Nick Altena schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 23:19:


Nou, dat valt dus reuze mee.
Mevr. Kiley-Worthington, een engelse psychologe, heeft een heel boek gemaakt over het cognitieve vermogen bij paarden, en haar onderzoekingen op dit gebied.
Je kunt gerust (en succesvol) iets aan je pony vragen als: "<naam pony>, breng de <kleur> <ding> even naar <plaats of persoon>" - vooropgesteld natuurlijk dat je pony de verbale componenten wel aangeleerd heeft! Dit gaat vrij ver, incluis abstracties.
Aangetoond vocabulaire: ik meen ongeveer 450 begrippen. En dat is VEEL (ik heb zelf nog niet zoveel nuttige dingen weten te verzinnen)!

Tot zover puur vocale mensentaal, maar als je het uitbreid met lichaamstaal en andere communicatieve mogelijkheden kan die "begrippenlijst" vast nog wel een stuk groter zijn.

Groet. Egon

lijkt mij zo erg omdat ik juist zo=B4n babbelkous heb. Maar ben dat zelf ook
wel, dus ik praat ook. Zie mijn vorige voorbeeld van dat manege paard.
wat heeft om te reageren? Ik merk inderdaad dat veel mensen niet tot
nauwelijks echt met hun paard praten. Dat is ook het grote verschil tussen
normaal rijden en mennen natuurlijk. Ik ben gewoon continu aan het praten,
of je praat tegen elkaar op de wagen. Het is natuurlijk gezelligheid. Op de
manege in de les buiten praten we ook altijd, maar ik ook vaak tegen het
paard. En dan zegt er wel eens iemand, wat zeg je nou? O ik had het tegen
mijn paard, niet tegen jullie.

Hoi
Nou ik praat heel veel met hem, op stal vinden ze ons een beetje raar zelfs.
ik heb heel goed contact met hem, ik probeer hem zo veel mogelijk paard te
laten zijn maar soms denk ik wel eens dat hij liever mens zou zijn hahaha.
ik heb het gevoel dat hij liever bij mij is dan bij de kudde.
als ik hem roep komt ie in volle galop naar me toe, ik ga hem nooit halen,
ik vind dat hij naar mij moet komen omdat hij dat wil, het is echt een kroel
kip, en hij vind het prachtig om gekke dingen te doen zoals op comando
lachen, en z'n
vier benen een voor een op te lichten, ik denk dat we heel goed contact
hebben, alleen doet ie dat niet door te hinneken.
gek eigenlijk , misschien kan ie het wel niet.
groetjes
Annick

Nick Altena schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 23:27:


nee. dit keer hebben jullie mazzel:
ISBN 90 6084 857 8
of misschien nog beter even op Amazon kijken


Ik ben wel zo gek. En nuttig is het ook, bijvoorbeeld om te weten of iets lekker(der) is of niet. Onze liefde gaat ook door de maag hoor!

Groeten, Egon

e m kraak schreef op zondag, 9 mei 2004, 0:19:


Zijn dan de NAAM , KLEUR/DING, PLAATS /PERSOON niet de kern woorden waarop hij dit heeft geleerd...en wordt daar ook lichaamstaal bij gebruikt? (het aanwijzen bijvoorbeeld)

Met andere woorden als ik op mijn paard zit en ik zeg Miranda ..halt
(ik noem altijd eerst haar naam) dan stopt Miranda.
Als ik zou zeggen Miranda.. zou je NU voor mij wel even HALT willen houden ....stopt ze ook....maar niet om de woorden die er bij gekomen zijn....anders zou ze in de eerste regel ook niet reageren....
Het lijkt mij dus dat ze met een simpel woord een combinatie kunnen leggen en zoals wij mensen tegen elkaar kletsen ....dat gewoon te veel is voor zo'n dier..algabra dus...

Een ander voorbeeld wat vele die hier zitten zullen kunnen beamen...
Als je op een manege rijd tijdens een les...er is ontzettend veel gekakel (sorry dames haha)en de gene die altijd les geeft kakelt er ook nog haar les tussen door.... tijdens dit kakelen valt dan door haar het woordje GALOP (en dan niet als opdracht om dat te doen maar bijvoorbeeld als uitleg aan een zit houding of zo) zul je zien dat er tijdens dat hele gesprek niks gebeurd (de algabra) totdat het woord GALOP valt.... dan schieten er in eens een paar weg...

