Isabel van der Made schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 1:49:


Hoewel het een direkte vraag is aan Nick, een kort woordje van mij
als het niet erg is. Ook ik was/ben gaan rijden om medische redenen. Mijn fisioth. adviseerde me na een hernia te gaan paardrijden. Ik bleef namelijk pijn in mijn onderrug en mijn linkerbeen houden. Er leek niets anders op te zitten dan te opereren.
Ik ben begonnen met grondwerk via Hempfling, daar had ik al flink beweging mee natuurlijk. Daarna vast leren doorzitten in alle gangen, na mijn dagelijkse rit voelde mijn rug op den duur meer los dan een fisio hem ooit kreeg. Door de training van mijn bekken en rugspieren versterkte het spiercorsetzo, dat de pijn verdween. Natuurlijk blijft het een zwakke plek, maar nu ik weer rij heb ik, na in het begin vreselijk stijf geweest te zijn, dat gemasseerde gevoel weer terug.
Piet, (die nu naar bed gaat, om zes uur loopt die stinkerd af :)

Michiel en Lianne schreef op vrijdag, 7 mei 2004, 23:16:


Frans:
Waar en door wie is dit aangetoond? Ik wil daar wel wat meer over weten. Met namen dat van pesticiden komt mij vreemd over: Een plant die last heeft van insecten staat immers ook onder stress...
---
Poeh, daar moest ik even heel diep over nadenken en ik weet een half antwoord op je vraag. Ik heb dit onthouden van een seminar waar ik zo'n 2 jaar geleden bij was. Ik weet nog zeker dat het onderzoek is uitgevoerd in Australie. De naam van één van de onderzoekers was geloof ik Prouse, maar zeker weten doe ik dat dus niet. Ik zal zoeken of ik het nog ergens terug kan vinden, in mijn papieren of op het internet.

Met pesticiden worden niet alleen insectenverdelgende middelen bedoeld maar ook onkruidbestrijders. De aanname van de onderzoekers was n.a.v. de onderzoeksresultaten dat paarden restjes van pesticiden binnenkrijgen op graasland waar die pesticiden gebruikt zijn en dat de inname van deze giftige stoffen een verhoogd risico geeft op laminitis. In het geval van kunstmest was de verklaring tweeledig, paarden hebben een verhoogd risico op laminitis als zij restjes van kunstmest binnenkrijgen, en kunstmest zorgt voor stress in de planten. Telkens werd ook de link gelegd naar de verstoring van de natuurlijke balans in de paardendarmen. Het lijkt erop dat, welke oorzaak er ook aan het begin van de keten staat (van teveel fructaan gegeten, tot een niet afgekomen nageboorte, of hoge doses anti biotica, etc.) een ernstige verstoring in het stofwisselingsproces van het paard leidt tot een intern vergiftigingsproces dat dan weer leidt tot laminitis. Sommige paarden zijn hiervoor veel vatbaarder dan andere (maar dat is toch eigenlijk bij elke ziekte zo, bij mensen idem dito). Er is waarschijnlijk nog veel nieuw zowel als aanvullend onderzoek nodig voordat de puzzel rondom laminitis in z'n geheel ontward is...
---


Frans:
Stress in een plant kan ook ontstaan doordat de plant gebrek heeft aan voedingsstoffen. Jouw bewering kan evengoed waar zijn. Waarschijnlijk hangt het dus van het tijdstip af wat je aantreft: Direct NA het mesten is door de verstoring van het micromilieu de stress groter, op wat langere termijn is door het aanwezig zijn van voldoende voedingsstoffen de stress lager. En de snelheid waarmee je het micro-milieu wijzigt kun je verlagen door een middel te gebruiken dat de voedingsstoffen langzaam vrij geeft (kunstmest is niet ideaal maar in dit opzicht beter dan gewone mest), het gaat dan geleidelijker.
___

Tja, je hebt slecht en nog slechter. Maar gelukkig ook goed en nog beter (overbegrazing voorkomen, zelf composteren en wormen mest gebruiken, groenbemesters)
Kunstmest is in mijn ogen niet slechts 'niet ideaal' maar gewoon slecht. Niet alleen omdat reststoffen-inname vergiftigend kan werken, maar vooral ook omdat het je land op de langere termijn alleen maar uitput (zie wat Piet hierover schreef). Daarnaast kost de productie en het transport van kunstmest enorm veel energie en is het ook om die reden een heel milieu-onvriendelijke keuze.


