Sinds november vorig jaar doe ik zelf de hoeven van de paarden. Dit bevalt goed en de hoeven zien er qua vorm ook prima uit, maar Nikita heeft in beide voorhoeven aan de voorkant een scheur lopen van net onder de kroonrand tot aan de zool. Deze had ze ook al toen ze nog bekapt werd door de hoefsmid (was volgens hem niet erg, omdat het niet echte diepe scheuren zijn). Maar ik had verwacht dat, nu haar hielen laag zijn en ik ook een goede mustangroll maak, het zou verbeteren. Niet dus. Deze scheuren blijven even lang. Is dit iets wat nooit meer weggaat of is er een manier om toch een uiteindelijk hoeven te krijgen zonder zo'n scheur? En kan zo'n scheur kwaad? Het lijkt mij toch niet echt goed voor de hoeven. Voor de rest heeft ze nergens scheurtjes oid.
Dus ik hoop eigenlijk dat een van de hoefdeskundigen op dit forum hier iets over kan zeggen.

Groeten,
Janet

Hoi,

Wanneer je via google paarden+giftige planten intypt krijg je een heleboel links over giftige planten, bv deze: home.12move.nl/~sh373848/plantbody.html
Hoop dat jullie er wat aan hebben.

Groet,
Janet

Spirithorses schreef op maandag, 31 mei 2004, 21:17:


Als iemand van jullie een goede lijst maakt dan zouden wij het leuk vinden om hem op de site te zetten. Zelf weten we nog te weinig van giftige planten af.

Groeten,
Frans

Nick Altena schreef op maandag, 31 mei 2004, 20:23:


Rare gewaarwording om zoiets te lezen. Je verwacht dat iedereen met je meegroeit, dezelfde kennis en ervaring opdoet... Maar nee, blijkbaar niet... Welcome to the world Ilona...

Frans Veldman schreef op maandag, 31 mei 2004, 22:34:


Je moet het natuurlijk zelf weten, maar ik zie er niet zoveel in... om reden dat de mensen spoken gaan zien, en in overreactie alle "giftige" planten ter wereld willen uitroeien wat natuurlijk onzin is. Daarbij is "giftig" een betrekkelijk begrip; het zijn vooral etherishe oliën, alkaloïden, saponinen en glucosiden die bij paarden moeilijkheden veroorzaken.
Zo een lijst wordt nooit betrouwbaar of volledig, en je kunt toch moeilijk verwachten dat ponyhobbyisten meer als een halve flora niet alleen uit het hoofd leren maar ook nog begrijpen... ik zal de laatste zijn die beweert dat ikzelf de stof beheers.

Heel grofmazig kun je, denk ik, stellen vanuit onze situatie hier in Ned., dat paarden van alle TUINplanten moeten afblijven (zowel sier- als moestuin), dus ook geen moestuin-plantenafval voeren! Bij uitheemse en/of gekweekte planten is de kans dat paarden het gevaar erin niet herkennen veel groter.
Dan krijg je als afgeleid probleem van de tuinplanten de "garden escapes": tuinplanten die "in het wild" groeien - als je die herkent zorg je dus dat je knollie er af blijft... lijkt me logisch. Wat nmm onder de "garden escapes" valt zijn de naargeestige gevolgen van wat "natuur"-beheerders aanplanten - floravervalsing dus. Dat kan variëren van de grootste verwijtbare stommiteiten (JKK, maar bijv. ook Waterpest al hebben paarden van die laatste geen last) tot veel moeilijker herkenbare zaken ("ingeburgerde" cultivars als Aesculus).
Het hoofdstuk "wilde flora" is niet zo moeilijk als het lijkt. NORMAAL GESPROKEN fourageert een paard in een situatie van overvloed; het eten is ad libitum voor het grijpen. Pas als ze echt honger krijgen zullen ze minder kieskeurig worden. Logische conclusie: kijk uit met een wei die "op" is! Verreweg de meeste wilde, "giftige" planten worden echter bij voorkeur niet gegeten.