- vooropgesteld natuurlijk dat je pony

Is vanzelfsprekend dat dit eerst geleerd moet worden..
Dit gaat inderdaad al heel ver...


Begrippen ....hmmm, hier zie ik dus eigenlijk ook weer mijn bovenstaande uiteenzetting, desondanks wel veel....

Maar aan de andere kant...hoeveel verschillende geluiden kent een paard in zijn eigen taal?? denk ook net zoveel (in combinatie met oren ,hoofd, nek, staart, lichaam


Denk dat je je paard niet ALLES kunt leren maar wel tot een bepaalde hoogte, auto rijden gaat niet lukken maar zinnen zoals bovenstaand .. zeker.. wie weet hoe groot zijn harde schijf is om al die info op te slaan?? haha

Groeten Nick

e m kraak schreef op zondag, 9 mei 2004, 0:27:


haha je vraagt aan je paard of je vrouw wel lekker gekookt heeft??

Groeten Nick

Nick Altena schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:08:


Nee, schaken lukt ook niet. Er moet wel een gemeenschappelijke interesse zijn, of een nuttige mededeling. Onafgebroken nietszeggende social talk doen ze niet zo aan - lekker rustig hoor: met ponies wonen.

E.

Nick Altena schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:10:

Elska op het plaatje IS mijn vrouw/partner/of-hoe-je-t-noemen-wil, al een jaar of 6. Zie: http://home.wanadoo.nl/mh/artworks/cv2.htm

e m kraak schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:41:


Nu heb ik wel gemerkt dat paarden die alleen staan, dus niet in groepsverband, zich meer - en sneller richten op de mens, in dit geval, ik denk vanwege de behoefte aan sociaal contact, veiligheid en bescherming. Staan ze eenmaal in een groep hebben ze de mens veel minder nodig. Ik heb dat gemerkt aan BD in een voor haar eenzame tijd. Ze kon toen werkelijk op mij inspelen (ook door mijn schuldgevoel omdat ze alleen stond. En pas in de groep is ze meer paard geworden, zo zelfs dat ze me soms negeert. Toch vind ik dit laatste veel gezonder, wie ben ik om mijn paard zo overdreven aan mij te binden ? Pien

Spirithorses schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:49:

Maar wat dan als je pony jou bindt, en daar overduidelijk veel moeite voor doet? Niet uit gebrek aan "kudde" overigens, want er zijn wel jaren voorgekomen dat het hier helemaal afgeladen met ponies was al hoop ik dat niet meer mee te maken... momenteel nog maar 6.

e m kraak schreef op zondag, 9 mei 2004, 2:00:


Hmm, tja, heb ik ff niet zo gauw een antwoord op. Bedoel je dat zij jou verkoos boven de groep pony's ? Pien

Spirithorses schreef op zondag, 9 mei 2004, 2:05:


Geen twijfel over mogelijk. Zijn ook een hele rits getuigen van. In eerste instantie wist ik vanuit mijn eigen blokkades niet eens wat ik er mee aan moest tot een goede vriendin me aanraadde "waarom eigenlijk niet, als het goed voelt?" Nou ja, sindsdien hebben we het gezellig.
Overigens "mogen" de andere ponies ook wel binnen hoor, maar die hebben daar even duidelijk geen behoefte aan! Nou ja, incidenteel... maar da's toch heel wat anders.

Maar wat die communicatie betreft - de ponies zijn nmm handiger in mensentaal dan ik in ponytaal. Het past mij prima om aan Draupnir te kunnen vragen "breng me es naar <een van de vele plaatsen hier in de buurt die hij kent>
Dat is eigenlijk allemaal begonnen toen ik stopte met "normaal rijden".