Frans: Heeft iemand van jullie wel eens een paard zuring zien eten? Ik heb het ook in de wei maar de paarden eten het helaas niet. Zelfs de schapen eten het bij mij niet. Ik ben dus niet zo blij met die zuring...
---

Ja, mijn paarden eten zuring. Niet dagelijks, maar bij vlagen. Kennelijk als ze er behoefte aan hebben? Er zijn wel verschillende soorten zuring; bij mij gaat het om ridderzuring. Schapenzuring wordt geloof ik niet gegeten door paarden. Maar laat zich wel gemakkelijk uit de grond trekken !
Verder eten mijn paarden (in de wei) oa kamille, weegbree, vogelmuur, afgemaaide brandnetels en akkerdistels, wilde tijm, rode klaver, munt, cichorei, marjolein, paardebloem(blad), smeerwortel (dat is in grote hoeveelheden giftig maar het is tevens een geneeskruid), kleefkruid, wilg, berk, diverse soorten gras, riet, braam (de blaadjes vd braamplant worden voorzichtig tussen de stekels door vastgepakt en dan afgescheurd en opgegeten).
--


Frans:
Ehm, hoe wou je dat doen met boterbloemen? Het zijn geen losse planten of zo die je kan uitsteken, ze maken een groot wortelstelsel van verscheidene vierkante meters groot. Tenminste bij mij is dat zo, maar wie weet heb ik een exotische variant.
---

Ehm, dat schreef ik Met een schop en je handen dus!
Een aantal vierkante meters, dat is 1 hooguit 2 uur werk! Dat mag toch het probleem niet zijn? En als je het daarna af en toe eens bijhoudt is het echt niet veel werk meer.
Nadat je de boterbloemen hebt verwijderd kun je evt. gras inzaaien of een andere plant naar keuze, op het vrijgekomen stuk grond. Je kunt het ook laten zoals het is, al snel zullen zich op dat stuk grond via natuurlijke weg weer grassen en kruiden vestigen. Een extra voordeel van de schop hanteren is dat de grond eens goed loskomt op die plekken. Na verloop van tijd is de grond in een paardenwei vaak zo aangestampt dat ook dat de plantengroei kan vertragen.


Frans:
Klopt helemaal, in hooi kan het geen kwaad meer.
--
Mooi! bedankt voor die bestiging.
--

Vriendelijke groeten,
Lianne

Hallo,
Ilona had me gevraagd of ik meer informatie heb over MCPP en de milieu-effecten daarvan. Ik heb met name over de Drentsche wateren niet zo veel kunnen vinden als ik had gehoopt, maar wel het volgende.

Over de Drentsche AA en het instellen van spuitvrije zones:
http://www.drentscheaa.nl/detail_press.phtml?&act_id=3304

Over chloorketens en MCPP
http://www.xs4all.nl/~contrast/chloorketen/mca/bestrijdingsm.html

Via http://www.bio.uu.nl/wetenschapswinkel/content/publicaties/pub-gez-welz-mil.html zijn div. rapporten te bestellen, oa

* Risico's van vier herbiciden voor werknemers
Teunissen, M. en A. Willemsen
Rapportnr. 1991-110
ISBN 90-5209-015-7
Onderzoek naar de risico's van het werken met de bestrijdingsmiddelen 2,4-D, MCPA, MCPP en dichlobenil. Het onderzoek werd uitgevoerd op verzoek van Voedingsbond FNV.

* Herbiciden in openbaar groen
Morel, drs. S.A.A. en A. des Tombe
Rapportnr. 1990-106
Een oriënterende studie naar de gezondheidsrisico's van het gebruik van 10 herbiciden in openbaar groen.
___

bron: http://cgi.milieucentraal.nl/buildframeset.cgi?page=http://www.milieucentraal.nl/data/tuin/tuin_onkruid.htm :

"2,4-D, MCPA, MCPP (mecoprop) behoren tot de groep van de fenoxyzuren. Het zijn selectieve bestrijdingsmiddelen, ze werken alleen tegen bepaalde kruiden zoals herderstasje, klaver, hoornbloem, madeliefje, muizeoor, weegbree, paardebloem en varkensgras. Planten nemen MCPA, MCPP en 2,4-D op via het blad. Het zijn synthetische plantenhormonen: ze verstoren de normale groei en de plant groeit zich dood. Omdat fenoxyzuren goed in water oplossen, is de kans groot dat ze vanuit de bodem naar grond- en oppervlaktewater uitspoelen. Daarom mogen deze middelen niet of slechts beperkt in of rond waterwingebieden worden gebruikt."
---

