Marijke schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 12:40:


Ik ben in het najaar voor het eerst met een drie jarige merrie begonnen.
Ik had begrepen dat ze al wat NH oefeningen in de paddock had gehad.......voor de zomer.
Dus ik met haar de paddock in...........oef.
Bokkesprongen, dreigende benen richting mij......wat een ellende.
Nou mijn moed en zelfvertrouwen waren echt wel het gootsteentje door gespoelt.
De paddock was tot het voorjaar niet de plek om te zijn.

Daarom ben ik begonnen met: er gewoon zijn, laten zien dat zelfs de alfa-merrie en alfa ruin voor mij wijkten, dat als ze kwam ze beloont werd(stukje wortel) en als ze zich naar de stal liet leiden, haar krachtvoer wachtte.

Nou, ze heeft me in de gaten gehouden.
Niets ontging haar.
Ik met knikkende knieën en een touwtje in de wei.
Haar leidend naar de stal, terwijl zij naar haar broertje riep, zich telkens wilde omdraaien, enz.

Lang verhaal kort maken:
Ik loop met haar wandelingen van meer dan een uur in de natuur.
Zit nu op haar, leidt haar emt een dochter op haar rug over de weg en ik WEET nu dat ze me geen kwaad aan zal doen..........want aan dat laatste was een gebrek: ik vertrouwde haar niet en zij (arwanend als ze al was) vertrouwde mij niet.
Nu dat gevoel er wel is, heeft dat een heleboel veranderd.

Ik weet niet hoe oud je bent, maar ik zou het zelf doen als ik jou was...........als er maar geen haast en "moet vooruitgang boeken" is.
Neem alle tijd die er nodig is, de kortste weg is vaak de langste weg.

e m kraak schreef op zaterdag, 15 mei 2004, 12:55:

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 20 mei 2004, 19:11:


Volgens de boeken (o.a. tips voor paardenhouders) is een warmbloedpaard: precies goed als je zijn ribben kunt voelen, maar niet zien.
Voelen als je met je hand over zijn vacht strijkt.
Als je dus de ribben zo kunt zien, lijkt het mij inderdaad te mager.
Maar ook als je paard hoekig is (ik zou het schonkig noemen), is hij/zij te mager.

Het zal best van paard tot paard verschillen.
Maar ik zou mezelf ook niet prettig voelen, als ik zou moeten denken dat mijn paard er "niet goed/gezond" uit zou zien.

Nou heb ik een koudbloedpaard, dus ik zal dat niet zo snel mee maken.

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 26 mei 2004, 8:15:


Ongevallen verzekering?

Kijk, elke verzekering zal zich er onderuit proberen te wringen als er iets gebeurt.
Help je vrijwillig: is het geen werk.
Heb je niets onverantwoordelijks gedaan, valt het onder ongevallenverzekering of ongeluk met huisraad(huisdieren) en is de eigenaar van het paard/pony aansprakelijk.

Als jullie op het terrein van een manege rijden, is de manege ook medeverantwoordelijk voor wat er gebeurt.

Kortom: elke persoon moet zelf verzekerd zijn........ook de gehandicapten.
Daarom moet alles aan de regeltjes voordoen , mocht er iets gebeuren.

Maar ik geef toe: het is waardeloos om uit te vinden wat moet en wat niet hoeft.

Ik heb geen ruiterbewijs.
Mijn dochters ook niet.

We hebben geen handschoentjes, zweepjes en de rijlaarzen staan al jaren onder het stof in de kast (onpraktisch).

Ook in Noorwegen proberen ze zoveel mogelijk mensen lid te maken van de ruitersport,hun paarden te registreren,ruiterbewijzen, paard-certificaten voor springen en dressuur en weet ik veel wat aan te smeren.........."kijk ons eens goed zijn."
En de mensen maar betalen, leuke diplomaatjes aan de wand en trots met hun aangejurkte paarden op foto's in het maandblad.

Weet je, ik zou bij heel veel punten buiten de boot vallen.
Mijn paard is niet geregistreerd.
Ik doe niet aan kleding flauwekul mee.
Etikette doet men maar aan tafel of bij dames met geruite plisèrokken thuis in de stal, maar niet hier.
Ik heb een koudbloedpaard.
Wij hebben een boerenklootjes paardencentrum.
Elke regel breken we wel over hoe paarden behandeld moeten worden: bitten, ijzers, stalling, de bak, regelwerk in de stallen en rijstijl.

