nicole schreef op dinsdag, 8 maart 2005, 10:17:


Hetzelfde heb ik ook meegemaakt, mijn paard had al angst voor de trailer sinds ik hem gekocht heb en ik was op het punt aanbeland met oefenen dat hij er vrij rustig in ging. Helaas moest hij toen een aantal keer achtereen naar de dierenkliniek en de heenweg was dus na 2x een drama.
Ik heb dat gewoon opgegeven, hoe kan je een paard leren met vertrouwen een ding in te gaan waarmee hij beland op een onheilsplek? Ik kan dat niet.. De dierenarts is toen aan huis gekomen voor de laatste behandelingen.

Ik heb het even laten rusten en ben later weer verder gaan oefenen en nu loopt hij er zelf in, ik doe de stang erachter en we rijden weg! Daar heb ik ruim de tijd voor genomen, stapje voor stapje dagelijks na het rijden even oefenen.

Groetjes Elise

Ivanhoe schreef op donderdag, 17 maart 2005, 8:01:

Tja ik heb het omgekeerde meegemaakt. Totaal verprutste hoeven door een orthopedisch hoefsmid opgeleid aan de faculteit der diergeneeskunde te Utrecht; zie mijn website. En zie het resultaat na het beginnen met natuurlijk bekappen ... niets arm paard, maar gelukkig paard.

Groeten,
Ingrid

"Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en houd ik de
hoeven zelf wekelijks bij"

Spirithorses schreef op woensdag, 16 maart 2005, 23:39:


Proost! Maar nu is het ochtend, nog geen druppel gedronken (anders dan koffie), en volgens mij is het nog steeds hetzelfde filmpje. Niet dat het uitmaakt, het is en blijft een schitterend filmpje!!
Prettige dag, j.

Spirit schreef op donderdag, 17 maart 2005, 8:54:

Dat klinkt goed !!


Ha we hebben wel bos, maar deze lange zandpaden kennen we hier ook niet. Heb je niet die puinbrokken in het pad, dan wel boomwortels.
En er zijn wel zandgebieden (stuifzand), maar daar kan ze nauwelijks doorheen geploegd komen, ze zakt tot bijna de knieen weg. Daar kan ze echt niet met een kar doorheen.


Voordeel is wel dat ook jij wel schone zolen zult hebben. Ik heb nauwelijks last van "kalklaag" op Isa's zolen en ook de steunsels zijn eigenlijk nooit te lang. Dat wordt door die paden wel weggeschraapt.


Dat heeft ook meer met mijn angst te maken als ze eens een misstap zet, schiet ik nog altijd in de stress (beetje muts ben ik daarin geworden hoor).


Zou het eerder voorzichtig noemen. Hoewel ze gisteren nogal vaak met haar hoofd knikte als ze verkeerd op zo'n steen stapte en dan heel snel haar andere voet verzette. Dus beetje "hompelen" toch? Wat versta je onder hompelen hihi, ze liep in ieder geval niet goed. Later over een "normaal" grindpad liep ze keurig netjes, niets te zien.

Ik zou eigenlijk dagelijks over deze paden moet gaan lopen eigenlijk, maar vind ik ook weer zowat als ze er niet lekker overheen wandelt.

Groeten,
Ingrid

"Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en houd ik de
hoeven zelf wekelijks bij"

e m kraak schreef op donderdag, 17 maart 2005, 3:56:


nou, nou.... Egon is dit nu een voorbeeld van "de ontvanger bepaalt"?

Op het gevaar af dat de woede zich tegen mij keert, en mij verweten wordt dat ik opduik als er weer herrie is... zou ik toch willen opmerken dat dit lijntje wel aansluit bij wat ik - zelfs vóór jouw tijd - op Paard Natuurlijk opgemerkt heb: geen amateurs zelf laten sleutelen!
Ik kan me voorstellen dat een ieder die daar lust toe heeft, best een beetje zelf aan de hoeven kan raspen. Als je daar zelfs een cursus voor volgt, fijn. Maar nu geef ik - eindelijk - Nick Altena eens gelijk: voorzichtig zijn met adviezen en voorzichtig met wat je schrijft!!!! (Heb ik trouwens zelf ook al - tot woede van de goegemeente - over andere onderwerpen vaak genoeg gezegd).
Hier was dus duidelijk iemand met een hoefprobleem en iedereen, ervaringsdeskundig of niet, stond klaar met allerlei advies - zonder ook maar één seconde de hoef in het echt gezien te hebben! Foto's zeggen helemaal niks, het gaat om een totaalbeeld, hoe staat, loopt, beweegt een paard. Er bestaat geen 'gemiddelde' hoef, dus iemand met verstand van zaken zal telkens opnieuw kijken wat wél of niet kan. En wat voor de één werkt, is voor de volgende totaal fout.