Heel veel links naar meer informatie en instituten die zich bezighouden met biologische landbouw kun je vinden op deze pagina's http://www.agriholland.nl/dossiers/ahds_bioland/home.html
http://users.pandora.be/guy.de.kinder/links/plantenziekten.htm#pesticiden

vriendelijke groeten, Lianne

Isabel van der Made schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 1:49:




Mijn dank is groot maar toch blijf ik bescheiden....
Geduld is iets wat je 1: of aan kan leren....2 of vanzelf kan krijgen door iets maar lang genoeg mee te maken....
En beide vind ik niet zo heel bijzonder dus....
Daarnaast ben ook ik gezegend met een vrij hoog iq,(maar doe er verrekte weinig mee eigenlijk) en heb een bijna fotografische geheugen wat in dit soort forums soms erg goed uitkomt,kun je ook lekker snel door de stukken lezen...haha
Daarnaast ben ik gezegend met een dochtertje van nu alweer bijna 12 jaar en ook daarvoor heb je .......juist .....geduld nodig.

Ja hoor, dat mag iedereen dus jij ook, ik schaam me daar niet voor..

Heel leuk om dit te lezen

Dit is inderdaad heel lastig...

(Ik hoop dat dit niet verkeerd overkomt,
nee hoor

Moet je beslist niet worden, zeker niet tegenover mij...


Alle kanten maar dat leg ik je uit....


Ik wil dit best op dit forum zetten hoor, da's voor mij geen probleem maar weet niet of het door andere ook op prijs gesteld wordt.....
Hoewel....ik kan hier door dit verhaal wel aantonen dat de wetenschap niet altijd gelijk heeft en het heeft ook nog met paarden te maken haha

Goed dan, degene die er geen belang bij hebben kunnen door naar het volgende onderwerp....

Om te beginnen mijn invaliditeit....
In maart (nu 13 jaar gelden) heb ik een vervelend ongelukje gehad met mijn (eigenlijk veelste grote) motor.In dat jaar heb ik op geheel onvrijwilige wijze kennis gemaakt met het plaatselijke asfalt in Doesburg (alwaar ik woonde)door een zeer klein,toch met redelijk grote gevolgen, technies mankement aan de remleiding.
De uiteindelijke gevolgen ??
Een dure motor aan gort, ikzelf half naakt op de doorgaande weg(al mijn kleren waren afgeschuurd aan een zijde) en onder de schaaf wonden vanaf enkel tot kruin en....op 7 ruggeweerfels scheuren aan de buitenkant en een beschadiging aan de binnenkant van mijn ruggewervels (5 in totaal), waardoor er wat splinters rond dolen op plaatsen die je als zeer onaangenaam kunt beschouwen ( denk aan het gevoel/pijn van een hernia..). Ze (deze splinters dus) zetten dus op zeer onregelmatige en ook vaak uiterst ongewenste ogenblikken het hele zooite in mijn rug vast met het gevolg van afgeknelde zenuwen.

