Verleden week heb ik een hoefbevangen 1 1/2 jarig veulen opgevangen omdat de eigenaar er tijdelijk even niet voor kan zorgen. Gelijk Strasser trim en hooi-dieet gegeven, en nu, de 8 e dag, ziet het ernaar uit dat het wat beter gaat. Uit voorzorg had ik haar nog niet in de groep bij de andere paarden gezet want met die pijnlijke hoefjes komt ze niet weg als er op haar gejaagd wordt. Dus wel in de bak met voorlopig een lintje ertussen om aan elkaar te wennen.
Ben ik me toch geschrokken vanochtend: Kom ik bij de paarden, staat er een HIJSKRAAN in mijn bak en de paarden lopen "gezellig" bij elkaar. Gelukkig is alles goed gegaan maar 2 suffe Belgen (ja, sorry hoor, ik woon ook in België....)hebben de linten opengemaakt omdat ze erdoor moesten met hun hijskraan. Blijkt die bak en het hele stuk grond dat ik gehuurd heb, onderverhuurd te zijn en ik had geen poot om op te staan.En staat er nu een heuse hijskraan in de door mij gehuurde bak!. Van de oorspronkelijke eigenaar.
Kun je het je voorstellen ? Gelijk de boel rondom afgezet maar ik ben er niet blij mee. Staat lekker professioneel, zo'n hijskraan in je bak,leuk tussendoor lesgeven, het zijn mijn inkomsten en ik ben heel serieus bezig met m'n vak. Ik kan er nog steeds niet erg om lachen, dus , bij deze ben ik op zoek naar een andere geschikte locatie, boerderij of manege, omgeving Maastricht.
Voordeel : Mijn paarden zijn nu ook gewend aan hijskranen. En vastzittende gierende jeeps in de modder.... En ze staan nu eerder bij elkaar dan gepland, ze lijken het wel erg gezellig te vinden, zo samen.... Ik heb er meer last van dan zij.... Pien

Greet is aangetroffen met een dood veulen. Ik vind het zo jammer. De vrouw van de eigenaar was vergeten tegen de eigenaar te vertellen dat de veearts gezegd had dat ze drachtig was. Zonde zonde. Maar het had gezien de geschiedenis van Greet toch al een risico bevalling geworden. Niks meer aan te doen, maar ik heb het zo te doen met onze Greet.

Mrie

Ilona Kooistra schreef op maandag, 26 januari 2004, 14:25:

Hoi Ilona,
Nou hierbij dan een "gerichte vraag":

De straal kan ik nu uit elkaar duwen en dan zit er een gleuf in. Het is dus geen 1 geheel meer. Er zit nu zand en troep in die gleuf (loopt helemaal van achter tot bijna de punt). Als je de hoef optilt zie je het niet (kan dus geen foto ervan maken), want je moet echt aan het duwen gaan op die straal. Nu ben ik bang dat ze zo rotstraal zal krijgen. Daarbij heb ik het idee dat die straal in deze conditie (dus los en rommelig zeg maar) ook weinig druk uitoefent. Is dit nu gezond of is er wat loos?

O ja, je moet nog wel weten dat ik super bezorgd ben hoor omtrent die hoeven. Ik heb zoveel ellende gehad al 3 jaar lang eigenlijk. Wel bevangen/niet bevangen; hoe dan ook kreupel van licht tot ernstig. Wel ijzers/geen ijzers. Met zolen beslagen, zonder zolen beslagen. Brokkelhoeven/geen brokkelhoeven. Iedere dierenarts zei wat anders, raadde wat anders aan. Vele hoefsmeden gehad die ook allemaal hun eigen ideeen eronder gingen sleutelen, tot dat ik het zat was. Via via Frans zijn site had gelezen, wel wat zie zitten in het natuurlijk bekappen, hoefschoenen heb gekocht voor de eerste overbruggingsmaanden en nu hoera, een pony heb die weer gewoon op blote voeten nog wel, over de harde weg kan draven !!! (en dat terwijl ik ook al het advies had gehad haar nooit meer te mogen laten draven over de harde weg ivm de vele scheuren). Het kan dus, maar ik ben wel bang dat ik nu iets niet goed doe. Ze is bij die hoefschoenen man volgens methode NB bekapt, maar nu. Na de vorige bekapbeurt van mijn eigen hoefsmid, die ik had laten zien wat ik bedoelde met NB bekappen, liep ze eigenlijk niet; zo pijnlijk ook op zand. Nu loopt ze dus goed, maar ben ik o zo bang dat het weer terugkomt als ik weer wat van die hoef laat halen. En omdat de grond nu nog altijd bevriest twijfel ik gewoon of ik moet gaan experimenteren, want op dit moment ben ik gewoon o zo gelukkig dat ze voor het eerst sinds hele lange tijd weer goed kan lopen, maar ja, die hoeven zijn nu toch echt te lang. Snap je met dit hele verhaal mijn probleem een beetje?? Beetje bezorgdheid dus. Haha. Maar ik durf zelf absoluut niet te gaan snijden. Overigens heeft nog nooit iemand in haar hoef gesneden. Altijd met de nijptang; ook hoefsmeden (op eentje na en die ging dan ook direct hoeps dwars door de straal heen (bloeden dat dat deed). Ze had wel heel erg keiharde hoeven was zijn conclusie. Vandaar dat ik mijzelf daar maar niet aan ga wagen.

