jo schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 16:12:


Ik ga er niet mee om, maar het zijn idd vaak de volgelingen die de goeroe maken, ik ken wel zo iemand, die neemt het gewoon niet als je hem tegenspreekt. Dan wordt ie ronduit onaangenaam, en zegt gewoon dat je er nog niet aan toe bent. Tsja dan vertrek ik dus, maar sta wel met verbazing te kijken dat de "volgelingen", alles zo kritiekloos aannemen van zo iemand. Deze man doet ook altijd net alsof ie alles zelf ontdekt heeft, eigenlijk is het een nogal triest figuur, maar kennelijk is het een manier voor hem om zich zelf staande te kunnen houden.

Groeten Esther

e m kraak schreef op zondag, 9 mei 2004, 2:22:


Ik klets ook heel wat af hoor met de meiden, ze kunnen behoorlijk veel begrippen. En ze hebben humor
Maar ook in een nare situatie helpt praten of zingen wel degelijk, toen Brella pas werd geboren moest ze al aan een oogje geopereerd, halstermak was ze natuurlijk nog niet. Toch moest dat oog steeds gezalfd, de eerst dagen ging dat nog goed met kriebelen en kletsen, maar ja die zalf prikte wel, dus ook door stem en zingen e.d. moesten we haar stil kunnen laten staan. Als we dan NIET bezig waren met die nare zalf hebben we geoefend met het halster rustig om doen.
Na een paar dagen was het halster geen enkel probleem meer om aan en af te doen. Toen werd het oog verzorgen wel iets makkelijker, anders waren we zeker een half uurtje bezig , toen ze het halster zonder enge bijbedoelingen gewoon aan kon, kon het ook met het verzorgen, en zat de zalf er een stuk makkelijker in. Toch wel de tijd voor uit blijven trekken door te kletsen en moppen te vertellen hoor.
De dierenarts die wij toen hadden vond eigenlijk dat we haar met dwang halstermak moesten maken, ik heb nu nog steeds het idee dat zonder dwang het veel sneller is gegaan. Ze heeft ook nooit gehangen als toen we haar leerden vast te staan. Ooktoen met kletsen en tijd, als ze wat trok gewoon wat meegeven met het touwtje, zodra ze niet meer trok alle druk weg. Na drie keer verbaal en braaf en goedzo was het klaar.
O ja en met dat springen of steigeren wat ze deed bij mensen, ik weet niet meer wie het schreef, maakten we ons wel groot, maar idd was er wel vergeten bij te schrijven dat er ook een NEE bij hoort, dus idd ook verbaal. De meiden roepen me nu, ze willen naar de wei )

Groeten Esther

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 9 mei 2004, 10:28:


Dat is een interessante, wij hebben een import merrie, ook afgespeend met 3 maanden, die was echt zo gestoord als een deur, en hinnikte ook niet. Ze staat nu ruim een half jaat bij Falka en Brella, ze is nu veel relaxter geworden, en verdomd ze hinnikt nu wel.

Groetjes Es

viola schreef op zondag, 9 mei 2004, 10:37:


Egon heeft meerdere hengsten bij elkaar staan, dat gaat perfect, misschien dat hij je wat meer kan vertellen
Groeten Esther

Frans Veldman schreef op zondag, 9 mei 2004, 17:43:


Heel erg bedankt Frans!!! Ik heb eerst wat volgende berichtjes gelezen voor ik het helemaal doorhad
Tsja heb je he met visueel gehandicapten, maar ik zie nu idd wat er verandert is! Toppie!!!!!

Groeten Esther

Ilona Kooistra schreef op zondag, 9 mei 2004, 17:29:


Hahaha Ilona

Ik denk dat jij pas nummer 3 bent die het gewoon direkt vraagt )
Ik ken Egon nu zo een jaar of twee, en ik heb echt errug veel geleerd van hem. En hij zal een paard dus nooit en te nimmer voor zijn eigen doeleinden gebruiken, als er iemand eerlijk is met dieren, dan is het Egon wel. Aan hem heb ik mijn supergeleidepaardje te danken ) Enne het veulen van Falk is van Drop

Groeten Esther

Helene schreef op zondag, 9 mei 2004, 22:04:


Ik begrijp niet zo goed waarom er discomfort aan te pas moet komen??
De basis comfort lijkt mij wat zinniger. Als een paard iets nog niet begrijpt, dan zou ik gewoon stoppen en wat gaan doen wat ie wel begrijpt, en het later eens opnieuw proberen. Want discomfort is volgens mij doodgewoon straf, en straf wiliedereen ontlopen, maar streeft de straf niet het doel voorbij??? We hebben het wel over om een paard iets te willen leren toch????

Groeten Esther

Brella is gisteren een jaar geworden. Het leek er behoorlijk op dat Falka gewoon zelf afspeende, ze jaagde Bret steeds meer weg. Bret zag ik nog maar zelden drinken.
Nu is er weer volop gras, en mag Bret weer steeds meer drinken.
Ik vind dit een hele moeilijke, vraag me een beetje af of het niet ten koste van Falka gaat. Per dag voer ik een handje structuurmix bij, meer niet, zou het beter zijn om daar nu mee te stoppen?
Of toch ingrijpen? Ik weet gewoon niet wat wijsheid is.

Groeten Esther

nienke mulder schreef op maandag, 10 mei 2004, 11:42:


Als je in de buurt van Friesland woont, en je bent niet al te zwaar ben je welkom om eens op Falka te rijden. Falk heeft mij ook van mijn angst afgeholpen. Ik rijd op haar zonder zadel en bit. En angst is niets om je voor te schamen hoor.
Juist door het toe te geven is het begin er al. En geloof me het kan over gaan, en heb je weer heel veel plezier.