Dit vervelende voorval heeft mij, tijdens de periode dat ik in het ziekenhuis lag (bij elkaar zo'n half jaar) doen beseffen dat ik A; vreselijk veel geluk heb gehad(ik leef nog steeds), B zeker wist dat ik na mijn (eventuele)herstel het leven even heel wat anders zou gaan aanpakken en C; een hele grote teleurstelling opgeleverd...
Dit was toen uiteindelijk de, (Sorry Frans..) geleerde heren, mij een toekomst voorzagen in een rolstoel. Lopen was alleen mogelijk in huis (directe steun in de omgeving..) en verder dus zitten.
In die tijd was ik behalve gek op dieren/paarden cq motoren/actief wielrennen, ook gek op surfen en ook deze sporten waren dus volgens hen niet meer voor mij weggelegd (ik ging ook alleen surfen als er minsten windje 6 stond, dus niet echt prettig weer om dan op je paard cq fiets te zitten).
In eerste instantie heb ik deze mensen ook geloofd (zij zouden toch wel moeten weten wat ze.....)al zag ik er enorm tegen op om alle dagen thuis te moeten zitten.Door mijn werk en hobby's was ik eigenlijk nooit thuis...
Na een gewennings periode en de geboorte van ons dochtertje, het slikken van toch redelijk zware medicijnen ( voor de kenners, Temgesic) besloot ik echter om niet bij de pakken neer te gaan zitten en toch nog wat van mijn (gehandicapte) leven te gaan maken.
Ook al omdat ik zelf mijn dochter opvoed (mijn vrouw werkt op kantoor en ik werd dus huisman..)moest er toch weer wat beweging in de spieren komen zo had ik besloten.Ook al omdat je door het stil zitten ENORM in spierkracht achteruit gaat...
In het ziekenhuis (Sint Maarten kliniek bij Nijmegen) heb ik wonderen zien gebeuren met bijvoorbeeld een meisje die daar in een rolstoel met jeugd-reuma in kwam (door andere artsen opgegeven..) en er,voor mijn vertrek, weer wandelend uit ging...
En met dit in mijn achterhoofd wilde ik een verandering teweeg brengen op de beslissing van de artsen die mij in de rolstoel zagen zitten voor de rest van mijn leven(ik was toen 31)
Ik besloot om weer actief te gaan sporten, iets wat voorheen voor mij naast mijn werk een dagelijkse bezigheid was...
Niet meteen met paardrijden natuurlijk ( al miste ik dat enorm...)
ook geen surfen of fietsen (motor kon niet meer,die was al weg/totalloss), nee ik ben heeeel voorzichtig begonnen met volleybal.
Dan wel op een recreatieve manier natuurlijk ,dus geen ballen van de grond af duiken/springen en zo..
Dit hielp !!! ik begon me weer wat beter (lees normaler, niet zo verkrampt van de pijn) te bewegen...Voor mij was het WONDER begonnen (in mijn ogen dan he). Dit heb ik een aantal jaren volgehouden en gaandeweg ben ik toen op een niveau gekomen dat alles eigenlijk weer redelijk soepel verliep (zij het nog steeds met pijn).
Tot een aantal jaar geleden mijn vrouw het plan opvatten om zelf te gaan paardrijden had ik wel contact met paarden,geen eigen paarden, en er ook nooit aan gedacht(durven denken) dat ik ooit nog eens op zo'n schitterend dier zou KUNNEN zitten.
Mijn vrouw wilde samen met onze buurvrouw op paardrijles...kwam vol verhalen weer thuis...en dan gaan de radartjes werken in die bol van mij....
Jaren vrijwillig/kostenloos in een manege gewerkt,om maar af en toe op een paard te mogen rijden...Het terug denken alleen aan de geur van deze beesten, het blik waarmee ze je af en toe aan kunnen kijken,de warmte en de trouw die ze je geven..het plezier, zo dacht ik verder en luisterde ik verder.....tot mijn vrouw me iets vertelde waar ik ZEER van schrok.....
Op de manege waar ze (let wel..voor de 1ste keer..) naar toe was moest ze ook al meteen gaan springen....En dat voor een dame die al een keer in d'r hele leven op pony park slagharen op een pony had gezeten.....
Ik vond het nog al een risico,zag in mijn achterhoofd het ongeluk wat ik meegemaakt had met de gevolgen, en besloot dan ook om maar eens een kijkje te gaan nemen op deze vreemde stal..
Ook stiekum gedacht hoe het zou zijn als ik dan maar meteen eens zou proberen om ook weer eens na jaren op een paard te klimmen (al vond ik de begeleiding dan eigenlijk drie keer niks....)
Affijn , ben met ze mee gegaan, een heeeeele oude rijbroek aangetrokken en heb de stap gewaagd...
Geen springen, geen gekke dingen als dressuur (risico op verdraaien van je rug), nee niks van dat alles , heel gewoon op een paard zitten en een beetje rond stappen......weer genieten van het gevoel van vroeger, toen alles nog kon......
Tja, de manege vond ik niks, dat heb ik de damens meteen gezegd (stal,onderhoud materiaal,schoonmaak regels??) .
We zijn toen op zoek gegaan naar een andere manege, hebben een hele goede gevonden die (in mijn ogen) op een hele paardvriendelijke, maar niet NH, manier met de paarden omging en zowel mijn vrouw, de buren (man en vrouw) en mijn dochtertje (ook helemaal gek van paarden) maar ...
je verwachte het al.. inderdaad ook ik zijn daar jaren op les geweest, wat voor mij natuurlijk een zeer risico vol iets was, maar kan alleen maar zeggen dat ik er, lichamelijk en ook zeker geestelijk
veel gezonder door ben geworden.... tekst te lang?