Groeten Ingrid.

Je kunt inderdaad veel typen nu zeg. Leuk (maar voor de lezer minder leuk misschien).

mrie schreef op dinsdag, 27 januari 2004, 13:48:


Hoi,
Jeetje wat jammer. Sterkte ermee. Je had je er toch op verheugd leek me zo, ondanks dat je het pas wist.

Maar je zegt dat Greet goede papieren heeft. Ben ik toch benieuwd hoor, welke vader ze heeft (en moeder).
Isabella heeft ook mooie papieren, goede afstamming aan beide kanten, alleen wilde geen hengst toelaten en werd dus niet drachtig. En de fokker gaf eerlijk toe dat hij er dan niets aan had. Het ging hem toch om de veulens en niet alleen om de show. Wat er is voorgevallen ooit bij de hengst weet ik niet, maar Isabella is echt serieus bang voor paardjes van het mannelijk geslacht. Ze is eigenlijk nergens bang voor, althans niet voor gekke voorwerpen of geluiden, maar als ik een hengst tegenkom en zelfs laatst een ruin, dan kruipt ze bijna achter me. Ik denk dat die hengst (die ook in de wei moest dekken) haar "mishandeld" heeft; zou dat kunnen????

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Mijn pony staat alleen zoals sommigen weten. 6 Jaar geleden kochten we haar en ze komt uit een kudde. Zij stond in een groepje van 4. Op 2 na waren alle pony's daar zwart (de onze is dat ook).
Nu viel het me op dat ze nooit wat om andere paarden gaf. Als ik haar ooit liet snuffelen aan andere pony's dan volgde een hoop gegil. Voor hengsten en ruinen leek ze wel bang (zie bericht hiervoor "dood veulen"). Tijdje geleden kwam ik eens langs een wei met een zwarte shetlander en liet Isabella maar weer eens voorzichtig snuffelen, ervan uitgaande dat die gil wel weer zou volgen, maar niets deze keer. Ze deed heel aardig en die andere pony ook. Ik heb er eigenlijk nooit over gedacht, maar sinds een tijdje bedacht ik mij; zou het voor haar letterlijk zijn soort zoekt soort? Ze is opgegroeid tussen zwarte shetlanders, haar moeder en zussen (en veulens) waren zwart. Ze weet niet beter. Alle tot dan toe begroette paardjes waren of groter of anders van kleur. Sinds ze het goed eens is met de ruin van de buren (ook zwart), mag hij ook aan haar snuffelen. Het hengstveulen (bont) weer totaal niet (gillen). Zou ze alleen zwarte shetlanders accepteren? Er staan er hier in de buurt niet veel meer, dus ik kan niet meer "testen" jammer genoeg. Maar wie weet hier meer over? Of is het helemaal onzin wat ik zit te bedenken? Is een paard een paard? Voor de hoefschoenen destijds is ze op stap geweest met een zwarte Hackney pony (merrie ook nog), maar ook hier gillen en meppen overigens.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 27 januari 2004, 15:31:

Sorry nu lijkt het net of het een kleine kudde is. Even ter verduidelijking. Die man heeft 20 tot 30 pony's lopen. Hij heeft ze in meerdere weilanden staan en gesorteerd zeg maar. Merries met veulens bij elkaar, jaarlingen bij elkaar, gust gebleven merries bij elkaar, enz. De onze stond toen bij de 2-jarige als enige niet drachtige 3-jarige en haar groepje was dus 4 stuks (zij was daarvan de "leider").

