Piet schreef op dinsdag, 31 augustus 2004, 8:50:
> Maar ik zat net nog even over mijn vorig schrijfseltje na te
> denken. Ik dacht wat staat dat er vreemd eigenlijk. Hoe
> kan je nou je paard leren te wijken voor druk, zonder
> druk te geven.
> Als ik het goed zie is dat ook niet juist gesteld. Je
> leert je paard met clickeren niet bv. achteruit te gaan
> door druk te zetten, maar je beloont hem voor het feit
> dat ie dat doet. Dus als ik straks aangeef met een
> teugel langs zijn hals dat hij naar links moet, zal ie
> dat doen omdat hij weet: hee, teugel ligt daar, ik weet
> dat ik dan naar links moet. Ik hoop dat ik dit een beetje
> logisch omschreven heb.
Ja. Maar is het bij jouw paard ook niet zo dat alle hulpen langzaam vervagen en dat je ze steeds opnieuw moet bevestigen? Onderhoudend trainen? Bij normaal teugelgebruik gaat dat vanzelf, want iedere keer laat je de teugels los zodra je paard reageert. Het lijkt me zelfs praktisch onmogelijk om je teugels te gebruiken zonder dat het
wijken-voor-druk principe zijn werk doet.
Misschien bedoel je alleen maar dat je het initiele
aanleren met de clicker doet. Maar bij het onderhouden van "het kunstje" val je dan (automatisch) terug op
wijken-voor-druk.
En dan bedenk ik me net dat als je paard
wijken-voor-druk eenmaal kent, dat het ook onmogelijk is om hem nog zoiets te leren met de clicker. Zodra je iets met de teugels e.d. doet reageert je paard al, en het wegvallen van de hulp is al de beloning. De click komt dan als mosterd na de maaltijd. En als de click eerder komt dan doe je iets verkeerd met de teugel- en beenhulpen want die hou je dan blijkbaar langer aan dan nodig is.
Groeten,
Frans
Warboel