Ik denk dat de vorige iets te lang was of dak op een verkeerd knoppie gedrukt heb....
Het vervolg dus.....
Ik ben geen dokter, heb hier ook niet voor geleerd, maar denk dat mijn rug en andere spieren(been , nek , bekkenstand?) er sinds dien stukken beter van zijn geworden...
En ja , ik heb dressuur gereden (had ik voorheen ook al jaren gedaan) en ja ...... ben zelfs weer gaan springen !!!(met paard natuurlijk). Niet verschrikkelijk hoog (hoeft ook niet voor mij)rond 140cm. maar gewoon voor de LOL, het plezier dat IK weer van deze schitterende beesten kon genieten met in mijn achterhoofd (maar ver weg) wel de gedachten......het kan een keer fout gaan en dan gaat het ook echt fout......dan loop ik (waarschijnlijk ,maar zeg NOOIT NOOIT)echt niet meer en zit dan in dat stoeletje opwielen..
Tot nu toe geluk gehad,best wel over nagedacht ook hoor.....voor al die mensen die nog steeds mee lezen (en raar maar eigenlijk hoop ik ook die dame van die actie groep??) en ben ook nog altijd zeer oplettend en voorzichtig, doe geen dingen die ik niet aan kan en ga ook zeker niks forseren, maar dat plezier..........nee dat laat ik me voor geen goud meer afnemen zolang ik het kan.......
Nu het NH gebeuren.... helaas hield de manege op met het bestaan...ongeveer een jaar voor het stopzetten hadden we Moonlight al gekocht (verliefd...ook mijn vrouw hoor)omdat dit een zeer lieve ruin is waar ik ( ja echt waar) toen die binnen kwam op de manege een van de eerste was die daar op zat (hij was toen 8 en had nog nooit een mens op zijn rug gehad,altijd voor de kar gelopen..)en ik zodoende dit paard eigenlijk al zeer goed kende en hij weg zou gaan naar een andere manege (we zouden dan weer opnieuw beginnen met het volgende paard..) en dit zag mijn vrouw en ik dus helemaal niet zitten.
Onmiddelijk besloten dat WIJ hem wilde kopen (geen opwelling hoor, best wel overlegd samen)omdat mijn vrouw, mijn dochter en ook IK er op kon en als het dan slechter met mij zou gaan ik dan nog altijd met een karretje rond kon stappen met hem (slim he).
Tijdens de sluiting van de manege stonden alle overige paarden te koop en Miranda (mijn vriendin) is een merrie waarvan ik eigenlijk dacht dat ze al lang verkocht was (en ik haar ook nooit kon betalen vanwege de papieren enzo)maar bleek als een van de laatste nog te koop. Hier hebben we wat langer overlegd omdat Miranda toch niet een echt makkelijk paardje was en (ik niet hoor , heb eigenlijk nooit problemen met haar gehad) mijn vrouw er ,tja, een beetje bang voor was/is.Dit komt (mijn gedachte hoor) grotendeels door negatieve verhalen op de manege, en gebrek aan rij ervaring op haar(ze heeft er werkelijk pas 1 keer op gereden).Omdat ik er wel heel veel op zat en haar voledig vertrouw,eigenlijk de relatie heb net haar die mijn vrouw heeft met Moon, hebben we haar toch gekocht.Met ook in het achterhoofd dat mijn dochter straks een goed paard heeft om mee naar de school te gaan (nee geen Deurne maar Pesse)en eventueel nog een veulen te laten .....
Bij de boer waar ze nu staan gaat het er eigenlijk helemaal aan toe zoals ik het zelf altijd heb gedaan (zij het met andermans paarden en op andermans terrein) en hier keek ik eigenlijk van op......
Iemand met de zelfde gedachte gang over de manier van het houden van paarden??? Was ik nog niet tegen gekomen,had er eigenlijk nooit naar gezocht ook, vond dat ik iedereen in zijn eigen waarde moest laten en niet MIJN visie op moest dringen maar als mensen er naar vroegen legde ik ze wel uit waarom ik iets deed wat in hun ogen vreemd was en dat ze nog nooit op een manege gezien hadden....
Deze man heeft bij onze paarden ook de hoeven gedaan (oeps...veel risico ?) Dat viel wel mee hoor, hij heeft zelf ook een kleine kudde van 6 paarden (jong, oud, ruinen en merries) in de wei en die had ik natuurlijk wel eens ff goed bekeken.....Op een vrij natuurlijke manier gehouden 24/7 dagen in de wei, alleen in de stal als het echt pokken weer was en dan weer terug.....Helemaal zoals IK ook al zo'n tig jaren dacht dat paarden moesten leven. Toen ik hem vroeg wie hij als hoefsmit had (ik zag een vreemde voorkant van de hoef, zo rond afgeveild?) zij hij dat hij dat zelf deed ( en ook een (opleiding)had gehad van vorige hoefsmid...).Ik vroeg hem uiteraard naar deze vorm van hoef en hij zij eigenlijk wat er hier op deze site ook staat...juist DIE rol ja...
Ik vond het vreemd , was nieuw voor mij maar wilde daar meer over weten en vond zo ook deze site..
Verder staan de paarden daar nu dus voornamelijk in de wei, ga ik er zo vaak mogelijk naar toe (wil het zelf liefst dagelijks maar dat gaat niet) en inplaats van 2 keer per dag lopen in de les ...rijden we nu heerlijk door het bos,langs de weg, op de hei of in de bak.
Hoewel...dat laatste doe ik eigenlijk nooit.(mijn vrouw wel,die is nog wat meer dressuur gericht..). Als ik in de bak bezig ben is dat met het "spelen" met mijn paarden (wel 1 voor 1) zoals ik dit al jaren doe(ik rijd/ben bezig met -met dus een onderbreking van zo'n 5 jaar) al vanaf mijn 16de en ben nu 45), zei het dus ook al jaren met andermans paarden (manege paarden dus) en dit geheel op mijn eigen manier zonder kennis te hebben genoten van alle bekende mensen die ik inmiddels op dit medium heb leren kennen(wat was mijn leven zonder intenet..), wat overigens wel voor een groot deel overeen komt met wat deze mensen doen (spelletjes enzo) maar dat doe ik dus absoluut zonder hulpmiddelen en alleen op mijn stem en houding...
Echt dus zonder verdere hulpmiddelen op mijn vlakke hand na om (tegen)druk te geven wanneer dat nodig is en dit werkt al jaren zo voor mij op een perfecte manier, heb zelf nog nooit een paard gehad/bespeeld die hier niet op reageerde.
Ze moeten het wel leren natuurlijk en daar is dan weer dat engele geduld voor nodig.
Het werkt misschien wat trager dan MET hulpmiddelen, maar ach.....
Ik heb geen haast, da's mee genomen dak dan wat langer met mijn(andermans) paard bezig kan zijn....heb dan alle tijd om er van te genieten en zeg eens eerlijk.....heb jij er wel eens NUT van gehad als je boos gaat worden op je paard omdat hij/zij het niet meteen doorhad wat je wilde? Ik ook niet.....met zachte hand maar soms wel harde stem!! kun je ook praten met je paard...

