clarissa ruijgrok schreef op zaterdag 7 november 2009, 14:45:


Gisteren viel ik bijna bij van mijn stoel: steeds die verhalen over "risicogroepen inenten". Blijkt dat een aantal voetbalclubs hun spelers hebben laten inenten. Want ja, hoe moet dat nu als het halve elftal ziek is. Over het algemeen betreft het hier toch kerngezonden jonge kerels, hoezo risicogroep?
Monique

Spirithorses schreef op dinsdag 10 november 2009, 23:54:


Of het van het kuil komt weet je nooit, kan ook van het land zijn. Die sporen zie je niet . Wat voor schimmel precies weet ik niet, maar het kuil is nu niet het slimste om te voeren ivm het milieu ervan. Het schijnt nog de beste soort kuil te zijn, zelfs mijn bekapper was verrast (M Krul en die is niet snel tevreden) over de kwaliteit nog.
Het ruikt zeker niet zo zurig als in een koeiestal, waar het soms gewoon naar overgeef ruikt (sorry!) zo sterk. En de zurigheid wisselt wat, meestal ruik je in de verte dat het kuil is. Doordat het ingepakt is is het ideaal voor schimmels, lekker vochtig en zuurstofarm. Hooi is droog en zuurstofrijk, nodigt minder uit.

Mijn paard is niet dood en doodziek, meer een beetje futloos. Ik vind haar wel allert, haar oogjes glimmen helder en ze staat stout om voer te bedelen, probeert nog drammerig te doen, en maandag ontplofte ze zelfs aan de longe. Dus, die vrolijke stoutheid heeft ze nog wel. Verder draagt ze haar kopje lager dan ik van haar gewend ben, en ik zie vaak zo'n vragend en droevig dakje boven haar ogen, zo'n droopie-oog. En ze is met rijden erg stijf, net een blok beton. Voorlopig langeteugel ik alleen en veel wandelen. Ze loopt ook wat onregelmatig, beetje energiegebrek. Allemaal logisch.

Het is voor mij een trigger, mijn moeder is ooit doodziek geweest van een schimmel. Maar niemand wist wat eraan de hand was. Na anderhalf jaar kwam er een arts op het idee om te testen op schimmels....bijna mijn moeder verloren op mijn achtste.
Toevallig heb ik net mijn vissen van een schimmel afgeholpen....hoe het kan lopen soms, echt.
groet

Monique Meijer schreef op woensdag 11 november 2009, 9:27:


O jeetje Monique. Je schrijft het heel humoristisch op, maar ik denk dat het nu absoluut niet grappig is allemaal! Sterkte! Wat een ellende zo'n behandeling! Sterk van je dat je dan toch nog de puf heb om een leuk verhaaltje te schrijven.
groetjes

Ik probeer straks of morgen terug te rijden, eens met de kleine voltekes zoals Egon beschreef, eens zien wat hij dan doet.

Monique Meijer schreef op woensdag 11 november 2009, 9:34:


Ja, dat was wel een erg apart verhaal. Uit gewin tegen van alles en nog wat inenten, om te kunnen blijven winnen. Bah.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 10 november 2009, 23:35:


Meneer Druppel,
ik vind prima met jou een discussie aan te gaan in een topic waar wij beiden een aandeel of verschillende mening hebben.

Maar ik wil je dringend verzoeken MIJN NAAM NIET TE NOEMEN in een draad waarin ik géén enkele mening, woord, of andere uiting heb gegeven! Ik vind het hoogst kwalijk dat jij hier vermeld dat ik het met de mening van Christel eens ben door mij in hetzelfde bootje te gooien.
Jij hebt namelijk GEEN enkel idee hoe ik over de uitvoering van een schouderbinnenwaarts denk en ik beschouw dit als pure laster!

Trea