Truste, Egon.

e m kraak schreef op zondag, 9 mei 2004, 2:22:


Ik klets ook heel wat af hoor met de meiden, ze kunnen behoorlijk veel begrippen. En ze hebben humor
Maar ook in een nare situatie helpt praten of zingen wel degelijk, toen Brella pas werd geboren moest ze al aan een oogje geopereerd, halstermak was ze natuurlijk nog niet. Toch moest dat oog steeds gezalfd, de eerst dagen ging dat nog goed met kriebelen en kletsen, maar ja die zalf prikte wel, dus ook door stem en zingen e.d. moesten we haar stil kunnen laten staan. Als we dan NIET bezig waren met die nare zalf hebben we geoefend met het halster rustig om doen.
Na een paar dagen was het halster geen enkel probleem meer om aan en af te doen. Toen werd het oog verzorgen wel iets makkelijker, anders waren we zeker een half uurtje bezig , toen ze het halster zonder enge bijbedoelingen gewoon aan kon, kon het ook met het verzorgen, en zat de zalf er een stuk makkelijker in. Toch wel de tijd voor uit blijven trekken door te kletsen en moppen te vertellen hoor.
De dierenarts die wij toen hadden vond eigenlijk dat we haar met dwang halstermak moesten maken, ik heb nu nog steeds het idee dat zonder dwang het veel sneller is gegaan. Ze heeft ook nooit gehangen als toen we haar leerden vast te staan. Ooktoen met kletsen en tijd, als ze wat trok gewoon wat meegeven met het touwtje, zodra ze niet meer trok alle druk weg. Na drie keer verbaal en braaf en goedzo was het klaar.
O ja en met dat springen of steigeren wat ze deed bij mensen, ik weet niet meer wie het schreef, maakten we ons wel groot, maar idd was er wel vergeten bij te schrijven dat er ook een NEE bij hoort, dus idd ook verbaal. De meiden roepen me nu, ze willen naar de wei )

Groeten Esther

Nick Altena schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:08:
Ja heel veel denk ik. De ene gebruikt de stem meer zoals bijv. de mijne, de andere meer lichaamstaal zoals misschien Damian.
Maar zoals ik al zei, bij iedere hinnik hoort een bepaalde houding, uitdrukking van Isabella. Een normale begroeting is meestal met haar hoofd laag of gewoon normaal. Maar een roep in de trant van He ik wil ook mee! dan straalt haar hele lichaam energie uit, hoofd zo hoog mogelijk, oortjes erop en heldere wakkere ogen. Zo van zie je mij staan, ik ben er klaar voor. Aangezien ik dat niet zie als ze alleen zo zou gaan staan in de uitloop, moet ze er dus wel bij roepen om mijn aandacht te trekken, anders heeft ze niets aan haar lichamelijke houding. Misschien weet ze dat wel.

Maar nu denken sommigen misschien dat het echt komt omdat Isabella alleen staat. Nou kan je verzekeren dat ze het bij de vorige eigenaar ook al deed. Ze stond daar in de kudde en ergens achteraan op het land toen wij haar de eerste keer zagen. Ze viel dus op door luidhinnikend te komen aandraven. Ja dan trek je echt wel de aandacht hoor. Zij is het dus geworden.
De fokker mistte haar daarom al een beetje vertelde hij eens, maar nu heeft hij er weer eentje, en wel Isabella´s zus doet het ook. Kan toeval zijn overigens.

Maar alleen hinniken zegt inderdaad ook niet zoveel. Er hoort echt een lichaamstaal-houding bij. Maar is dat bij ons ook niet zo. Als wij boos worden en harder gaan praten, kijken wij dan ook niet boos. Een dove zal aan ons ook wel zien dat we boos zijn op dat moment. Dus onbewust doe je veel met je eigen lichaamshouding. De meeste mensen letten daar niet op. Ik kan Isabella best vragen te komen, maar als ik zelf boos en rechtop blijf staan, dan komt ze echt niet hoor. Al zou ik het op de zelfde manier vragen als anders. Dan gaan alleen die oortjes op en neer en zie je gewoon een blik in haar ogen van, mens wat wil je nu? Ze is dan ook duidelijk verward.

