e m kraak schreef op donderdag, 20 mei 2004, 15:53:


Ja mijne heren , hoe zit het nu?
Als ik die link volg naar Parelli,waar hij het over hengsten heeft, dan lees ik dat het LEVENSgevaarlijk is om zo'n moordenaar te houden, het bloed druipt van de pagina af en nu lees ik hier weer tussen de regels door "allemaal zwaar overdreven" en "Je bent een dombo als je iets overkomt"??
Als ik het geld ervoor wil betalen dan rijd ik ooit op een andalusier of Peruaanse Paso of Lusitanono en heel vaak lees je dat deze hengsten niet geruind worden. Van Parelli schrik ik me kapot en jullie nuanceren dat weer totaal. Is het om een vergelijking te trekken gewoon niet meer als het verschil in de hondenwereld tussen een reu en een gecastreerde reu? Ik bedoel : Hangt het af van de opvoeding door en de dominantie van de eigenaar of het goed gaat?

Groeten
Piet

Frans Veldman schreef op donderdag, 20 mei 2004, 10:01:
Haha hier wil ik even op inhaken.
Een shet is moeilijk TE mager te krijgen, die zijn altijd te dik eigenlijk want worden echt dik van niets. En dan nog die dikke wintervacht.

Dus als ik met mijn bolletje rondloop krijg ik ook vaak opmerkingen: zit er een veulen in? Nee? Nou dan is ie te dik!!

Nu heb ik Isabella wat laten afvallen, minder hooi en meer beweging. Ze is inderdaad wat afgevallen, mooi op gewicht nu vind ik zelf. Schoft is weer te voelen en te zien. Ribben zijn net te voelen.
Echter nu de wintervacht eraf gaat vind men haar weer te dun.

Een shet hoort stevig te zijn!!

Ja wat willen ze nu :).

Ik bedoel maar. Mager en dik liggen dicht bij elkaar met een robuuste pony. Het feit dat "men" vindt dat een shet wat mollig moet zijn, komt omdat er geen te magere shetlanders zijn (ik ken ze niet althans).

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 20 mei 2004, 10:50:

Hoi,
Ik ben geen Hempfling aanhanger, maar heb wel enkele van zijn boeken. Mooie boeken. In het Nederlands met mooie plaatjes.

Ik heb ook het parelli lespakket gezien. Zeer veel Engelse !!! tekst en wat tekeningen. Kom ik niet verder mee met mijn anti-engels. Over talen gesproken :). Dus wat schiet ik dan op met Parelli .. helemaal niets. Geef mij dan maar een leesbaar boek met plaatjes om te zien wat er bedoeld wordt.

Meer dan dit heb ik er niet op de zeggen.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 20 mei 2004, 19:11:


hoi ingrid,

erg hè, commentaar over het "te dik" of "te mager" zijn van je paard/pony.
dat heb ik nu ook altijd, mijn verzorgpaardje is een stevige knol.
komt omdat hij gekruist is met een boerenpaard (of noemen jullie het gewoon trekpaard) en een appalouza. hij is inderdaad stevig maar waarom neemt iedereen dan automatisch aan dat hij te dik is???
ik kan maar één raad geven endat is dat je er je best niets van aan kan trekken.

groetjes,
kim

Frans Veldman schreef op donderdag, 20 mei 2004, 10:06:


onder trucjes versta ik, dat in het boek staat hoe je het moet doen en dat er helemaal geen gevoel bij komt kijken, maar dat is hoe ik het ervaar, als je er zelf veel gevoel inlegt, kan het weer heel anders zijn.

Ik heb ook een hoop over hempfling gehoord, alleen kan het me niet zoveel schelen hoe hij zelf is, maar vind ik zijn boek gewoon heeel erg mooi, wat hij opschrijft raakt me, en geeft me het gevoel dat ik zelf ook nog wat kan bedenken en toevoegen.

Hoi Helene,

Heb je advies opgevolgd en een berichtje (hetzelfde als hier) geplaatst op
savvy.nl en zal straks nog even op het naturalhorsemanship.tk forum het
bericht plaatsen ...