Overigens ....het waarschuwen van een paard naar een ander gaat eerst met houding en wat me hier opvalt is dat ik er nog geen tegen ben gekomen die het geluid van een paard er tussen heeft gezet , dus voordat het paard waarschuwend gaat bijten cq trappen.Of doet allen mijn paard dat.Zij geeft dus als waarschuwing naar de ruin als die loopt te klieren eerst een oren show, dan hoofd/nek (lang en laag) en als dat niet werkt , een hoog beetje piepend gilletje met het hoofd hoog vooruitgestrekt, als dat nog niet werkt komt pas de beet of trap.. maar tegen die tijd is hij optijd vertrokken (denkt dat hij het spelend bedoelt dat geklier......) maar das misschien wel weer iets voor op het forum, denk dat er weinig zijn die dit hele stuk gaan zitten lezen..

Goed dit was /ben ik dus (voor een heel klein deeltje hoor, doe nog veel meer met en voor dieren) ,
Hoop dat je nu wat wijzer geworden bent wie en wat ik ben ,
Ik ga nu toch ook slapen, moet toch nog wel een beetje slaaptijd hebben...
Groetjes Nick

Isabel van der Made schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 1:49:



Ik hoop oprecht dat er MEER gaan denken, zoals jij ,maar vooral ook zo gaan LEZEN zoals het ook bedoelt KAN zijn...