Overigens over dat in de manegeles rijden. Ja dat klopt van die term galop of zo. Niet dat dat bij ons zo vaak gebeurd, want wij rijden dus niet binnen, maar ik projecteer dit even op mijn eigen pony. Als wij met de kar gaan rijden kletsen we ook veel. Toch haalt Isabella altijd de door haar bestemde woorden er tussen uit. Maar ze luistert wel mee, want dat zie je aan haar oren. Ze luistert ook naar andere geluiden in het bos. Ze luistert eigenlijk continu. Maar een fluitende vogel zal haar niet aan draven krijgen, dus ons geklets ook niet. Maar als ze haar naam hoort en draf erbij, nou dan is ze ook direct weg. Overigens werkt dit met oooRRRen ook. Het gaat bij haar puur om de RRR, maar dan wel op een specifieke manier uitgesproken. Sterker nog, mijn man krijgt haar met het woordje DRAF niet in draf hoor. Hij spreekt het anders uit.

Groeten,
Ingrid

Jeetje, wat gaat dit topic snel! hahaha...
Kan bijna niet reageren joh

Tamara heeft ook nooit die lage begroetingshinnik laten horen, tot nu dan...ze staat nu sinds kort bij iemand om verder ingereden te worden en nu hinnikt ze zowaar elke keer als ze mijn voetstappen hoort :)
Dus Annick, geef de moed niet op, Tamara hinnikte vrijwel nooit en nu dus wel (misschien ook iets wat op latere leeftijd komt?)...

Verder communiceert Tamara ook meer met haar lichaam en houding i.p.v. hinniken, wat Pien al zei. Datzelfde gedrag zie ik bij Tamara ook.

Dan over met het touw zwaaien, vind ik eigenlijk een heel interessante gedachte Nick. Het zou namelijk best wel eens kunnen, maar is het veilig genoeg om zoiets uit te proberen?
Ikzelf heb ook wel eens met een emmertje staan zwaaien (omdat ik toen niets anders had) en dat hielp ook heel goed (maar ja, kan een paard daar ook een soort van toon in horen? dat is de vraag dan weer).
Bij sommige paarden is er echter meer nodig en ik denk dat geluid maken dan ook een behoorlijke impact kan maken.

Er is al eens een 'discussie' geweest over het gebruiken van geluid en wat voor impact dit op je paard kan hebben. Ikzelf heb het bij mijn Shetlander weleens geprobeerd. Ik wilde er langs en hij wilde dus echt niet opzij...ik dacht bij mezelf: "Hmmm,laat ik nu eens dat hoge geluid nabootsen wat Tamara altijd doet"...en verrek! het werkte meteen. Mijn Shetje wist niet hoe snel die opzij moest!...ik denk dus wel zeker dat het een middel kan zijn om iets duidelijk te maken, maar heeft dit een positieve of negatieve invloed op de langere termijn? Dat is wat ik graag zou willen weten, de impact die het maakt op een paard en of de boodschap wel de goede is zeg maar...
Op de lijst hadden we het toen erover of die 'gil' die een paard maakt, juist bij dominante paarden hoort of niet. Daar was nogal wat twijfel over.

Groetjes,
Linda

Spirithorses schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:49:

Hoi Pien,
Zie mijn vorige verhaal ergens tussen de vele tekst door.
Isabella was ook al `zo hinnikerig´ toen ze nog in de kudde stond.
Ze schijnt altijd op mensen gericht te zijn.
Tijdens de keuring stond ze liever bij de mensen te buurten dan bij haar soortgenoten.

Ze is normaal opgevoed door haar eigen moeder en ze worden bij die man ook pas heel laat gespeend. Gaan dan weer met alle jaarlingen tegelijk een wei in. Ze is tot haar 3,5 jaar in de kudde gebleven voordat ze bij ons kwam. Ze staat alleen. Heb haar wel eens bij de buurman gezet (ook een shet, maar een ruin), maar direct bonje. Ze wilde hem niet op haar wei hebben dus rammen.
Met het hengstje gaat het soms beter (ja vind je het gek haha), maar ook vaak genoeg kan hij een knauw krijgen hoor.

Beetje contactgestoorde pony dus misschien.

Groeten,
Ingrid