Je kunt enkele uitzonderingen toch noemen omdat ze buitengewoon gevaarlijk kunnen zijn: Taxus en andere NAALDbomen (voor het gemak gewoon alle...); Buxus e.a. leerachtige, bladhoudende bomen en struiken; Wisteria; Laburnum; Prunus spec.; Euphorbia spec.; Conium spec.; Daphne mezereum; Euonymus europaeus; Atropa belladonna; Datura spec.; Digitalis; Ligustrum; bolgewassen en (OOK IN HOOI): Senecio spec.; Equisetum spec.; Pteridium.
Dit rijtje vind ik bijzonder op grond van dat slechts kleine hoeveelheden opname al grote moeilijkheden kunnen veroorzaken óf paarden het niet herkennen (Euonymus!).

Ik heb dit met opzet in de "wetenschappelijke" benamingen opgeschreven - zoek het maar op! Dat onthoudt beter...

Groeten, Egon.

kim geyskens schreef op maandag, 31 mei 2004, 17:52:


Ja, maar toch - dat zadel op rug gaat wel goed, maar 100% zeker dat een paard niet heftig reageert op de eerste keer aansingelen (dat knellende gevoel is HEEL ENG) kun je nooit zijn. Maar je hebt wel gelijk gekregen: meneer Hvuiski vond zijn hooi veel interessanter en dat was nog niet op. Ik had me de exercitie kunnen besparen.
Maar hé, wás hij nou al zadelmak (en zo ja; hoe lang al?) of is hij nou sinds vandaag 17.20u "zadelmak"? En zo is het gegaan met bijna alle ponies, als die een jaartje of langer hier hebben gewoond. En daar "doe" ik dus niets aan, behalve voeren en een beetje met ze rondklooien, maar meestal kijk en luister ik alleen maar.


Ach welnee, het is helemaal niet nieuw, en al helemaal geen "methode". Moet je es zien hoe ze in Afrika met hun koeien en geiten samenleven... om maar wat te noemen. Dat ligt me wel

Groeten, Egon

Nick Altena schreef op maandag, 31 mei 2004, 20:23:


Ik denk dat je hier de spijker op de kop slaat, Nick.
Ik vermoed ook nog wel dat liefhebbers wel zullen gaan openstaan voor alternatieven als ze eenmaal doorkrijgen dat die leuker, makkelijker, en nog effectiever zijn ook!
Het grootste probleem is dan nog het openbreken van al die subcultuurtjes. Neem nou de ijslanderitus: jemigdepemig wat is men trots op hun status aparte (motto: "IJslanders zijn anders" en ondertussen kijkt niemand verder dan de neus lang is)... maar hetzelfde kun je ook zeggen van de hier reguliere sportwereld hoor, en velen zullen zich bij introductie van iets nieuws ook in hun broodwinning bedreigd voelen. Desalniettemin is wat jij voorstaat, educatie, het enig mogelijke middel.

Maar heeft wat Piet bedoeld niet meer iets weg van een soort produktvergelijking? WAT doet Parelli nou precies? Waar is dat op gebaseerd (ethologisch); zelfde voor Hempfling en de rest... wat hebben we eraan en wanneer? Wie (beetje zelfkennis noodzakelijk!) moet iets vooral niet doen (ik heb al op verschillende plaatsen het effect gelezen dat pony het baassie dat aan het "hempflingen" is aanvalt, en denk te weten waarom)?
Parelli is de enige mij bekend die een waterdichte educatieve "constructie" presenteert: als ik met een knol aankom die door iemand met "level 3" niet te hanteren is, zegt 'ie laconiek "sure, maar dan moet je ook level 6 halen..." er zit wel wat in, maar het lost niet alles op want er is NIEMAND in Ned. "hoger" dan dat level 3... en ik ben er ook nog niet achter hoe ik ijsco's "parelli" zonder dat ze gaan zwijnen... hoe kan ik dat de ijscolui dan uitleggen?