Leiden is nog wel redelijk te doen en het lijkt me erg leuk als ik een
keertje mag komen kijken

Groetjes Marsha

Charlotte Smit schreef op donderdag, 20 mei 2004, 20:28:


Ik denk dat Parelli dit vooral heeft gedaan om mensen dat gevoel te leren. Veel mensen die beginnen zijn de 'traditionele manier' van omgaan met paarden gewend en zijn tot de conclusie gekomen dat er meer moet zijn. Ik vind het dus heel goed dat Parelli een programma heeft opgesteld waarmee de mens kan leren om juist dat gevoel waar jij het over hebt te ontwikkelen (en geloof me, dit ontwikkel je echt, mits je natuurlijk ten eerste al geinteresseerd bent in het hele wezen PAARD).

Bij Hempling is het zo dat hij gelijk met dat gevoel start, iets wat hij wel heeft, maar veel mensen nog moeten leren. Het is geweldig wat hij doet, maar er zijn altijd mensen die het vaag vinden of er te weinig houvast aan hebben. Ikzelf ben met Hempling begonnen en vond het geweldig werken, totdat ik een paard tegenkwam waarbij dit niet zo werkte als dat ik gedacht had. En dan ga je naar iets anders zoeken.

Naar mijn mening zijn vele methodes paardvriendelijk en het is aan de mens om van deze methode echt een communicatie en verstandhouding tussen mens en paard te maken. Alle NH-methodes hebben wel wat met elkaar gemeen, ook Hempling en Parelli. Kijk naar het paard, welke methode werkt het beste voor je paard? Welke methode werkt het beste voor jou? Probeer van alle methodes iets te leren en ontwikkel een eigen taal tussen je paard en jezelf (m.b.v. de methodes die je prettig vindt werken of puur op eigen paardvriendelijk gevoel)
Er is niet één heilige methode, de ene methode werkt beter bij dat paard en de andere beter bij het andere paard. Alle methodes hebben goede punten en slechte punten. De goede punten haal je eruit en daar kun je mee verder...je leert niet van één methode alleen. Maar dat is mijn mening...

Groetjes,
Linda (die denkt dat er nog vaak discussies zullen zijn over het fenomeen 'DE' methode, maar ook daar leer je van)

Ik rijd sinds een maand op een freeform zadel. Was erg duur, maar zit fantastisch. Je kunt er gewoon mee licht rijden. Zelfs als de singel los zit (ik kan makkelijk een hand tussen singel en paard doen), blijft het liggen als een huis. En het past zowel op mijn zgn. Lippizaner als op mijn friesje.

Groet,
Janet

Hoi,


Dankjewel Egon voor de manier waarop je hierop ingaat. Want, of het nou uiteindelijk wel of niet komt tot een gezamenlijk onderzoek, ik voel me in elk geval heel serieus genomen door wat je schrijft!

Even los van OF en HOE we in de praktijk zouden kunnen onderzoeken. Mijn demotivatie komt vooral voort uit het idee dat ik NIET verwacht dat significante onderzoeksresultaten een boost zouden zijn in hoe mensen met paarden omgaan.

Er is al enig onderzoek gedaan op dit gebied, met duidelijke resultaten. Er zijn boeken geschreven over telepathische communicatie met dieren, en je kunt er zelfs cursussen in volgen (ook hier in Nederland). Er is een tv programma-serie gewijd aan dit onderwerp (De Dierentolk).
Heeft dit alles een revolutie (als was het maar op een bescheiden schaal) ontketend? Nee ... ;-(

Als kind las ik in de KIJK (tijdschrift) over een onderzoek, waaruit bleek dat planten leerden te reageren op de binnenkomst van een bepaalde persoon in de proefruimte. In het kort kwam het er op neer, dat 1 persoon meermalen daags de planten liefdevol verzorgde, en een andere persoon dagelijks binnenkwam om 'meedogenloos' van iedere plant 1 blaadje eraf te halen. Na enige tijd werd dmv continue metingen aan de planten vastgesteld dat de planten al vast de stof die nodig is om 'wondjes' te dichten gingen aanmaken, zodra de 'blaadjes-plukker' de testruimte betrad.

Ik was zó gefascineerd door dat artikel en ik was ervan overtuigd dat dit de manier waarop mensen tegen planten aankijken, voorgoed zou veranderen. Tot op de dag van vandaag ben ik verbaasd en teleurgesteld dat dat niet zo is.

