Hoi Isabel,

Riding for the disabled, da's in Engeland he ?
Ken je per ongeluk Penny Hill, in Devon ?

Groetjes,
Angelique

Helene zei:
misschien had je niet moeten zeggen dattie moest gaan slapen.

Maar serieus: ik zou zeggen, dat in dat geval je timing beroerd was.
Ik heb de indruk dat jouw gedachte, als een paard iets niet doet wat je
van hem verwacht, is "dat paard doet niet wat ik wil." Pat Parelli en
zijn leermeester Tom Dorrance hebben mij geleerd te denken "hm,
blijkbaar doe IK iets niet goed".

groetjes, Helene

Hoi Helene,

Ik ben het helemaal met je eens, vooral dat laatste. Ik merk toch nog
vaak dat mensen eerst de fout bij het paard (blijven) zoeken. Ikzelf
incluis, al leren Taar en m'n lespaardje me dat echt goed af.

Nu zit ik al een tijdje te zoeken naar de REDEN dat een paard zo hard
tegen druk ingaat dat je je gedwongen voelt om een sleutel te gebruiken.
Kan iemand mij die geven ?

Persoonlijk (ja, de porcupine heb ik werkelijk bij ALLERLEI paarden
uitgetest, het is zo'n simpele oefening.) heb ik nog nooit meegemaakt
dat een paard niet bij maximaal fase 3 opzij ging. Als je de fases maar
rustig en geduldig opbouwt (EN onmiddellijk released). Taar heeft bij
m'n eerste poging ook aan m'n handen gehangen, ik BEGON toen bij fase 3
of zo...

Helene, welke fase zou je willen noemen dat Ray Hunt gebruikte bij dat
paard waar hij op reed, bij het grondwerk ?. Dat paard had volgens zijn
vrouw "de hardste mond die ze ooit had gezien".
Ik gok op 3, en harder heb ik 'm gewoon geen enkele keer zien gebruiken.
Hij legde wel HEEL VEEL NADRUK op de INSTANT RELEASE.

En heb je die discussie na de les nog kunnen volgen ? Een vrouw stelde
dat die hardheid misschien wel aangeboren was of raseigen. Daar was hij
aardig fel op. Alle paarden zijn aangeboren heel licht in de hulpen, ze
kunnen die beruchte vlieg voelen. Maar het betere ruk en pluk werk had
dat paard gemaakt tot wat ie was (ging echt overal doorheen als hij de
kans kreeg, maar toch had Ray niet meer nodig dan maximaal fase 3). Heb
ik dat zo goed verwoord ?

Hou je ons op de hoogte van het Trailer laden ? Ik wil trouwens graag
een keertje langskomen. Ben namelijk heel nieuwsgierig geworden naar hoe
die tips van Ray uitpakken. Zullen we daar prive over mailen ?

Groetjes,
Angelique

Hoi Ingrid,

Heb je al eens een hoge sprong gemaakt met zo'n knop in je buik ?
Da's namelijk de reden van die lagere sprong.

Wat ik van mijn instructrice begrepen heb, is dat ze daar wel heel
kattig gereageerd hebben op de niet complete outfits en inderdaad op
degene die het waagde om een cap op te zetten, maar ze zijn er niet
meteen op afgewezen.'
Alleen moesten degenen die niet volledig western gekleed waren meteen
ook maar de 60cm. sprong maken.
Claudia staat op een gemengde stal, meer engels dan western.

Ik zal het haar nog eens vragen, maar volgens mij hebben ze de proef
gereden met Bosal.

Groetjes,
Angelique

Huertecilla schreef op zaterdag, 12 juni 2004, 11:32:


Hoi,

Ik zag dat nog niemand verder gereageerd heeft op je vraag hoe je een paardeharen Mecate aan een touwhalster bindt, dus doe ik maar een poging.

Gisteren heb ik eens naar m'n parelli hackamore gekeken en het is me meteen opgevallen dat de manier van vastknopen EXACT dezelfde is als Claudia gedemonstreerd heeft bij een Bosal (en een paardenharen Mecate).

http://www.slidinghorse.nl/
Kijken bij Bosal, en dan linksboven "hoe knoop je een bosal".

Het is dus toch mogelijk met Paardenhaar, ik hoop dat ik je hier verder mee geholpen heb.

Inderdaad heel grappig hoe je alles vertaalt ! Het klinkt een stuk minder zwaarwichtig inderdaad.

Groetjes,
Angelique

HannahFroukje schreef op maandag, 14 juni 2004, 21:18:

e m kraak schreef op woensdag, 7 juli 2004, 19:05:


Hoi Egon,

Een beetje late reactie, maar ja, ik ben ook een fanatiek lurker

Het waarom kan ik je ook niet vertellen, maar op beide stallen waar ik gestaan heb, was het "algemeen bekend" dat paarden angst hebben voor kadavers. (let op de aanhalingstekens, er werd daar nogal wat voor "algemeen bekend" aangenomen)

Beide stallen hadden ook schapen, en bij beide stallen moesten er weleens kadavers aan de kant van de weg gelegd worden. Bij de eerste stal gingen de paarden ECHT NIET het hek meer uit, bij de tweede stal hadden ze minder mazzel. De kadavers werden naast de paddock gelegd.