Op een ander stukje heb ik ook 2 reacties laten zien....
De eerste ,vol verbijstering, woede misschien zelfs en onbegrip,
Daarna......toch ff denken en een andere weg kiezen....het uitnodigen door NH ers...
Daarvoor had ik het stukje ook NET gelezen hoor....maar ik wilde hier eigenlijk iets duidelijk maken....
Groetjes Nick

e m kraak schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 0:23:


Elska= lief hebben.

Marianne schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 1:03:


Ik schrijf ook op andere fora(geen paard).
Zelf vind ik het heel vervelend als mensen berichten (aan een bepaalde groep die je een beetje kent)naar een geheel andere (onbekende) groep copieërd.

Vandaar dat ik ook niet verder inhoudelijk op haar reactie aan Marianne in ga.............zij kan zich zo/hier niet verdedigen.
Maar hield het bij: als je een paar mensen een demonstratie zou zien verstoten.
Plus dat mensen vaak (veel) geld moeten betalen voor een demonstratie of clinic.

Verder.............
Schreef iemand dat ze verwachte dat deze vrouw niet veel aanhangers zou vinden.
Als ik dan aan de reacties van de sportwereld in het enige noorse paardentijdschrift denk, inclusief de voorzitters van allerlei paarden-verenigingen.
Zou het me niet verbazen als er toch een groot aantal zich zouden aanmelden.

Maar ja, wat zou je een groot aantal noemen?

jo schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 8:53:


Vandaar dat het mij ook 'fatsoenlijker' leek dat ik, als plaatser van haar tekst zonder haar medeweten, haar dat zelf even wilde vertellen en haar ( net zoals Piet) wilde uitnodigen om op het NH-forum eens mee te lezen. Ik vind het jammer dat dit niet uit mijn woorden begrepen is. Maar goed, het gaf Isabel nog eens de gelegenheid om mij 'vals gedrag' in te peperen, nietwaar? :)) ( ja, er staat een glimlach, en geen rode waas!

Groet, Marianne

Isabel van der Made schreef op vrijdag, 7 mei 2004, 23:58:


---Oh sorry! hihihi...het was nogal laat gisteravond geloof ik
Maar vind het toch een beetje rare uitspraken hoor, ik zou in ieder geval zoiets niet in m'n hoofd halen. Een bond tegen de traditionele dressuur? hahaha...nee, ieder z'n mening, en ieder in z'n waarde laten

Groetjes,
Linda

Spirithorses schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 0:17:


als er iets georganiseerd wordt voor de forummers, dan ben ik zeker van de party (als het op dat moment geen school is toch) ookal woon ik zo ver van nederland af.
ik hoop dat het er ooit van komt, zou wel leuk zijn om mensen te ontmoeten die je alleen kent via e-mail en forum.

groetjes
kim

kan iemand me vertellen hoe je de "friedly game" speelt.
hoe ermee beginnen, waar op te letten, .......

groetjes,
kim

Hoi Ingrid,

Ik heb nu ook vier ijzers van Flenna, haar eerste en waarschijnlijk ook haar
laatste ijzers. Ik wil er ook iets leuks mee gaan doen maar heb ook nog geen
idee wat precies ...

Mijn schoonvader heeft thuis een kaarsenstandaard staan gemaakt van ijzers
en mijn vriend had vroeger in zijn slaapkamer een kapstok hangen gemaakt van
hoefijzers. Ik zal proberen van beide een foto te maken als ik bij mijn
schoonouders op bezoek ga ...

Groetjes Marsha

Isabel van der Made schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 1:34:


Piet, jouw reaktie heeft mij weer wat gerustgesteld. Je hebt dit op een heel fijne en betrokken manier weergegeven, ik wacht even af op wat hieruit verder gaat ontstaan....Dank, Pien

Nick Altena schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 4:52:


Indrukwekkend verhaal, Nick,(ik heb het met veel aandacht en helemaal gelezen) zo zie je maar hoe dingen in het leven kunnen lopen, en ik ben blij dat je dit met ons hebt willen delen. Het maakt een plaatje dat je van een persoon hebt een stukje completer. Tja , we besteden best wel wat tijd aan dit forum en zo leer je mensen een beetje kennen. Ik vind het heel fijn dat je zo met je paarden bezig bent en kunt zijn, het lijkt wel haast intuitief, heel mooi.... Pien