Groeten, Egon

Frans Veldman schreef op maandag, 31 mei 2004, 22:34:


Ben al aan het verzamelen Frans maar wil naast de lijst ook de foto's en de kenmerken van het gif er bij hebben dus ehhhhhhh duurt even.......
Groetjes Nick

e m kraak schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 0:25:


Dit vind ik een hele interessante vraag, bij onze Björk is het zowiezo nog moeilijk om de gangen gescheiden te krijgen en te houden. Ze is natuurlijk nog maar net ingereden, maar ze heeft idd wel 15 gangen, ze husselt alles, en voel maar eens precies wat ze doet, ik kan er zelf af en toe geen touw aan vastknopen. Op dit moment rijd ik haar enkel voor wat ervaring en probeer een weg te vinden om haar signaalhulpen te leren. Maar dat gaat niet mee vallen met haar hussels. Bijvoorbeeld achter tölt en voor galop, en niet een galoprolletje hoor!! Als ze hard gaat dan is het een nette galop, maar ook zwijnen, töltstap enz. Wat de IJslanderclub zal zeggen in zo een geval is, sla er ijzers onder!! En dat verdom ik. Zonder ijzers ben je weer uitgesloten van wedstrijden, maar zelfs met een bitloze optoming. Argument is alles wat niet in de reglementen staat is verboden!! Maar hoe zou je dit met Parelli op kunnen lossen? Nu zijn wij er wel echte beginners in, maar als een ponnie werkelijk alles husselt wat er te husselen is hoe leer je dan in godsnaam het onderscheid maken. Draf is bijvoorbeeld een hele moeilijke voor haar, ik krijg het er soms wel uit, maar ze is druk, dus ik moet haar eerst laten ontspannen.
Zwijnen kan ze als de beste, zodat je bijna omvalt in de bochten. Ik neig er toch ook naar om eens een bitje in te doen als ze zover is om de communicatie wat te verfijnen. Nu voorlopig nog geenbit hoor, eerst moet ze wat rust krijgen, en dat gaat wel de goede kant op!!

Groeten Esther

e m kraak schreef op maandag, 31 mei 2004, 23:43:


i agree



Goede oplossing vind ik inderdaad... en dan mooie duidelijke foto's, het liefst van de verschillende stadia in de groei


smart

lijkt míj een goed plan. Ik word ook simpel van die hele lijsten (ze zijn idd nooit compleet, en toch irritant lang!), bovendien zijn er toch al van die hele mooie boeken voor (he ingrid?). Een gemakkelijk te onthouden lijst met groepen (keywords) zoals je noemde en een paar individuen lijkt me eigenlijk veel slimmer én effectiever. En iemand die dan echt alles wil weten die koopt maar zo'n encyclopedie.....

Groetz Ilona

Nick Altena schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 0:30:


Hartstikke fijn, Nick!

Wat Egon zei vind ik ook wel een goede, zelf heb ik er ook niet zo'n zin in een complete flora uit mijn hoofd te leren, dus een voorwoord erbij over inheemse/uitheemse/cultivars, etc. lijkt me wel heel nuttig. Dan kan er daarna een lijstje bij met specifieke planten, voor het geval je ineens iets "raars" tegenkomt in de weide en wil weten of ie in t lijstje staat...

Groeten en bedankt,
Frans

Esther schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 8:34:


Als je Parelli'ed volgens het boekje begin je met grondwerk en leer je (game #4) je paard om gang te houden. WAT voor gang je paard in het begin doet is nog niet zo belangrijk, wel dat ie een eenmaal gekozen gang vasthoudt tot je iets anders vraagt. Als die basis er is kun je makkelijker vragen om een "andere" gang en kun je die ook laten vasthouden. Het is dan makkelijker om de goede gang te selecteren, veel makkelijker dan bij een paard dat te pas en te onpas van gang verwisselt.


