Huertecilla schreef op maandag, 26 september 2005, 18:12:


Wel de oplossing die mijn paard kiest is om de hele zomer in de stal te staan. Als ze dorst heeft loopt ze snel naar de waterbak en snel weer terug. En als ze wil grazen, houdt ze dat meestal maar een half uurtje uit waarna ze in galop weer naar de stal spurt. Dit kan je toch ook niet "natuurlijk" noemen.

Met de mogelijke oplossingen die je opschrijft ben ik ook bezig.
Maar aan insectenwerende planten heb ik nog niet echt gedacht. Misschien wel het overwegen waard. Heb je concrete voorstellen ( wel in de lage landen groeiende planten) En zou dat wel effect hebben? (Het is hier namelijk allemaal moerasgebied en dus muggenwalhalla)

Hoi,
Een vriendin van mij heeft een oud manegepaard van dik in de twintig. Hij heeft zijn hele leven hard gewerkt en mag nu bij haar zijn oude dag slijten.
Hij heeft altijd in een stand gestaan aan een ketting en is een verstokte luchtzuiger. Hij beet zich vast op zijn ketting en dan maar lucht happen.
Dat luchtzuigen leert hij waarschijnlijk nooit meer af en daar heeft ze zich ook bij neergelegd.
Maar hij heeft er ook hele slechte tanden aan overgehouden.
Zijn snijtanden zijn al langer slecht maar nu laten zijn kiezen hem ook in de steek.
Nu weet ze niet goed meer wat ze hem moet voeren. iemand ideeën?

Hij krijgt ook worteltjes en appels van haar als snoepje en daar wil ze absoluut niet mee stoppen alhoewel hij het niet kan eten. Daarom wou ze die appels enzo in kleine stukjes snijden en ze hem zo geven. Maar een DA waarschuwde haar dat hij daar een slokdarmobstructie van kon krijgen. Een andere DA zei dat dat zever was. Enzo zeggen ze allemaal iets anders. Wat denken jullie daar over?
Ze zit er echt van in de put. Ze ziet die snoepjes als zijn enige pleziertje en wil ze hem niet afpakken. (Ze had trouwens ook rare ideeën. Zo wou ze hem i.p.v appels zachter fruit geven zoals nectarinen en bananen)

Ik heb haar beloofd dat ik eens zou rondvragen. Alle tips zijn dus welkom.
groetjes Ans

Piet schreef op maandag, 26 september 2005, 21:41:


Hij staat nu in een pensionstal hier in de buurt. S'nachts staat hij binnen. De meeste paarden op die stal komen per dag maar een paar uur buiten maar hij heeft nogal geluk met zijn baasje. Ze heeft een hele hoop trukjes om zijn weidetijd te rekken zodat hij bijna de hele dag buiten staat. (Toen mijn paard daar nog stond was het heel handig om haar als vriendin te hebben :) )
Van dat luchtzuigen komt hij echt niet meer af. Zelfs op de wei doet hij het op de weidepalen. Ze heeft hem al enkele jaren en heeft al vanalles geprobeerd. Ze heeft hem zo'n band moeten omdoen (dik tegen haar zin) omdat hij zware koliekaanvallen kreeg door het luchtzuigen. Het is toen enkele keren erg nipt geweest en nog zo'n aanval zou hij volgens de DA niet meer overleven.
Hij heeft altijd gewoon standaard manegevoer gekregen (zou niet weten hoe ik het anders moet noemen) en hooi. Grazen kan hij alleen als het gras lang genoeg is (omwille van zijn snijtanden). En hij krijgt een hele hoop appeltjes en worteltjes. Hij heeft al lang moeite om te eten maar het was nog te doen. Blijkbaar gaat dat dus nu niet meer.
De tandarts komt daar regelmatig en elke keer moet hij wel één of meerdere tanden verwijderen. Hij zal wel weer geweest zijn. (Ik weet het fijne er niet van. Ze heeft mij gewoon gebeld om te vragen of ik iets wist om haar te helpen)
Ze heeft vooral schrik dat hij een slokdarmobstructie zou krijgen. Zijn hart is niet meer wat het geweest is en zoiets zou wel eens zijn dood kunnen betekenen. (Tja dat beestje heeft zich echt kapot gewerkt)

Gregoor Lendfers schreef op donderdag, 29 september 2005, 23:43:


