Er is absoluut niets over te zeggen zonder dat er foto's zijn gemaakt. Bij een weke delenblessure zoals pees- of aanhechtingsprobleem is rust belangrijk, bij gewrichtsaandoeningen gematigde maar continue beweging. Maar nogmaals: het is onzin om te speculeren of stalrust wel of niet goed is voor je uberhaupt weet wat er aan de hand is.

Christel Provaas schreef op donderdag 10 november 2005, 15:23:


toen ik alleen een paard had en nog thuis woonde erg afgelegen en geen kontakt had met andere paarden en ook niet op wedstrijd hoefde ente ik niet, ik wist pas later toen ik bij de rijvereniging ging dat enten verplicht was er kwam ook bijna nooit een da want er was nooit wat aan de hand eigenlijk, dus we hebben hardstikke mazzel altijd gehad wat betreft de tetanus voor de griep ben je toch vaak andere paarden nodig die je besmetten. Mischien is het idd zo dat als ze die booster gehad hebben dat ze zichzelf door herbesmetting enten op een wondje. Ik neem nu eigenlijk geen risico en ent wel
Ina

Christel Provaas schreef op donderdag 10 november 2005, 15:23:


Waarom? Influenza is niet interessant genoeg om op die manier te mijden (dan kun je zelf beter ook altijd thuis blijven om geen griepje op te kunnen lopen), en tetanus is geen besmettelijke ziekte. Ook al heeft een paard tetanus, dan nog is het niet overdraagbaar aan andere paarden (zoals iemand al opmerkte: tetanus zit in de mest van alle paarden), tetanus kun je oplopen wanneer de bacterie terecht komt in een open wond, maar dan alleen nog als de afweer niet goed functioneert.
Als trouwe inenter heb je je paarden zonder het je te realiseren al vele malen blootgesteld aan "besmettingsgevaar", als je tenminste om het jaar ent. Influenza werkt namelijk maar 10 maanden, en dan alleen nog maar voor een zeer beperkte groep influenza-virussen. Vergelijk het met de griep-prik voor mensen: Beperkte werkingsduur, tegen een zeer beperkte groep virussen, die voor normale mensen niet gevaarlijke genoeg zijn om je er uberhaupt druk over te maken.

Kortom: als je niet inent is er geen enkele reden om contact met andere paarden te mijden.


Tja... dat geldt ook voor wedstrijden waarbij hoefijzers verplicht zijn, of het rijden met een bit als je dat niet wilt, etc. etc. Kwestie van keuzes maken en bepalen of de wedstrijd belangrijker is dan de gezondheid van je dier.

Groeten,
Frans

Christel Provaas schreef op donderdag 10 november 2005, 15:30:


Gedeeltelijk mee eens. Van een dierenarts heb ik gehoord dat er inmiddels mensen in Utrecht zijn afgestudeerd op een onderzoek waaruit bleek dat stalrust bij peesblessures averechts werkt. De reden is als volgt:

Peesweefsel is enigzins elastisch. De mate van elasticiteit hangt af van de hoeveelheid beweging. Stel dat een gedeelte van de pees is beschadigd: je wil dan dat de pees weer wordt aangevuld met weefsel van dezelfde elasticiteit. Geef je een paard stalrust, dan heeft het nieuwe weefsel een andere elasticiteit.
Wanneer je twee materialen met verschillende elasticiteit op elkaar hecht dan is de samenstelling zo sterk als de zwakste schakel van die twee. Met andere woorden: je hebt niets aan het toegevoegde materiaal. (Stel je maar voor dat je een koort versterkt met elastiek: ga je er aan trekken dan helpt het elastiek niet voorkomen dat het touw knapt, en is het touw eenmaal geknapt dan komt al de kracht op het elastiek, dat vervolgens OOK knapt).
Dit hele verhaal is dan ook de reden dat "genezen" peesblessures bij een paard dat stalrust heeft gehad een sterke neiging hebben om weer terug te keren. Geef je de paard zijn normale beweging (zonder overbelasting) dan krijg je wel een goede genezing.

Kortom: stalrust blijkt keer op keer genezing niet te bevorderen.
Ook bij mensen trouwens is men steeds terughoudender met het adviseren van bedrust. Tegenwoordig worden patienten zo snel mogelijk het bed uit gewerkt, en dat is niet alleen om kosten te besparen...

Groeten,
Frans

Loes Scheres schreef op woensdag 9 november 2005, 20:56:


meen je dat nou? ik kijk altijd wat een paard voor de kar aan z'n hoofd heeft hangen. en aan z'n voeten... het hele tuig heeft wel mijn aandacht eigenlijk.

epona schreef op donderdag 10 november 2005, 12:38:


Hoi Ina, ik zeg ook niet dat het niet altijd belangrijk is, ik zeg dat het bij sommige trainingsmethodes gewoon niet kan.
Veel gebruikt voorbeeld: stel je paard springt aan in een verkeerde galop, iedere keer weer. Ineens doet hij het 1 keer goed, voordat je hem kunt belonen ben je al weer een paar sprongen verder, dus je beloont hem voor goed galloperen of je stopt en beloont hem. Nu beloon je dus voor stilstaan, niet voor goed aanspringen.
Met clikkeren beloon je zogauw hij goed aan gaat springen. Doet hij het weer verkeerd de volgende keer, dan hoort hij niks en zal hij in een mum van tijd begrijpen dat dat niet goed is en uit zichzelf gaan zoeken hoe het wel moet.

Piet

Piet schreef op donderdag 10 november 2005, 20:03:


Ina

Els Kleverlaan schreef op donderdag 10 november 2005, 15:04:

:) Ik schreef dat niet om hier schouderklopjes te verzamelen hoor, maar ok, wel leuk,. dank je wel. Zolang hij gewoon doorgaat met ademhalen wordt hij nog veel ouder :)
Het ging me erom om aan te geven dat ik niet weet of vanwege zijn leeftijd, zijn hoeven ooit weer helemaal normaal worden.
Het is een Welsh, die vorige winter met een enorm dikke vacht de hele winter buiten heeft gestaan en ook nu alweer een aardig beertje wordt.
Alleen dat zand is echt heel lastig, het vormt dikke klonten onder zijn voeten, waardoor hij gaat kreupelen en natuurlijk, hij heeft last van zijn gewrichten, achterhoeven bekappen valt soms niet mee. Maar voor de rest is het een krasse oude heer.
Vandaag met 2 paarden tegelijk op pad geweest, eentje die te jong is om te rijden en eentje die te oud is. :)

Piet
nah, tuurlijk Natuurlijk!

Het voorschrijven van stalrust zal in elk geval voorkomen dat het paard uit zijn dak gaat en daardoor de verzwakte pees overbelast. Hoewel er ook paarden zijn die in de box staan te knetteren... Wellicht wordt er mede om die reden boxrust en gecontroleerd stappen op harde bodem voorgeschreven. En inderdaad... door boxrust van een peesblessure genezen paarden blijven in de toekomst vaak kandidaten voor weer zo'n blessure. In Wassenaar (kliniek van van Schie) wordt trouwens beweerd, dat hersteld peesweefsel ALTIJD van een andere, mindere structuur is dan het originele, omdat peesweefsel zich van nature slecht hersteld en altijd als "littekenweefsel" regenereert, dus minder elastisch is. Slechts met stamceltherapie zou een eenduidige kwaliteit te krijgen zijn, mits de blessure recent is.