Nick Altena schreef op zondag, 12 december 2004, 22:51:

Toch bepalen smaakjes wel degelijk of ze een liksteen van een beetje wel tot helemaal niet aanraken. Die rockie likstenen met appel en knoflooksmaak e.d. die raakt ze dus helemaal niet aan, terwijl de witte koeieblok nog wel wat wordt afgelikt. Kan me niet indenken dat ze met de rockie steen dan ook niet een beetje behoefte heeft aan zout, maar de smaak houdt haar dan tegen te likken. Zo kan het ook vast omgekeerd.
Neem die paardensnoepjes die stijf staan van de kleurstoffen. Die hoeft ze ook niet, maar die vanillesnoepjes (geen idee of die nu gezond zijn, maar ze kijken gezonder ) die vind ze wel erg lekker. Dus ja, smaakjes helpen echt wel.


In de meeste paardenweilanden zitten "verkeerde" grassen. Ben ooit in Engeland geweest en daar vind je in alle "paarden"natuurgebieden totaal niet het soort gras dat wij hier kennen. Niets malse sappige weilanden, maar hard stekelig taai gras.
Er zijn ook in Nederland graszaad-leveranciers die een paardenweidemengsel uitbrengen. Gras met zoveel vlinderbloemigen erbij. Daar zou dan compleet in zitten wat het paard nodig heeft.

Helaas, idee is leuk, maar praktijk werkt niet zo best. Ik heb dat grasmengsel ooit gekocht, maar toen bleek de bodem bij ons niet zo goed met het graszaad overweg te kunnen (of omgekeerd). Hoe dan ook, de helft kwam niet op of was na een jaar al weer verdwenen. Wat overblijft is een eenzijdig grasveld met raaigrassen.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op zondag, 12 december 2004, 23:31:


Dit is antropomorfisme. Door het gebrekkige spijsverteringsgestel van de mens - we kunnen niet eens zelf vitamine C maken - moeten we inderdaad zeer gevarieerd eten. De natuur is echter vol met dieren die absoluut niet gevarieerd hoeven of zelfs mogen eten! Paarden kunnen alle vitaminen zelf maken of door hun darmflora laten maken (mits we die darmflora niet verzieken met geconcentreerd voedsel).


Een liksteen raden we zowiezo aan. Dat staat ook overal op de site.

Groeten,
Frans

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 13 december 2004, 13:14:


hoi ingrid
waar heb jij die zaadmengsels gekocht.?
wil dat bij ons ook 'ns proberen.

Jacqueline
geduld is een schone zaak

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 13 december 2004, 13:14:


Ik heb er geen verstand van, maar ik ben sinds dit weekend verwoed met voeding bezig, wat erin zit en wat je paard per dag nodig heeft...

Dit heb ik gevonden over gras, het zijn gemiddelden, ieder gras is anders, en er stond geen omschrijving bij over wat voor gras het zou gaan, ik denk de standaard koeienwei-gras... (lekker duidelijk weer...not!)

De eenheden zijn per kilo droge stof, dus 1 kilo gras is gedroogd, zonder water, b.v.600 gram droge stof. Van die droge stof wordt uitgegaan...

VEP 834 gram/kilo
VREp 145 gram/kilo
Calcium 5,6 gram/kilo
Fosfor 4,2 gram/kilo
Vitamine E 41 mg/kilo
Vitamine D
60 IE/kilo

Maar waarschijnlijk heb je hier geen klap aan.....

jacqueline postmes schreef op maandag, 13 december 2004, 13:51:


Het in het wilde weg kopen/zaaien met als doel "een natuurlijker paardenwei" heeft grote kans geen enkele zin te hebben wanneer je dat niet voorbereidt door eerst de bodemgesteldheid te beproeven, en de aldaar van nature geografisch voorkomende vegetatie in litt. op te zoeken. Vanwege verzuring en vooral verdroging moet je er op rekenen dat de locale kwalitieve mogelijkheden over de afgelopen decennia flink zijn afgenomen.

Nadere info:
-V. Westhoff & A.J. den Held (1969): Plantengemeenschappen in Ned. Zutphen.
-J.J. den Held (1982): Beknopt overzicht van Ned. plantengemeenschappen. KNNV Med. nr. 134.