Ik had in mijn vorige wei ook een tamme kastanje staan. De paarden aten de kastanjes op. Dat was wel grappig want ze probeerden steeds die bolsters open te krijgen. Wat meestal niet lukte en dan aten ze ze maar op met bolster en al.
En ze gingen tegen de bomen schuren zodat de kastanjes zouden vallen (deden ze ook met de appel-en perenbomen)
Toen ik Tempête kocht is haar vorige eigenaar naar mijn wei komen kijken en die heeft mij toen wel voor die kastanjes gewaarschuwd. Hij zei dat ze het heel lekker vonden maar dat ze er niet veel van mochten eten. (I.v.m gisting)
Hij had namelijk ook herten (die bij de paarden liepen) en die kregen elke dag een handje kastanjes. (waren ze dol op) Maar er waren eens een paar hertjes uitgebroken en bij de kist kastanjes geraakt. Heel veel hadden ze er niet van gegeten maar toch meer dan een handje. En al die hertjes zijn toen ziek geworden en gestorven.
Als ik op de wei was heb ik dus altijd de kastanjes die van de boom waren gevallen van de wei gehaald. Zodat ze er wel van konden eten maar niet teveel.

groetjes
Ans

Piet schreef op dinsdag, 4 oktober 2005, 19:01:


Ik denk niet dat een paard zich beter gedraagt bij de tandarts als hij gewoon is aan een bit.
Ik denk dan aan mijn eigen paard die altijd met een bit is gereden. Als haar tanden geraspt moeten worden is dat altijd een drama (en dat is jaarlijks want ze heeft een overbeet).
Veel hangt af van wie degene is die in haar mond zit. Ik mag overal aanzitten, ik kan mijn hele hand in haar mond steken en met haar tong zitten spelen. no problem. Maar een da of tandverzorger moeten eruit blijven.
De eerste tandverzorger die kwam, moest van mij nooit meer terug komen. Mijn paard volledig over haar toeren en die man zijn pols 2 maal zo dik als normaal. Nochtans staat hij bekend als een vakman. Maar hij pakte haar verkeerd aan. Hij bleef doordoen ook al stond ze op het randje van een paniekaanval. En dan ging het van kwaad naar erger.
Van degene die nu komt ben ik heel tevreden. Een man met gevoel voor paarden, die haar perfect aanvoelde. Als het bijna teveel werd voor haar, dan stopte hij gewoon even. Ik was onder de indruk. Net als ik dacht, nu gaat ze flippen, legde hij alles neer, deed dat ding uit haar mond en liet haar even bekomen. En hij deed dat zo vaak als nodig was. Ze heeft toen niet één keer gesteigerd of ervan door proberen te gaan.
Dat ze gewoon is aan een bit veranderd heus niets. Als je principieel tegen een bit bent, doe het dan niet. Er zijn veel betere manieren om hem te laten wennen aan een tandarts of da die in zijn mond zit.

groetjes
Ans

Ik heb de laatste dagen jullie discussies over bitloos rijden gevolgd.
En het begon toch wat te kriebelen om het ook eens te proberen.
Ik heb mijn paard altijd gereden op een dubbel gebroken trens en ik moet eerlijk toegeven dat ik nog nooit zonder heb gereden met haar. (shame on me)

Ik heb het dus maar even geprobeerd. Zonder zadel en alleen met mijn touwhalster. Het ging wel redelijk. (Ze is er in elk geval niet vandoor gegaan)
Ik moet wel zeggen dat ik vrij veel kracht moest zetten om haar gedraaid te krijgen. Veel meer dan ik gewend ben te gebruiken in het grondwerk (met het zelfde touwhalster) En rechtdoor lopen ging ook niet zo goed. Ze zwalpt nogal.
Maar oefening baart kunst zeker?
'Kvond trouwens dat ze opmerkelijk kalm was. Ze was een maand niet gereden (op DA advies) en normaal is ze nogal voorwaarts en kan ze niet goed stilstaan. Nu was stilstaan absoluut geen probleem.
Ik ben eigenlijk best wel tevreden. En ben van plan dat bit maar in de kast te laten hangen. Ik ben wel eens benieuwd wat we zoal allemaal bitloos kunnen doen.

'Kwou jullie eigenlijk laten weten dat jullie soms nutteloos lijkende discussies toch wel nut hebben. Want eerlijk gezegd, vorige week had ik helemaal niet gedacht dat ik vandaag zonder bit met mijn paardje zou rijden.
Dus bedankt (en dan waarschijnlijk vooral namens Tempête)

groetjes
Ans

Huertecilla schreef op zondag 9 oktober 2005, 15:10:


Dat zonder zadel was eigenlijk per ongeluk. Ik had gewoon geen zadel bij. Eigenlijk was ik niet van plan om te rijden. Ik was grondwerk aan het doen met haar en tja, ineens zat ik erop. Ik rij trouwens wel vaker zonder zadel dus zo speciaal was dat niet.
Het waren dus gewoon de omstandigeheden en de ongefundeerde associatie waar je van spreekt, sorry maar die had ik zelf nog niet gemaakt.