Ik heb pas de noorse video met begeleidend boekje gekocht.
Dat heet vertaald: veilig paardrijden.
Ook daar kun je een leuk diplomaatje aan overhouden.
Maar wat een flauwekul zeg!
Kloppen als je de binnenbak in wilt gaan, want een paard die al in de bak is kan anders schrikken en je kunt de les verstoren.
Handschoenen............wit verplicht.
Paarden mogen niet aan elkaar ruiken in de stallen in het voorbij gaan.
Geen strootje in het middenpad.
Na elke rit/rijles de zadels vetten en schoonmaken.
Paard aan de muur vastmaken als je hem poetst en hoeven nakijkt.
Zo de box in gaan en blijven dat jij aan de deurkant blijft....want paarden blijven ERG GEVAARLIJK!

Nadeel: het paardenvak......studierichting of paard en touristme......... dat valt voor ons af.
Want als je het allemaal traditioneel tot je moet nemen, kun je het niet meer verenigen met je overtuiging hoe een "goed"paardenleven met mensen is.
Mijn collega heeft paard en touristme gedaan.
Op de dag van mondelinge examen kreeg ze ruzie met de examinator.
Uiteindelijk zei ze: Ik weet hoe jullie het willen hebben, maar ik laat ook ruimte voor vernieuwing in denkwijze.
Het werd haar niet in dank afgenomen.

Ik denk dat tegenwoordig ook het ruiterbewijs zijn doel ver voorbij is geschoten.
In eerste instantie was het bedoelt om het veilig(er) te maken voor ruiter en paard op de weg.
Dat beide in staat zijn om ongelukken te voorkomen.
Vanuit die hoek bekeken ............niet verkeerd.
Maar de poppenkast van regeltjes er om heen, maakt het geheel imbecielig.
Er komt vast wel weer een omslag.

Gelukkig is Noorwegen dunbevolkt en zal men niet zoveel eisen kunnen doordrukken wat bewijsjes links en rechts betreft.
Maar dat men het in NL onmogelijk probeert te maken om paarden te houden en er mee de natuur/weg in/op te gaan...........ja zo ziet het er wel naar uit.

Tja, ik zit midden in het proces.

Want een zadel er opleggen is volgens mij nog niet zadelmak zijn.

Ik ken het stap voor stap van parelli niet.
Ik "rotzooi" zelf aan.

Mijn paard is dan volgens mij ook niet getemd.
Zijn we samen in de bak of in de wei, dan ontstaat er een spel.
Zij is wat opstandig en ik ongeintresseerd.
Maar we komen toch altijd op een punt samen.
Een punt waar zij gekozen heeft naar mij toe te komen.
Meestal binnen drie minuten.

Ik ben begonnen met haar te leren............gewoon te staan.
Hoeveel paarden beginnen niet te lopen als de ruiter nog aan èèn kant van het zadel hangt?

Daarna hebben we een voltège-hjort........tja, zo een riem met twee handvaten om haar buik bevestigd...........wordt wel voor gym op het paard gebruikt.......help me eens even met de naam!

Het maakte geen indruk op haar.
Ze keek om en dat was het.........liep er gewoon mee weg.

Toen hebben we er iemand erachter over haar rug heengelegd.
Ze bleef staan, rook eens links en rechts naar achteren.....blijkbaar bekend luchie.
Geen punt.

Vervolgens ben ik op een trapje naast haar gaan staan.
Veel aaien, er op, er af, er op er af, paard er om heen laten lopen en naar toe, terwijl ik hoog stond.............het trapje was wel intressant..........om er aan te gaan staan knagen.
Dan maar een been er over heen, oeps! toen zat ik, hoe er nou weer af.
Ik was meer onder de indruk, dan mijn paard.
Ook eraf komen, been over de nek of over de nek hangen en been over de kont en er afglijden gaf geen problemen.

Eerste keer half rondje gelopen.

Daarna een heel rondje met mijn dochter erop................die is heel wat lichter dan ik ben.

Zo ook twee rondjes.
Daarna er 15 minuten op blijven zitten terwijl ze los rondscharrelde door de bak.

Een zadel er opgelegd.
Met stijgbeugels naar beneden hangend......... een paar blikken naar achteren en dat was het.

We zijn naar de zee gelopen (deden we al vaker even wandelen).
Maartje (mijn dochter) dit keer mee.
Bij de zee is ze via een kei op het paard geklommen.
Geen punt, paard ging door met gras eten.
En de hele rit naar de stal is Maartje er op blijven zitten.
Inclusief een helling op en helling af, waarbij haar gewichtsverdeling veranderde.

