Huertecilla schreef op donderdag, 6 mei 2004, 10:54:


Zie je die vraagteken staan?

Plus dat ik het vanuit mijn eigen situatie/beleving probeer te beredeneren.
Hier is de houding tegenover paarden die niet "funcioneren" in het klimaat of leefomgeving vrij hard.
Ze moeten zich kunnen redden/aanpassen, anders is het "shit-hest" en gaat ie er uit.
Probeerde me dus in jullie omstandigheden in te leven.
Snap ie?


Ik probeerde 1 +1 op te tellen van wat jezelf vrij gaf.


Precies.
Als ze je bezig zien (dan draag je het bewust of onbewust uit, geen preek), gaan ze nadenken/vragen stellen, enz.

Maar terug naar het bovenste.
Als je dierenarts dichtbij woont en het niet zo belangrijk is hoe gezond de paarden zijn en je geen medische opleiding hebt...............
Waarom laat je al het prikwerk, hechtwerk, medisch gebeuren dan niet aan een dierenarts over?
Ook omdat je het dan beter gedocumenteerd hebt, als je een keer een paard wilt verkopen of als iemand de geschiedenis wil weten?

Waarom dan toch zelf "darten", naald en draad koffertje er op na houden?

jo schreef op donderdag, 6 mei 2004, 18:35:


Sommige dingen, zoals het geven van intramusculaire injecties is kinderlijk eenvoudig.
Tijdens het nep-verhaal dat alle paarden gechipt moesten worden en de Nederlanders daar massaal gehoor aan gaven werden voor de gelegenheid mensen "opgeleid" om die chips te injecteren. Dat was een "opleiding" van nog geen middagje. En dat vonden we met zijn allen prima?
De afgelopen jaren heb ik de voordelen van zelf injecteren vaak genoeg meegemaakt. Paarden die de boel afbraken als ze de dierenarts maar roken (letterlijk!) terwijl als ik mijn paard die injectie geef ik dat gewoon los in de wei kan doen zonder het paard zelfs maar een halster om te doen. Ik heb er ergens nog foto's van geloof ik. Hoe dan ook, dit is niet omdat ik beter injecties geef maar omdat ik het betreffende dier goed ken en er een vertrouwensband mee heb. Bij een dier dat door ziekte of verwonding ernstig gestressed is is het een groot voordeel als je zelf de benodigde injecties kan toedienen.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 19:31:


Ik heb het gezien,ja.
"Dart-werk", stomp met de ene hand en gelijk er achteraan tjakka.


Dit hele chip gebeuren is aan mijn deur voorbij gedaan.
Ik heb dus niets prima of verkeerd gevonden.
En de cursussen..........het zal wel.

Ik vroeg me gewoon af wat Her.....cienda ofzo zijn/haar beweegredenen waren.

Ander land, andere gewoontes.

Er kon een geheel andere/originelere reden voor zijn.
Behalve dat paarden rodeo gaan tentoonspreiden als ze de dierenarts zien.


Groeten terug,
Joke.

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 19:31:


Nog iets...................

Kijk, hier geef je twee hele verschillende dingen aan, die best belangrijk zijn.

1. het zelf geven van zo een spuit.
Jij noemt het kinderlijk eenvoudig.
Maar hoeveel mensen kunnen NIET hun dier zelf pijn doen?
Staan dan met bevende handen en slappe knieën en moeten dan proberen het in èèn keer goed te doen.

Ik zelf heb het gelukkig niet hoeven te doen.
Maar ik denk aan mijn collega die ook verpleegster is.
Zij moest leren een injectie in de nek te zetten, maar ook voor haar was het nog best wel zweet onder haar neus.

2. het dier is rustiger, vertrouwt je meer en daarom moet je het toch maar kunnen en doen.
Vooral bij ongelukken en grote verwondingen.

Toch pleit ik er voor dat als je een goede dierenarts in de omgeving hebt, het serieuze werk aan hem/haar over te laten.

jo schreef op donderdag, 6 mei 2004, 20:20:


Het ging ook over mensen die het WEL durven.
Ik heb ook even moeten slikken hoor, maar het was op dat moment de enige werkbare optie. En dan merk je tot je grote verbazing dat paarden het niet eens VOELEN als je het maar goed doet. En met goed doen bedoel ik niet de technische handeling zelf maar de omgang met het paard. Geen focus op de te prikken plek (zoals veel dierenartsen onbewust WEL doen) een paar klapjes hier en daar alsof je een daas doodmept, en bij de laatste zit de spuit erbij en denken ze "dat was een vervelende daas, gelukkig heb jij hem net doodgemept". Na een paar dagen (het was een kuur) deed ik ze niet eens meer een halster aan, ze bleven gewoon rustig staan en vonden het allemaal prima. Dat terwijl een van de betreffende paarden de dierenarts zelfs probeerde te schoppen...
Op dit moment heeft Baladeika toevallig antibiotica nodig en dat doet Ilona zelf. En dat gaat tot nu toe prima!


Ja mee eens, maar een intramusculair spuitje geven noem ik niet het "serieuze" werk. Het heeft echt voordelen als je het zelf doet, zeker bij een antibiotica-kuur waarbij het meerdere dagen achtereen moet en het paard normaal gesproken steeds lastiger wordt omdat het weet wat er gaat gebeuren.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 19:31:

Tuurlijk en die injecties heb jij ook standaard in huis liggen???

Nou toen Isabella koliek had, en dat gebeurd altijd 's avonds zo laat mogelijk en in het weekend, dan kun je echt niet ergens naar een praktijk rijden voor een injectie daar tegen, dan kun je net zo goed de dierenarts laten komen en ondertussen je paardje laten stappen, of troosten indien stappen niet meer lukt. En dan is de dierenarts er waarschijnlijk sneller met zijn injectie als dat je zelf die spuit hebt opgehaald midden in de nacht. Tja het scheelt voorrijkosten. Maar als je paard echt ziek is, dan breekt hij echt de boel niet af als de dierenarts komt.

Groeten
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 6 mei 2004, 22:09:


Jij hebt geen Arabier geloof ik...
Een paard is een vluchtdier, en als er iets binnen de gevarenzone komt wat bedreigend lijkt (een roofdier, of de DA) dan neemt het paard de benen, al is het op zijn laatste krachten, want als hij dat niet doet is ie zowiezo dood.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 23:33:


Hoi,
Mag ik even vragen wat dat er nu weer toedoet?

Ik heb een shetlander ja heel wat anders dan een arabier, maar zijn die minder paard of zo? Of vluchten die minder snel?

Nee ik denk dat een shet gewoon wat slimmer is. Die weet dat een DA hem of haar wil helpen als ze pijn hebben. Dat zal het zijn (haha).

Groeten,
ingrid

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 6 mei 2004, 23:50:


Die vluchten inderdaad minder snel. Hoe meer "bloed", hoe schrik- en vluchtachtiger het paard. Een shet en een arabier zijn in dat opzicht echt niet te vergelijken.

Groeten,
Frans

bart schreef op donderdag, 6 mei 2004, 0:23:

Echt wel


Echt niet

Misschien een beetje

Weet ik niet

toedeledokie
Elsbeth

Huertecilla schreef op donderdag, 6 mei 2004, 0:40:


Wat is dat?

toedeledokie
Elsbeth

Ja ) op Bokt worden ruzietjes 'achter de schermen' uitgevochten )

Groetjes Elise die er wel om kan lachen