Dan komt er nóg een belangrijke factror bij.... het gebruik/begrazingspatroon!
Vanwege dat ruimte in NL zo duur is, is die ook voor paarden in praktijk meestal uiterst beperkt, en ligt veelal zo rond de criteria grenzend aan die van intensieve veehouderij (bioindustrie).
Een (meer) "natuurlijke" vegetatie is niet bestand tegen een dergelijk grote druk, zodat binnen relatief korte tijd weer net die soorten die tegen hoge dynamiek kunnen de overhand krijgen.

Wat grotere kans van slagen heb je al wanneer je niet "natuurlijk" als uitgangspunt neemt, maar het agrarische gebruik van vóór de bioindustriele intensivering. Dit meer duurzaam gericht kleinschalig agrarisch gebruik heeft juist geleid tot de grote verscheidenheid aan "natuur"waarden die NL rijk was. De achterliggende technische reden was het het grote aantal overgangszônes.
Dan nog... is een dichtheid van 0,5 GVE/ha al plenty zat.

Het spreekt vanzelf dat een degelijk beheer (wisselbegrazing, hooilanden) makkelijker te realiseren zou zijn op grotere oppervlakten. In NL waar iedereen een stevig hek rond zijn eigen postzegel zet kan ik me echter voorlopig cultureel nog nauwelijks samenwerking voorstellen.

Groeten, Egon

Cindy B. schreef op maandag, 13 december 2004, 14:19:


Klopt. Niet alleen is iedere soort gras anders, maar ook de waarden per groeiplaats verschillen. Wel geeft de SPONTAAN (van nature) gedijende flora een goede indicatie van het soort groeiplaats.
Zo is het bijvoorbeeld niet al te moeilijk kalkrijke van kalkarme groeiplaatsen te onderscheiden, of zinkhoudende, etc.

Groeten, Egon

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 13 december 2004, 13:14:


Daar is iets aan te doen met behulp van produkten van de firma Agriton, met name met effectieve micro-organismen (EM), een methode uit Japan.
Website: http://www.agriton.nl/

Monique

e m kraak schreef op maandag, 13 december 2004, 14:30:


Ik ben het helemaal met je eens: dit experiment is meestal tot mislukken gedoemd. Het eerste jaar staan er nog talloze 'onkruidjes' maar door begrazing zijn de meeste daarvan het tweede jaar wel weg. Maar... wat wel goed is dat er bepaalde grassoorten zijn die wat minder eiwitrijk zijn dan de gewone koeienmengels en daardoor beter zijn voor paarden. Ergens in mijn archief heb ik nog wel een adres, dus zal ik dat opzoeken..

Gr. Marianne

jacqueline postmes schreef op maandag, 13 december 2004, 13:51:


Onderstaand stukje vond ik ergens op een blaadje:

Bemesting
Paardenhouders doen over het algemeen maar weinig aan bemesting. Angst voor te “rijk” gras is hier één van de oorzaken. Er wordt meestal in het voorjaar nog wel wat drijfmest geïnjecteerd, soms een klein beetje kunstmest, maar daar blijft het meestal bij. Uit de vele grondmonsters van paardenweides die PAVO heeft onderzocht blijkt dat veel weilanden sterk verzuurd zijn. Ph waardes van 4 – 4,5 zijn geen uitzondering. Voor een gezonde weide is een pH waarde van 5,5 gewenst. Wat kunt u daaraan doen? Kalk strooien is het antwoord. En voor het strooien van kalk is ook het najaar de beste periode. De pH waarde van de bodem zal stijgen en volgend voorjaar begint u weer met een goede start.

Wilt u meer informatie over het speciaal voor paarden ontwikkelde Paardengraszaad met kruiden, of wilt u tips en adviezen bij het opnieuw inzaaien van uw paardenweide, bel dan 0900 – paarden (0900 – 7227336) voor meer info en dealeradressen.

Ikzelf heb een ander paardenmengsel. Horsemaster heette het, maar ben even kwijt wie het uitbrengt. Is een hele website van, maar geen tijd om te googlen nu .

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op maandag, 13 december 2004, 14:43:


Hoe krijg je dan duidelijk wat je paard eet?
Zijn we dan toch aangewezen op bijvoer-producten, omdat daarvan wel bekend is wat erin zit? Of is iedere haver-korrel ook weer anders?

Mijn paard staat niet op gras, krijgt dagelijks onbeperkt hooi, en ik voer haar bij met bietenpulp, 1 schep zemelen en Ursonne... (plaatje met ingredienten staat op )