, laat ik dat wel vooropstellen, de knoflook was goed bedoeld. Ik ben er echt wel van overuigd dat ze dat niet verkeerd hebben bedoeld, het is alleen jammer dat ze niet in de gaten hadden dat het echt niet goed met haar ging. Dat ze zo weinig eten kreeg was ook angst voor hoefbevangenheid.
Hoe lang heeft het paardje er bij jou over gedaan om de vacht goed te krijgen? Zelf verwacht ik , en hoop ik dat het met het verharen voor de zomervacht al stukken beter zal gaan, ze kan nu de oude rommel natuurlijk nog niet echt kwijt. Het verharen zal natuurlijk ook nog de nodige energie kosten. Ik vind het trouwens erg fijn dat iedereen zo meeleeft.

groeten Esther

Esther schreef op maandag, 20 december 2004, 13:55:


Hoi, hetzelfde aan deze kant. Ook deze vorige eigenaren hadden wat prive moeilijkheden en een groot koppel IJslanders. Deze was er zo'n beetje stilletjes bij ingeschoten qua aandacht en zeker verzorging. Ook zeker niet opzettelijk maar wel degelijk onachtzaam. Als het vlees tussen de ribben naar binnen valt noem ik een paard/pony mager! Hij had echt niets meer over.... Deze pony heeft in een weiland gestaan waar werkelijk geen spriet gras meer groeide, het koppel had het helemaal tot modder vertrapt. Zo is hij vermagerd. Maar goed, het was begin september dat hij hier kwam en eind september begon hij op te knappen. Heeft dus gelukkig nog een beetje gelegenheid gehad om wintervacht aan te maken. Alhoewel het wel die hele winter te zien was... De vacht sloot niet overal even mooi aan.
Het voorjaar daarop begon hij te verharen, vreselijk! Hele plukken tegelijk vielen eruit, hij rolde door het weiland en liet overal plukken achter! Maar daarna....... )))) zagen we een glanzende, GOED in z'n haar zittende en opgewekte IJslander.... met een prachtige hoogblonde kuif! En ja zeker, haar maken, maar ook haar verliezen, kost energie!
En tuurlijk leven we mee... wat dacht je? We willen immers toch allemaal hetzelfde? Het beste voor onze dieren!

groetjes, heel veel succes!
Wil.