De laatste jaren (sinds ik toegang heb tot internet) heb ik nog veel meer onderzoeksbeschrijvingen en -resultaten gevonden, waaruit blijkt dat planten zó veel meer kunnen dan algemeen wordt aangenomen. Onderzoeken uitgevoerd in universiteitslaboratoria, en labs verbonden aan gerenommeerde plantkundige onderzoekscentra. Resultaten van tal van dit soort onderzoeken zijn gepubliceerd in (plant-)wetenschappelijk tijdschriften.

Vanwege het bovenstaande, denk ik niet dat ik veel zou bereiken (in positieve zin zou veranderen), door ruchtbaarheid te geven aan eventuele onderzoeksresultaten. Ik denk dat ik meer bereik door te blijven doen wat ik doe; proberen om mensen te laten zien en te vertellen hoe het óók kan, in de omgang met dieren. Door adviezen en les te geven met betrekking tot de omgang met honden (mijn partner en ik runnen op professionele basis een hondenschool / adviescentrum mbt hondengedrag). Door via een netwerk van contacten met o.a. dierenartsen, andere 'hondentrainers' etc., te proberen nieuwe inzichten en ideeën te verspreiden.

Als ik beter ben (ik ben chronisch ziek en daardoor behoorlijk beperkt in wat ik kan doen), dan wil ik heel graag actiever/grootschaliger dan nu, vergelijkbare dingen gaan doen m.b.t. mensen en hun paarden (dus les geven, adviezen geven). Ik denk dan het meest te bereiken (en niet alleen dan, ook nu), door dicht aan te sluiten bij de belevingswereld van de meeste mensen met paarden, door te vertellen over en mensen te trainen in de basis omgang met een paard. Eerlijk en consequent zijn, om bij de andere mail over communiceren met paarden aan te sluiten. Leren te kijken nar paardengedrag, en de signalen die zij af geven te interpreteren. Hoe je zelf gebruik kunt maken van lichaamstaal in de omgang met paarden. Wat clicker training is en hoe je met behulp van een clicker (en de achterliggende gedachten), een paard gedrag kunt leren zonder gebruik te hoeven maken van dwang en/of dreigen met straf.
Voor dat soort informatie en training staan een hoop mensen gelukkig wel open. Dat blijkt ook al wel, door de opkomst van NH-ideeën en -methodes. Dat genoeg mensen openstaan voor je ideeën, is m.i. een voorwaarde om écht iets te kunnen bereiken, om veranderingsprocessen in gang te zetten (of meer bescheiden, om daaraan een bijdrage te leveren). Zo lang "de mensen" niet openstaan voor een bepaald idee, dan zullen zelfs opzienbarende onderzoeksresultaten niets veranderen aan de algemeen heersende opvattingen. Voor een enkel individu zal er wél iets veranderen, maar die vindt zijn/haar weg ook wel zónder (mijn) onderzoeksresultaten!

Heb ik zo meer duidelijk gemaakt wat me weerhoudt? En zo ja, wat vind je ervan ?

groet,
Karen

Frans Veldman schreef op donderdag, 20 mei 2004, 10:06:


Qua persoon schijnt hij inderdaad niet pretig te wezen. Parelli laar de hele zaal dubbel liggen. Qua werken met paarden is Hempfling wel heel goed.

Vind het jammer dat door zijn omgang met mensen veel dingen verkeerd gaan.

jessica schreef op woensdag, 19 mei 2004, 10:47:

Even gezocht op het net, Na een paar paginas van praktijken en dierenartsen on line ben ik het padje al kwijt: gezocht naar normale temp. paard. here are the results of the jury:

37,4 - 38,0, verhoging vanaf 38,4, koorts vanaf 38,9
37,4 - 38,0, veulen 38,5 - 39,5
36,0 - 40,0
38,0 - 39,0

toedeledokie
Elsbeth

e m kraak schreef op woensdag, 19 mei 2004, 11:23:


Ben ik met je eens Egon, het is alleen symptoombehandeling maar zorg je niet voor voldoende, en in dit geval dus extra energietoevoer dan hoeft de oorzaak misschien niet meer gezocht te worden en dat zou heel erg verdrietig zijn. Dus ook mijn advies voeren, energieverlies beperken en een second opinion aanvragen bij een andere dierenarts en/of een kliniek bellen.
Sterkte

toedeledokie
Elsbeth