Frans Veldman schreef op maandag 10 oktober 2005, 14:58:


goed idee zeg.
Want hier is al zoveel gezegd. Ik kan er al helemaal niet meer aan uit.

Blijf ik nou best gewoon met mijn touwhalster rijden of niet?
Ik ga er eigenlijk een beetje van uit dat ze na verloop van tijd wel beter zal lopen op dat halster. De eerste paar keren dat ik dat ding gebruikte voor grondwerk waren ook niet zo fantastisch. en dat heeft ze toch ook geleerd.
Of is deze redenering verkeerd?
Ik heb ook nog een touwhalster dat dunner is. Is het misschien beter als ik dat gebruik?

groetjes
Ans

Wil schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 11:25:


Alsjeblieft gebruik dat spul niet.
Mijn paard heeft er brandwonden aan over gehouden. Blijkbaar een reactie met de zon ofzo.

groetjes
Ans

Sabrina Adams schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 12:39:


Mijn paardje schuurt praktisch niets meer (al een maand ofzo). Ze heeft een reinigingskuur gekregen in september (groene leem) en nu valt het reuze mee. Ze loopt al sinds begin september zonder deken en nog steeds geen nieuwe plekjes.
Alleen toen ze van wei is veranderd had ze meer jeuk. (Die wei is niet meer afgedaan sinds juni, er staat dus veel op) Maar dat is opgelost door haar er maar enkele uren per dag op te laten. De rest van de dag staat ze op een kaler stukje en krijgt ze hooi.
Ze heeft soms nog wel jeuk hoor, maar geen kale plekken en wonden.

Ik dacht eigenlijk dat het eczeemseizoen gedaan was. Maar als jullie paarden nog schuren is dat dus blijkbaar niet zo.
Ik vind het erg voor jullie paarden maar voor Tempête vind ik het interessant om te horen dat zij blijkbaar één van de uitzonderingen is. Geeft hoop voor volgend jaar.

groetjes
Ans

Monique Meijer schreef op maandag 24 oktober 2005, 17:06:


Nou ik rijd ook altijd in het midden van de weg hoor. Pas als de auto heel dichtbij is en ik hoor hem vertragen, dan ga ik uit de weg.
Ik ga er van uit dat een automobilist zijn auto liefst kras-en blutsvrij houdt en dat hij dus niet expres tegen mij rijdt. (Maar blijkbaar ben jij de enige man in Duitsland tegen gekomen die dat niets kon schelen)
Als ik aan de kant rijd, durven ze me soms wel eens voorbij scheuren waarbij ze dan mijn paard op een haar na raken.
Een vriendin van mij heeft daar trouwens een goede remedie tegen. Als ze te dicht komen, gewoon even de voet (met metalen stijgbeugel) een stukje uitsteken. Krijg je gegarandeerd een mooie kras. Zijn die automobilisten op slag genezen. (Maar dat durf ik zelf niet doen eerlijk gezegd)

Type 2 vrachtwagenchauffeurs zijn de ergste. Ze vertragen (erg hoffelijk natuurlijk) en als ze je voorbij zijn trekken ze weer op. Wat natuurlijk veel lawaai maakt. Nou negen van de tien keer is mijn Tempête dan ribbedebie.

Trouwens om een ramp in het verkeer te zijn, hoef je niet eens in het bezit te zijn van een motorvoertuig. Fietsers kunnen er ook wat van. Ik ben ooit een keer afgedreigd door een fietser die vond dat ik niet genoeg aan de kant reed. Die man hing letterlijk aan mijn teugel. Ik dacht dat hij mij eraf ging trekken en mij in elkaar ging slaan. Ik weet dat het vrij agressief is maar ik heb toen mijn paard in zijn richting gestuurd, en was van plan haar te vragen hem omver te lopen (dat zou ze doen zonder aarzelen) Gelukkig is het zover niet gekomen en had hij door wat ik van plan was. Hij is dan maar verder gefietst. En moest zoiets weer voorvallen dan zou ik het weer doen. Want tegen een volwassen man heb ik fysiek niets te vertellen, en dan gebruik ik graag die 450 kilo paard onder mijn kont.

groetjes
Ans

ingrid van der post schreef op donderdag 27 oktober 2005, 19:19:


Als ze maar van 9-17.00 buiten staan komt het omdat ze 's nachts binnenstaan. Zet ze 's nachts ook buiten en ze zullen meer pels krijgen (spreek uit ervaring)

Hi,

Mijn buurman (= ex-koeienboer) zegt dat ik in de winter mijn weides moet kalken omdat ze anders verzuren. Is dat waar? Of geldt dat alleen maar voor koeienweides. Kalken jullie? En kan een wei kalken schadelijk zijn voor mijn paarden?

groetjes
Ans

Ik was vergeten hoe vermoeiend en frustrerend het is: vooroordelen.

