e m kraak schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 14:10:
> Ik zou toch voor een zweepje kiezen want een touw zwiept en werkt nooit
>> zo effectief als bv een dressuurzweep. De tijd tussen jouw
>> 'zwiepen' en het beengeven is te lang, je krijgt dan twee
> aanleren, maar het bijzondere van "nee" is dat, als het maar
> goed begrepen is, dit woord een heleboel p+ kan voorkomen.
>
> Groeten, Egon
.............
Okay, laten we er een boompje over opzetten!
Maar niet nadat ik nog eens in z'n algemeenheid zeg dat ik bepaald niet als eerste naar een zweep zal grijpen.
Het touw v.s. zweepje ... ik ken dat
Parelli-gedoe niet maar probeer me een voorstelling te maken die in de lijn van mijn gedachtengang ligt: een touwtje is slap en onhandig om een tikje mee uit te delen. Je moet daar toch een hand voor van de teugel afnemen anders kun je er niet mee richten. Een zweepje hou je gewoon met teugel en al in je hand en kun je gelijktijdig gebruiken. De bedoeling is toch dat het tikje ( hoeft niet venijnig hoor!, kan ook een extra kriebeltje zijn!) gelijktijd aankomt met de beenhulp. Eerst een hulp, en dan pas een tik, is verwarrend en kan door het paard ook als 'straf' begrepen worden.
Over respect: nee.. ik bedoel het zeker niet als eufemisme. Daarom stelde ik ook voor om je in te leven hoe het voelt als je het éne ( doe wat ik zeg!!) of het andere ( hmm. hij/zij snapt het niet, 's kijken of ik een andere manier kan vinden om het uit te leggen). Het voelt toch verschillend: op de ene manier ben ik een drammerd die z'n zin wil hebben, op de andere manier ben ik welwillend om het paard tegemoet te treden, maar uiteindelijk wel m'n zin wil hebben.
Hoe wil jij een paard leren dat iets niet mag door alleen maar 'nee' te zeggen? In mijn voorstelling moet aan 'nee' toch een consequentie verbonden worden. Want hoe leer je anders dat 'nee' een betekenis heeft? In principe is dat het zelfde als 'been geven' , waarbij ik dan nog de fase voorstel eerst been geven, en bij geen reactie het been te verzwaren door een tikje ( gelijktijdig!).
Geef mij eens een voorbeeld: jij loopt met je paard aan de hand - hij gaat jouw de kant intrekken om gras te eten en dat was niet wat jij wilde. Wat doe jij dan? Zeg je alleen nee, of pak je dan toch het leidtouwtje iets strakker om jouw nee kracht bij te zetten?
Natuurlijk kun je je paard 'gunnen' om gras te eten maar daar gaat het nu even niet over. Ik ben benieuwd waar dat woord 'nee' blijft hangen.
Of... roep je zo hard NEE dat het paard halverwege zijn aktie stopt, jij dan vervolgens BRAAF zegt.. is dat wat je bedoelde?
Over grazen en consequent zijn: helemaal mee eens. Maar, als je je paard tijdens een rit wel even wilt laten rusten en grazen, maak er dan inderdaad een andere situatie van: stap af, beugeltjes opsteken en maak er een 'graasmoment' van. Om een paard aan z'n verstand te peuteren dat hij soms wel, soms niet met jou in het zadel mag grazen.. ik geloof niet dat paarden die inconsequentie kunnen begrijpen of kunnen combineren met een uitspraak als 'gamaga'..:)
Gr. Marianne
Warboel
