Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 23:48:
> Op de manege in de
> les buiten praten we ook altijd, maar ik ook vaak tegen het
> paard. En dan zegt er wel eens iemand, wat zeg je nou? O ik had
> het tegen mijn paard, niet tegen jullie.
>
> Groeten,
> Ingrid
Hahaha, ik moet je even wat vertellen.
Ik praat ook "hinnekend" tegen de paarden.
Zeg laag hinnekend "hèhèhèhè", als ik de stallen binnen kom of een paard begroet.
Briest er èèn onder een wandeling, doe ik het ook.
Groet er èèn, groet ik terug.
Roept er èèn vanuit de stal, roep ik "ja, ja, ik kom al", en ga dan ook.
Maar het gedrag...................
Een staart die zwiept, doe ik met touwtje of met mijn arm.
Of schraap met mijn voet als er èèn brutaal dichtbij komt.
En nou kom ik bij waarom ik moest grinniken.
Mijn paard zwaait nogal vaak met haar hoofd, zodat haar (lange) manen alle kanten opvliegen.
We zijn er niet overuit wat het betekend:enthousiastme? opstandigheid? of "nou, het moet maar denk niet dat ik zin heb of me zomaar gewonnen geef".
Dus als zij het doet, doe ik het na..............en dan komt het.
Mijn ma deed/doet dat ook altijd bij dieren.
Zo waren we eens in de apenheul, bij het gorilla-eiland.
The boss, keek naar mijn ma en sloeg zich op de borst, zo echt hard trommelend.
Mijn ma het dus na doen.
Oef, mannetje heen en weer lopen, harder slaan.
Mijn ma lachen, ook zich weer op de borst slaan.
Dat mannetje werd me toch kwaad, begon met pollen gras te gooien en zo.
Een oppasser kwam naar ons toe en zei: nou mevrouw, maar goed dat er zo een brede sloot tussen zit, ik heb hem nog nooit op een mens zien reageren, maar ik geloof dat u hem kwaad hebt gemaakt."
Zo verwacht ik eigelijk dat als ik het zwaaien van mijn paard hoofd nadoe ook nog eens een kwaad paard achter me aan krijg.
Warboel