Je wilt niet weten hoe wild die paarden ervan konden worden ! Alles om maar uit de buurt te kunnen blijven. Niet allemaal trouwens...

Mijn paardje leek zich er niet al te druk om te maken, maar er waren er zat die dat wel deden.

Ik hoop dat ik je in elk geval gerust heb gesteld over of de paarden in jouw omgeving misschien getikt zijn, dan zouden ze hier ook aardig geschift moeten zijn.

Groetjes,
Angelique

Isabel van der Made schreef op woensdag, 7 juli 2004, 19:55:


Hmmm... Mijn indruk is juist dat die er wel is, maar niet bij elk paard.

De eigenaren van de paarden waren aardig verbaasd over de reacties, en in het geval van de paddock er niet altijd bij, dus een overgebrachte angst was het zeker niet.

Groet,
Angelique

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 19 juli 2004, 23:54:


Hoi Ingrid en Peet,

Eerst wil ik jullie veel sterkte wensen met jullie paarden, ik vind het heel frustrerend als ik zie dat m'n kind zich niet lekker voelt en ik kan er niets aan doen...

Ik wil graag reageren op dat stukje van Peet dat ik er hier boven uit gelicht heb. Zo'n probleem heb ik namelijk ook. Ik lijk mijn paardje ook veel te goed aan te voelen, hoewel ik nu bang ben dat het andersom ook zo is. Met minder goede gevolgen.

Dit loopt al een tijdje, maar omdat het allemaal zo vaag is, heb ik er niets over gepost. Langzamerhand krijg ik het gevoel dat het aan mij ligt, en ik vind het wel interessant om te weten hoe anderen (gelijkgestemden) hierover denken.

Taar (mijn twee jarige) komt maar niet door d'r rui heen. Op sommige plaatsen glimt ze en heeft ze een mooie zomervacht, in haar hals heeft ze dun, lang vlas haar (veulenhaar ?), op de meeste plaatsen heeft ze een vrij lange, vrij doffe vacht, en ze verhaart soms heel erg en soms niet zo.
Op sommige plaatsen is haar vacht zo dun,dat ze bijna kaal is.

Een jaar geleden kreeg ik haar met prachtige zomervacht, en de eerste 3/4 jaar heeft ze bijna constant geglommen als een spiegeltje, en soms even fanatiek gerui'd.

Verder is ze nogal down, vind ik, en soms heel meegaand. Niet superbraaf, maar echt meegaand. De Catching Game probeert ze snel te eindigen door snel te vragen of ze naar me toe mag. weinig actie dus. In de wei blijft ze bij me staan tot ik echt weg ga, en dan pas gaat ze grazen of haar weidegenootjes bezoeken.
Circling game gaat goed, squeeze game gaat perfect over een hindernis, de "draw" zit er eindelijk weer goed in. Allemaal struikelblokken, maar nu dus even niet. Het is duidelijk dat ZIJ eigenlijk een level-3 paardje is

Het is echt heel vaag, zeker als ik het zo overlees, maar zelfs de staleigenaar (een heel natuurlijk persoon die ook nog eens veel met arabieren gewerkt heeft en echt veel weet) kan me niet vertellen wat er met die vacht aan de hand is.

Positief: Ik voer haar bij (de wei is vaak kaal, en ze is net in een gigantische groeispurt bezig) en dat eet ze graag. Haar ogen zijn helder, ze is niet mager, op sommige plaatsen glimt haar vacht wel.

Ik zit echt slecht in m'n vel. Heb serieus problemen met m'n werk, maak me zorgen om het bedrijf en collega's, en thuis zitten we al 3 jaar in een verbouwing (die eind dit jaar eindelijk af moet zijn.).
Ik ben dus vaak down, ook als ik bij haar kom. Ondanks die emmer waar ik al m'n bijgedachten in dump als ik op stal kom. Verder denk ik dat ik weinig aan d'r laat merken. We doen veel knuffelen en friendly game

Zoals ik in het begin al schreef, ik heb het idee dat mijn toestand door Taar overgenomen wordt. En omdat ze nou eenmaal geen mens is, kan ze daar niet zo goed mee omgaan en uit het zich in haar vacht vooral.
Wat denken jullie ?

Sorry, lang, saai Gaap en vaag verhaal, maar ik heb m'n bezorgdheid over haar toch wat minder onder controle nu. En ik hoop dat jullie het kunnen begrijpen

Groetjes,
Angelique