Ik ben bij een gangenpaarden clinic geweest van David Lichman in Duitsland, bijna allemaal ijsco's. Ik weet nog dat hij dat gedoe met gewichten aan de benen, gerommel met verschillende ijzers enzo, vernieling van het paard vond. Hij had andere methoden die hij haarfijn demonstreerde op die clinic. Hoe het precies zat weet ik niet meer, er was iets met "S-bochten rijden" en heuvel op of af werkte ook heel perfect om de goede gang eruit te krijgen. Hij had tal van truukjes.

Hij is Parelli instructeur (een van de hoogste zelfs) en heeft een aparte aanvulling op het Parelli pakket gemaakt speciaal voor gangenpaarden. De url naar zijn site staat op onze linkspagina.

Groeten,
Frans

e m kraak schreef op maandag, 31 mei 2004, 23:52:


Hoeveel verschil is er tussen een shetlander en een ijslander? Nee, bedoel ik niks lulligs mee voor het geval iemand dat denkt, ben gewoon benieuwd ik heb nl zelf het idee dat het niet zo ontzettend veel verschilt qua karakter (heb het dan specifiek over het vluchtgedrag, angst). Maar goed, ik ken geen enkele ijslander goed en ik ken alleen mijn eigen (nou ja, wás mijn eigen) bijzonder pittige tante nikita (wat volgens mij ergens ver weg een kruisinkje was met een ijslander, was erg groot 1.10 en heeft wat ijslands volgens velen)

Anyway, zij is ook nooit zadelmak gemaakt, vergeet dat maar. Ik heb haar gekocht toen ze twee was, gewoon als gezelschapspony voor mijn paard. Had een paar jaar later zin om iets met haar te gaan doen en heb er hup een kind opgezet. Nog weer jaren later heb ik haar voor de slee gezet, met allemaal touwen, en knopen je kent het wel zo'n eigen-gemaakt tuigje. Even 10 passen zo van eiii wat zit daar achter mij, een rustig woord was genoeg om haar te laten ontspannen en ze tippelde als een volmaakt ingereden (bespannen) pony precies daar waar ik wilde, zelfs smalle ingangetjes bij het bos gingen perfect.

Point: zal het niet per ras verschillen of je een paard zadelmak moet máken of dat een vertrouwensband genoeg is..??? Bij nikita dus niks niet voorbereidende oefeningen, gewoon doen en ze accepteert het heel snel en heel volledig.

Moet ik er wel bij zeggen dat de verzorgster van nikita haar er na ook voor de slee gezet heeft (ze wist niet dat ik dat ook al gedaan had) en met haar ging het dus níet goed... Pony racete er vandoor Meisje kon er verder trouwens super mee omgaan!

Het hangt dus nogal af van de pony/paard en daarnaast inderdaad ook nog van je band met het dier en van je eigen uitstraling. Lijkt mij.

Groeten ilona

ARABELLA HEEFT EEN VEULEN!!!!!!!!!

In de wei geboren en ik heb de nageboorte gevonden. Hij (tis een hengstje) is werkelijk perféct en het gedrag van ma ook.
De groep mag erbij mits ze zich gedragen. Vader Capricho mag er zelfs héél even aan zitten en is ontzettend zorgzaam. Ontroerend om te zien hoe zacht en voorzichtig hij doet. Moeder Arabella stuurt hem echter voor hem veel te snel weer een paar meter achteruit.

Ik heb hem al even gestreeld en dat vindt ze helemaal goed, al is ze een pietsie terughoudend.
Hij is pikzwart zonder enig vlekje. Pa en ma zijn echter schimmel dus dat zal hij ongetwijfeld ook zijn/worden. We noemen hem 'Curro', naar Curro Jimémez; Bandolero.

Ze zijn beiden monter en helder. Hij zoekt al naar de tepels en daar spuít de melk aan twee kanten in een stráál uit.
Ze is nog wel érrug dik; je ziet nauwelijks dat er wat uit is. Met het verhaal van Rosa's merrie in het achterhoofd....