Ivanhoe/ Esther zit nu met de ellende, ze heeft hier om raad gevraagd en die gekregen. Ik kan me voorstellen dat ze boos en ongelukkig is, ook al moet ze dat ook op zichzelf zijn. Maar dat ene Petra het bestaat om in één keer het paard 'goed' op de hoeven te zetten.. dat is vragen om moeilijkheden. Geleidelijkheid is een betere weg.
Egon je hebt gelijk dat een beter management ( veel bewegen, lopen, weinig op stal) betere hoeven geeft.
Maar is dit niet het punt waarop een ieder zich ook eens moet gaan bedenken dat "ongezien" raad geven, toch niet optimaal is en dat er soms maar beter enige bescheidenheid aan de dag gelegd moet worden, waar het kennis betreft en zaken niet zo absoluut presenteren?

Esther, je hebt een harde les geleerd: kijken naar je paard is beter dan klakkeloos adviezen opvolgen - als de consensus is dat hielen laag moeten zijn, dan is dat een gegeven wat wellicht bij jouw paard niet past. Ik hoop dat het goed komt met je paard.

Ik vind het jammer dat de deskundigen nu niet thuis geven en haar, met boze woorden laten vallen.

Marianne

Sinds hoe lang? De laatste....uh....hooguit 2 weken moet dat geweest zijn dan. En dan verwacht je opeens wonderen?

Saskia

Marianne schreef op donderdag, 17 maart 2005, 9:42:


Petra is geen amateur, maar een opgeleide hoef verzorger, en de strasseropleiding houdt wel wat meer in dan een cursus.
Isabel

Dat wou ik ook zeggen!
Het enige wat wij hier geadviseerd hebben is beweging, beweging, beweging, beweging. Er is naar de foto's gekeken, met nadrukkelijk bijschrift dat foto's niet alles zeggen en dat er een deskundige bij moet komen kijken.
Ik snap ook totaal niet waar dit opeens vandaan komt. Over de eerste keer strasseren was je zo positief! Petra deed het rustig aan, geen gehak en gesnij enz enz. Je hebt zelf geschreven dat Petra het stapje voor stapje aan wilde pakken, dus waarom nu ineens die ommekeer dat ze hem in 1 keer zo drastisch aangepakt heeft?

Groetjes Karin

Marianne schreef op donderdag, 17 maart 2005, 9:42:

De ene raadt inderdaad aan het probleem ineens aan te pakken, de andere bekapper doet het liever geleidelijk aan. Ik had ook iemand die het geleidelijk aan deed en bij mijn pony en bij mijzelf is dat goed bevallen, want de overgang heeft wel langer geduurd, maar is vrijwel pijnloos verlopen.

Doe je het liever niet geleidelijk en vinden er grote veranderen plaats, dan moeten pezen en het hele paard zich daaraan aanpassen. Dat is bij Ivanhoe gebeurd, zolen waren erg dun gemaakt kan ik me nog herinneren.
Deze keuze is gemaakt en je moet geen wonderen verwachten binnen deze korte tijd. Ik ben wel benieuwd wat Petra er zelf van zegt.
Ik had in de overgangsfase nauw contact met mijn bekapper, ook via mail en foto's. Hij/zij is toch degene die het paard en de leefomgeving gezien heeft en kan je meer advies/raad geven dan wij hier vanaf stand. Daarbij begreep ik dat Petra om de week terug moest komen. Is dat gebeurd?

Nog een opmerking over tijd voor aanpassing: de huifbedpony is dus van hoge hielen ineens naar lage hielen gezet. Ze mocht van Smit 14 dagen lang niet werken, wel stappen (eventueel wel onder het huifbed omdat ze dan toch maar alleen stapt), maar zeker niet bereden worden en zo. De pezen moeten zich weer aanpassen, het gevoel in de hoef moet terugkomen. Het gaat niet altijd zo snel als je graag zou willen, helaas.

Groeten
Ingrid

Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en houd ik de
hoeven zelf wekelijks bij

Marianne schreef op donderdag, 17 maart 2005, 9:42:


Zonder jou aan te willen vallen Marianne maar het enige advies wat Esther is gegeven is haal je paard uit die isoleercel (ze was al een jaar!!! zelf aan het natuurlijk bekappen) en omdat het na dat jaar nog niet goed ging (nmm door gebrek aan beweging) was het andere advies haal er een natuurlijk bekapper bij. Esther woont in een omgeving waar er niet veel zitten, en de enige die wel in haar buurt zat heeft ze ruzie mee lopen maken hier op het forum..... Ze was vreselijk tegen strasseren, maar opeens 360 graden omgedraaid enthousiast over Petra die dus bekapt op de strasser manier. Tuurlijk is het paard nu super gevoelig, had iedereen kunnen voorspellen. En dat gaat niet over van toevallig 2 weken overdag in een bak mogen staan en er mee wandelen.
Maar sla er maar lekker ijzers onder, dan kan je hem weer berijden met die mooie mexicaan die hem zo leuk staat. Een fiets met lekke banden is erg vervelend idd.....

Saskia

Jaydot schreef op donderdag, 17 maart 2005, 9:05:


Prettige dag , ook voor jou. Waarschijnlijk heb ik dan een link gemist, kan best hoor. Het is ook altijd zo enerverend hier
Groet, Pien

Ingrid en Pien hebben het over de gevoeligheid van de straal enzo

Hmm, toch moet ik nog aan de steunsels snijden hoor, ze blijven opkomen. Wel zijn de zolen inderdaad mooi schoon, nooit last van die kalklaag die je eraf moet schrapen. En prachtig dikke hoeven met egale randen.