Maar mens+zadel.
Dat hebben we nog niet gedaan.
Natuurlijk was elke stap met tussen pozen van dagen of weken.
Zeg maar dat ik in maart er mee begonnen ben.

Mijn paard is meer allert op haar hoofd.
Slechte ervaring met wormkuur, die naar binnen werd gevochten....heeft zijn sporen achtergelaten.
Wennen aan een (bitloos)hoofdstel is wat lastiger....happen naar de leidsels en snel geirreteerd er mee.
Ik(niemand) mag in of aan haar mond komen.
Aaien, poetsen, "per ongeluk" even de mond aanraken, het wordt iets minder hoofd omhoog slaan, maar er blijft een heet hangijzer.

Maar ik heb de tijd.
Ze is deze maand vier jaar geworden.
Zo wie zo een wat koelbloediger paard, want ze is een koudbloed paard.
Ik vind het spannend zelf een paard zadelmak maken.
Ben ook maar een leek.
Toch voelt het goed om te doen. :)

janet weggemans schreef op maandag, 31 mei 2004, 21:34:


Hoi Janet.

Mijn paard kwam vorig jaar terug met een scheur in beide voorhoeven.
De reden zou zijn dat de teen te lang was geworden.
Je dan druk op het naar buiten gerichte buitenwand krijgt en dan scheurt het.
Leg eens een rasp vertikaal langs de hoef.
Zit er ruimte tussen de rasp en de hoef?
Dan is de hoef niet recht en moet je meer bijfeilen.

Ik ben geen expert.
Ik ben ook maar een mens onderweg naar morgen.

Zelf durf ik de teen niet te veel in te korten.........op een gegeven moment raspt het zo lekker snel weg........zachte hoef......dat vind ik eng....stel sdat ik te veel rasp....ik kan het er niet meer aanplakken.
Bij mijn paard is de scheur bovenin aan het verdwijnen, nog een klein streepje.
Zeg maar drie centimeter uitgegroeit nu.

Huertecilla schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 9:16:


Gefeliciteerd!
Lijkt me een hele ervaring.
Geniet er van en.....................foto's nemen!!!!!!

Nog een tweede opkomst?

Groetjes, Joke.

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 9:40:


Voltige-singel?

janet weggemans schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 21:18:


Geeft niet.
Het bijraspen wat je nu moet doen, maakt het niet korter, maar steiler.


Ja, precies.


Als je je rasp weer van de kroonrand richting zool legt en dan naar beneden raspt.........dan maak je de hoef rechter en neem je de druk naar buiten weg.
De teen wordt niet korter, maar je maar de hoef rechter/steiler.


Niet elk paard is hetzelfde, ook hier zijn paarden met een langzame hoefgroei.

Op deze site zijn foto's en tekeningen te vinden over wat ik bedoel.
Met het recht naar beneden raspen.

Je doet het vast goed!

Piet schreef op dinsdag, 1 juni 2004, 20:34:


Hoi Piet.
Toch fijn dat je dit als voorbeeld er uit pikte.
De rest van mijn tekst en mijn zienswijze had dus nog minder waarde.


Als je het alleen over guru's wou hebben, waarom heb je dat dan niet gelijk even duidelijk gemaakt?

Zoals je zelf ook schrijft, verder geen probleem.
Maar vond het wat kinderachtig om deze opening te nemen.

Joke.

Goh, wat jammer joh, wat zonde!

Diep triest. (

Fijn dat jullie haar de tijd geven om te beseffen dat er geen leven meer in het veulen zit.
Het zal wel verschrikkelijk zeer doen om naar te kijken.

Sterkte met het begraven en het afscheid nemen!

Joke.

Piet schreef op woensdag, 2 juni 2004, 9:35:

Vriendjes weer ?

Tuurlijk, geen punt verder.
Neem bijvoorbeeld het dode veulentje........is veel erger.

Groetjes, Joke.

bart schreef op woensdag, 2 juni 2004, 21:50:


Jij zal niet volgens de methode van Pete Ramey werken.


Bedankt voor de link, ik zal er ook eens kijken.

Joke.

bart schreef op woensdag, 2 juni 2004, 21:50:

Effe het stukje vlak boven figuur 9 lezen.
Niet door de witte laag heen raspen.
Maar wel de hoef recht maken.

Dus we doen het nog steeds zo gek nog niet.