van lennep schreef op maandag 7 november 2005, 11:20:


Mijn fjord (19 jaar) was niet wat vet, maar echt veel te vet! Had afgelopen zomer ineens staart en maneneczeem, schimmelinfectie en een bacteriele infectie. Ik heb in de afgelopen 10 jaar dat ik haar heb nog nooit een dierenarts erbij gehad en nu afgelopen zomer 3 keer!

Maar wat betreft het hooi:
Ze krijgt maximaal 5 kilo hooi op een dag. Aangevuld met 1 aurakoek (mineralen/vitaminenkoek) met daarop een scheutje lijnzaadolie. Verder staat ze ook 24/7 buiten. Momenteel probeer ik om haar langzaam af te laten vallen.
In het verleden heeft ze het altijd goed gedaan op 5 kilo hooi. Toen kreeg ze er overigens wel een kilo krachtvoer bij. Daar ben ik nu definitief mee gestopt.

Ik heb dit jaar weer hooi van de eerste snee. Volgend jaar probeer ik hooi van de tweede of derde snee te kunnen kopen.

Verder hou ik haar uiteraard goed in de gaten; als ik het idee heb dat ze meer zou moeten krijgen, dan gebeurt dat natuurlijk ook. Ze mist nu wel de energie van het krachtvoer. Ik geloof dat 1 kilo krachtvoer zo'n beetje gelijk stond met ruim een kilo hooi. (heb ooit de voedingswaarden eens uitgezocht en met elkaar vergeleken, maar dat zijn natuurlijk wel allemaal gemiddelden).

Elk paard is natuurlijk wel anders en ook de kwaliteit van het hooi speelt een rol. Daarnaast natuurlijk ook het energieverbruik van het paard.

Groet,
Tineke

Hallo,
Gisteren weer van onze wekelijkse lange buitenrit genoten. Van week tot week zie ik tot mijn verbazing nog steeds verbeteringen. We zijn gisteren naar de dijk van de Ems gereden, op een aantal slechte wegen, varieerend van erg slecht geteerde asfaltweg met grove stenen, gaten en losse delen, glibberige smalle bermen langs een diepe sloot, gemeen scherpe en ongelijke stenen die in een karrespoor omhoog steken.....
Maar Indy liep door en vertraagde alleen iets op erg slechte stukken, mank lopen deed ze absoluut niet. Waar ze nog wel last van had was af en toe een scherpe steen die op het asfalt lag, dan knikte ze iets, maar liep gewoon weer verder. We hebben genoten, ondanks de harde wind, en het ruisende, wild bewegende riet, waarvan Indy in het begin dacht dat zich daar wel een verschrikkelijk monster in moest verbergen, en waar om de haverklap luid snaterende eende opvlogen. Later liep ze er zelfs gewoon doorheen en was ik degene die schrok van de eenden.......
De voor de zekerheid meegenomen hoefschoenen konden in de zadeltassen blijven. Na 14 km weer bij thuis aangekomen weigerde mevrouw naar huis af te buigen en draafde met gespitste oortjes verder.
Nu moeten nog de oude hoefzweergaten uitgroeien, want daar zetten zich soms nog kleine steentjes in vast, maar we zijn weer een stapje dichter bij!
Monique

Ilona Kooistra schreef op donderdag 31 juli 2003, 12:43:


Sorry, ik geraak er niet in...

groeten,
Liesbet