Moet je zien hoe mutserig ik ben met Holly. J a c k al helemaal.
Maar dat komt omdat zij beschadigde achterbenen heeft als gevolg van jarenlang afjakkeren bij haar vorige eigenaars. Als de prinses op de erwt zielig kijkt en begint te hompelen op iedere keer hetzelfde paadje op iedere keer dezelfde plek, dan nog trapt Jack er iedere keer in en zou hij haar het liefste dragen....Ik moet me soms echt omdraaien, want hij staat hele verhalen tegen haar te bazelen dan .

J a c k zegt dat ik strompelen had moeten zeggen, of op eieren lopen en dan idd dat knikje....

Toch doen, Ingrid, al is het in het begin voetje voor voetje met veel stilstaan. Je komt er doorheen hoor.

Groetjes, Pien

Spirit schreef op donderdag, 17 maart 2005, 10:26:

Vooral die laatste zin van je ....
Het is inderdaad zo ... ik moet er doorheen

Groeten
Ingrid

Sinds 2003 rij ik met
hoefschoenen en houd ik de
hoeven zelf wekelijks bij

Dit snap ik niet helemaal..bedoel je dat ie juist hyper wordt als je dingen aan hem vraagt?


Je zou natuurlijk kunnen uitleggen dat je eerst een tijdje alleen wil gaan. Opmerkelijk trouwens hoe iets naar je gevoel heel goed en solid kan zijn in de bak en dat daar buiten een stuk minder van overblijft. Ik merk dat zelf heel goed bij mijn eigen paard. Een oefening kan perfect gaan in de bak en buiten blijft dan nog maar 40 % van de reactie over...

Groetjes Maaike

Marianne schreef op donderdag, 17 maart 2005, 9:42:


Ja, dit krijg je er van als je me (ontvanger, wellicht?) dieronvriendelijkheid etc. voor de voeten gooit (ik sta nl. ook op die nat.bekapperslijst al kan iedereen die de link volgt onmiddelijk zien, en ik heb dat ook op dit forum duidelijk geventileerd, dat ik dit als "beroep" niet of nauwelijks zie zitten juist omdat de kern waar het om draait het zelf kunnen is).


Zie boven: de kern van nat.bekappen is nmm dat je zelf, "amateur" of niet, de hoeffies van je pony frequent als nodig kan onderhouden. Catch 22, he?
Daarbij heb ik niets tegen amateurs. Ik ben zelf amateur, Hans v.K. de draafhobbyist is amateur en de ark is gebouwd door amateurs in tegenstelling tot de Titanic.
Wel heb ik een grote aversie tegen schreewlelijkende pennymeisjes. Deze juf valt wat mij betreft in die categorie, niet alleen nu maar al vanaf dat ik haar als Ivanhoe zag verschijnen; had zelden anders dan het hoogste woord en draait als een blad aan de abeel. Aangezien Frans de complete fora bewaart kan alles alsnog worden nagelezen voor wie er belang in stelt. En voor de rest heb ik gelukkig geen jota met haar te maken noch met de manége en verdere omgeving waarin zij verblijft. Ik kots van die wereld, wat allesbehalve een geheim is.

Maar, misschien is dit wel een karikaturaal voorbeeld van waarom ik vind dat veel van de "natuurlijk"-ideeën niet mixen, niet implementeerbaar zijn met de NL manégewereld zolang die niet tot op het bot verandert van inzichten/cultuur. Dat is toch altijd al mijn "extreem" hardlinersstandpunt? Maar nmm niet meer dan realistisch en eerlijk.


"beter management ( veel bewegen, lopen, weinig op stal) betere hoeven", is een advies dat ik eenieder ongezien durf te geven hoor. Voor de rest heb ik deze blonde schreewlelijk geen enkel advies gegeven.


Het spijt me wel, Marian, maar als je terugleest zul je zien dat ik weer eens "niet realistisch", onvoldoende invoelend in de situatie van "normale" mensen, etc., ben geweest en een "extreem" standpunt heb gehad dat ik er helemaal niets in zie zolang dat paard niet de vrijheid krijgt. Dat ik zelfs Raf genoemd heb als een Strasser-specialist die die mening met mij schijnt te delen zonder dat we elkaar kennen (want weet ik alleen via Pien).


De "deskundige" is toch niemand anders dan de smid met ERKENDE opleiding, vindt Ivanhoe? Welnu, dat ben ik niet en heb ik ook nimmer beweerd. Sterker nog, ik zie weinig in die opleidingsideeën, erkend of niet. Het "erkend" wil trouwens alleen maar zeggen dat een cursus/opleiding gegeven is op een als "school" aangewezen plaats - als exact dezelfde opleiding ergens anders wordt gegeven is het ineens niet meer "erkend". De mafheid kent geen grenzen.

Groeten, Egon