Ik zorg een weekje voor de tinkermerrie van een vriendin die op vakantie is.
Leuk paardje met 1 groot nadeel: ze staat op een pensionstalling. (kan ze zelf niet aan doen natuurlijk)
Vroeger (ongeveer 2,5 jaar geleden) stond mijn paardje daar ook. En eigenlijk heb ik over het algemeen goede herinneringen aan die periode. Sommige van de mensen daar reken ik nog steeds onder mijn vrienden. Maar nu ik daar weer een weekje frequent kom, worden onze verschillende meningen pijnlijk duidelijk.

Op enkele dagen tijd ben ik er al in geslaagd de pensionhouder tegen mij in het harnas te jagen. En heb ik al het etiket dierenbeul opgeplakt gekregen.
Want een paard een hele winter op de wei zonder dekens en geen krachtvoer is pure dierenmishandeling. Gelukkig denken ze er niet allemaal zo over (de tinker waar ik voor zorg wordt zelfs natuurlijk bekapt)
Dat ik mijn tijdelijke verzorgpaard op eigen initiatief hooi bijgaf kon blijkbaar niet. En met een touwhalster rijden zorgt er gegarandeert voor dat mijn vriendin als ze terug is niets meer met haar paard kan aanvangen. (Alhoewel ze er van weet. Haar paard is het ideale oefenpaard. Zelf rijdt ze haar soms (als niemand kijkt) zonder optoming)
En ze gaat deze week zeker ziek worden want ik leg geen zweetdeken op na het rijden. (ik wrijf haar droog met wat stro)
Wanneer ik iets durf opmerken over de reeks hulpteugels die daar de revue passeren moet ik zwijgen. Want ik rijd geen "dressuur".
Misschien daag ik ze wel wat uit. Maar ik zou niet (al is het maar een week) kunnen doen wat zij doen. Not under my reign

Ik kan niet wachten tot ik weer rustig alleen op mijn weitje zit. Soms is dat wel eenzaam en mis ik de sfeer (van vroeger) op stal. Maar deze week is voor mij duidelijk geworden wat ik absoluut niet mis. Ik zou er niet elke dag mee geconfronteerd willen worden.
Het is ook confronterend ten op zichte van mezelf want 2 jaar geleden was ik net hetzelfde. Ergens tijdens die 2 jaar heb ik blijkbaar mijn meningen herzien. Vroeger dacht ik er gewoon niet bij na net zoals de mensen daar.

Aan alle mensen die hun paarden noodgedwongen ook op pension moeten zetten: Sterkte! Want het is vermoeiend en ik ben er vrijdag al vanaf. Jullie zitten dag in dag uit met die zever.
Lang leve mijn weitje!

groetjes
Ans

epona schreef op dinsdag 1 november 2005, 12:55:


Daarnet was ik er weer. Mij hebben ze gerustgelaten maar ik heb op mijn tanden moeten bijten om mij niet te moeien.
Iemand daar op stal heeft een gebroken voet en laat noodgedwongen haar paard door anderen rijden. Zelf rijdt ze vooral recreatief. Nou zat daar een zelfverklaarde paardenexpert op dat paardje die zich aan het ergeren was dat hij niet aan de teugel loopt. Ze was er al een half uur mee aan het vechten en dan kwam ze klagen tegen de eigenaresse dat dat paard eens manieren moest leren. En dat zou zij wel eens doen. Of zij geen slofteugel had om er eventjes aan te hangen? (kon ze hem lekker zo aan de teugel trekken)
Gelukkig zag de eigenaresse dat niet zitten en heeft ze het aanbod vriendelijk maar kordaat van de hand gewezen. Maar ik vrees dat het maar een kwestie van tijd is voor één of andere deskundige dressuurruiter er toch mee gaat zitten klooien. De eigenaresse ligt nog 6 weken in het gips en is volledig afhankelijk van de anderen om haar paard te laten lopen. Als niemand er meer op wil zal ze wel toegeven.