Groeten,
Ingrid

Hoi Ingrid,

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 27 januari 2004, 14:23:


Tsja, ik heb niet eerder een dergelijke straal gezien. Kan je er dus ook niet met zekerheid een antwoord op geven... Ik geloof nogal in het 'niks doen dan gaat het vanzelf goed'.. (zo'n beetje het natuurlijke beloop) Wel alleen als een paard zo natuurlijk mogelijk gehouden wordt hoor, 24u weidegang en dergelijke.. Maar ja zoals ik al zei: met datgene wat jij beschrijft heb ik geen ervaring... (frans ook niet, heb ik net gevraagd)



Wauw, das wel positief dan nu he! En ik kan me idd voorstellen dat je heel bang bent dat je iets verprutst hoor, drama als ze weer slecht gaat lopen!

Het kan dus, maar ik ben wel

Is het geen optie om daar nog eens naartoe te gaan als je zelf niet durft? Het is jammer dat je helemaal in Oss woont, dat is zo ver bij ons vandaan (anders konden wij je misschien helpen)


Na de vorige bekapbeurt

Ja dat weet ik nog wel, ik wist alleen niet meer dat je aan je smid had laten zien wat je bedoelde. stom he dat dat dan toch verkeerd gaat..


Yep, kan ik me goed voorstellen. Ik ben zo'n beetje panisch voor zomereczeem, maar juist weer veel makkelijker met hoeven. (maar net waar je slechte ervaring mee hebt he..)


Potverdorie zeg, wat slecht!!! Ik heb toch al een aantal paarden bekapt die beslist (kei)harde hoeven hadden maar DAT gebeurt me niet hoor! Enige wat er gebeurt is dat er weinig gebeurt Maar ja dat is denk ik wel mijn voordeel: ik doe het niet zo regelmatig dat het echt routine wordt en daardoor blijf je scherp en oplettend.. (nadeel is dat het lang duurt)


Neuh kan ik me wel voorstellen. Maar als je de juiste techniek gebruikt voor de steunsels dan gebeurt dat echt niet. Maar als je niet precies weet wat de juiste techniek is... Lastig. Nou ja ik vind die steunsels in haar geval niet zo ontzettend belangrijk (doe zoveel mogelijk met een vijl en laat de rest maar zitten) want ze loopt goed dus blijkbaar heeft ze daar geen last van. Je vijlt de hoef wel zelf bij toch? Als je dat nou beetje bij beetje doet... Kijk gewoon vaak, en van iedere kant om te zien of het recht gaat. Voordeel van vijlen is dat je het heeeeeel gedoseerd kunt doen. Mm voor mm en je kan haar steeds een stukje laten lopen zodat je direct checkt of ze nog goed loopt (voor je eigen zelfvertrouwen)

Groetjes Ilona

hoi,

ik denk dat daar wel iets van aan is. wij hebben een "kudde" van 4: 2 vossen (die met elkaar overeenkomen), één zwarte (dominant tegen al de andere) en één bruine met zwarte manen, die eigenlijk altijd onderaan de hierarchie bengelde, bij geen van de drie geliefd. Recent hebben we ze verzet waardoor ze naast een afspanning staan met daarin twee bruine paarden met zwarte manen. Natuurlijk gingen ze allen snuffelen en ook gillen, maar behalve onze bruine ruin, die staat tegenwoordig steeds bij die andere op hem lijkende soortgenoten. alsof ie eindelijk aansluiting vindt.
dus uit deze ervaring denk ik wel dat paarden die meer op elkaar gelijken ook beter met elkaar overeenkomen (helaas komt onze zwarte ruin met geen van allen overeen. maar met een ander zwart paard heb ik het nog niet getest. interessante theorie wel!)

groetjes

Kristel

Hoi Ilona,
Dank voor al je uitleg. Ik heb de hele handel maar even weggehaald, want anders wordt het hier zo veel. Van de week ga ik naar Marja met Alti die Fernand op bezoek krijgt. Ga ik eens goed kijken hoe hij het doet.

Ja ik had inderdaad vaker geschreven en foto's gestuurd. Ook van die rand op haar zool laatst weer. Dat komt gewoon omdat ze precies hetzelfde had 2 jaar terug toen ik besloot haar van de ijzers af te halen. Eerst gevoeligheid, later die rand en nog later, jawel kennelijk bevangenheid die geen bevangenheid was. En zeker dat laatste moet ik nu zien te voorkomen.

Die hoefschoenenman woont hier 130 km vandaan. Ik heb geen eigen vervoer, dus het is geen optie. Mijn eigen hoefsmid had redelijk natuurlijk bekapt hoor, hoefwand gelijk aan zool, mooie afronding, maar helaas ondanks mijn protest haalde hij wat van de zool en de straal af. Dat moest echt absoluut volgens hem. Daarbij tilde hij de achterbenen zo hoog op dat het beest ook nog eens dagen met spierpijn stond (was ook al eerder gebeurd). Hij gaat niet op de knieen voor haar. Tweede probleem wordt dat Isabella een hekel heeft gekregen aan dat gefrot aan haar voeten. Ik heb dus moeite met het bijwerken van de hoeven de laatste tijd. Ze trekt ze dan razendsnel terug alsof je haar enorme pijn doet. Dat is waarschijnlijk niet zo, maar belemmerd de boel en soms geef ik het echt op. Dan is ze onmogelijk. Maar ze heeft hele nare ervaringen opgelopen tijdens het beslaan van onze oude hoefsmid. Die heeft haar heel wat fikse klappen verkocht, dus beslaan was sowieso een regelrechte ramp geworden. Ik ben al blij dat ze weer redelijk braaf is, maar het is niet prettig werken. En vertrouwen opbouwen bij de pony en bij jezelf. Ik krijg bijv. dat beentje absoluut niet naar voren, heb al zo'n standaard in elkaar geknutseld als op Frans zijn site, maar ze vertikt het om daar haar hoef op te leggen en te laten liggen. Vandaar dus ook eigenlijk in eerste instantie mijn vraag of ik ze niet op de een of andere manier natuurlijk kon laten afslijten. Maar bij lopen op het harde gaan ze dus harder groeien. Dat moet ik niet hebben (haha).

Ik kom er wel uit hoor, maar het duurt even. Ik ben alleen geen mens die het moet hebben van het lezen. Dat snap ik nooit. Dingen uit een boekje. Ik moet het zien, dan weet ik beter wat er bedoeld wordt dan het op een plaatje zien.

Nog 1 vraagje. Mrie schreef dat haar paard lage verzenen had. De mijne heeft (zegt men) te hoge verzenen. Hoe komt dat? Is dat toch de stand van de hoef? Ik kan die van Isabella niet echt veel korter maken, want dan zou ik de zool voorbij gaan, dus kennelijk heeft ze gewoonweg hoge verzenen. Hoe zit dit?

Sorry, ik zal proberen niet zoveel te vragen. Ik zit boordevol vragen, daar niet van, maar wacht eerst die Van Geene maar eens af.

Groeten,
Ingrid

waar staan die?


nou ja als ze soms echt een veel ergere bui heeft dan anders dan zou ik op die slechte dag er voor zorgen dat ze dr hoefje EVEN netjes optilt en dan stoppen en op een beter dag verder gaan.


eikels zijn het die lui die slaan. Ik heb zo ook eens een meisje geholpen met haar paard. Dat paard was doodsbang voor de hoefsmid, die kon er echt niks meer mee doen. Ook iemand anders niet, die sloeg haar dan wel niet maar toch vertrouwde ze hem niet. Ik heb dat paard bekapt en daar heb ik gewoon een paar uur voor uit getrokken, steeds rust geven en krabbelen enzo. Dat ging echt geweldig, paard werd erg meewerkend terwijl ze eerst dus echt ging steigeren ook al deed de smid niet zo erg raar (heel sensitief paardje)


oefenen oefenen en nog eens oefenen.. Moet je echt veel geduld mee hebben.. Nikita was er eerst ook erg vervelend mee en met zo'n kleine shet is dat idd niet echt handig! Maar na veel oefenen gaat het nu echt goed (gister weer bekapt). Stel dat ze haar beentje eventjes op de goede positie heeft: laat dan direct los. Ze komt er dan wel achter dat het helemaal niet erg is om dat voetje te geven. kan wel even duren maar het lukt zeker weten..


harder groeien wel ja maar het slijt ook heus wel! als je echt veel op het harde rijdt slijt het meer dan het groeit. Hangt van de hoef af hoe snel dat gaat (groei en hardheid van de hoef dus slijtage)


Dat wordt geleidelijk lager als je goed bekapt. Ik kan je een heel verhaal gaan uitleggen maar via mail is dat wat lastig, ik denk dat Fernand je dit wel heel goed kan uitleggen (kun je het direct zien).


Daar is de lijst voor toch

Groetjes Ilona

kristel schreef op dinsdag, 27 januari 2004, 19:24:


Er zit volgens mij wel een waarheid in deze theorie. Zelf heb ik het ook vaak gezien op NVVR-weekenden, wanneer alle deelnemers hun paarden bij elkaar in de wei zetten. Al heel snel ontstaan er groepjes paarden, waarbij ze vaak op ras en kleur zijn gesorteerd...

Groeten,
Frans