Els Kleverlaan schreef op zaterdag 19 november 2005, 20:51:

Googlen op magnesium en klei leverde dit op:

"
Landbouw en magnesium

Magnesium is naast stikstof, fosfor en kali de vierde basismeststof. Veel te vaak wordt dit belangrijke element onterecht gezien als sporenelement. Jaarlijks is echter op grasland minstens 100 kg MgO per hectare nodig en 75 kg op bouwland. Een tekort aan magnesium veroorzaakt bij melkvee allerlei problemen en in ernstige gevallen zelfs de gevreesde kopziekte. In akkerbouw heeft magnesiumgebrek een lagere opbrengst tot gevolg, soms gebreksziekte en als het om een ernstig tekort gaat zelfs een misoogst.
....
"

En nog veel meer daarover, het stukje hierboven is slechts het begin.
Zie:
http://www.vitasol.nl/cms/datapage.asp?id=5

Michiel

Shadow gaat niet graag van stal weg, ik schreef daar al eerder over. Ik ben aan het zoeken wat de oorzaak daar van zou kunnen zijn. Haar gedrag is dat ze wel vlot meekomt uit de wei ... vooral omdat er hooi op haar wacht bij de stallen. Van het erf af stappen, doet ze heel traag waarbij ze in de eerste kilometer daarna probeert om te draaien, enkele keren. Ze krijgt pas een normaal stap tempo als we de stadswijk binnen komen. Als we het bos in gaan, dan blijft de traagheid en omkeer-gedrag nog een kilometer langer bestaan. De eerste 15 tot 25 minuten zijn dus erg traag en een gevecht tegen haar wil en mijn handigheid om hier mee om te gaan. Het liefst zou ik weten wat de oorzaak is, zodat ik daar wat aan kan doen.

Enkele dingen kan ik uitsluiten,
we zijn bijv. direct zonder bit gaan rijden. Angst kan het ook moeilijk zijn, omdat ze het moedigste paard is dat ik ooit bereden heb. Nergens bang voor ook al zit ik midden in de stad. Ook aan het zadel ligt het niet, of ik nu mijn barefood zadel er op heb of mijn bare backpad of als we zonder zadel en rijder weg gaan lopend of naast de fiets, dat maakt geen verschil.
Haar hoeven zijn altijd redelijk goed geweest en sinds de 2 maanden dat ik haar zelf bekap alleen nog maar beter geworden. Ze kiest zelf voor lopen over het harde in plaats van in de berm. Wel loopt ze voorzichtig over zand met kiezelstenen erin. Aan de hoeven ligt het mi niet. Voor zover ik weet is ze verder gezond, evt.. gezondheidsproblemen zouden toch meer weerzin op moeten wekken of we nu gaan wandelen, bloot naast de fiets of bereden. En dat verschil zie ik niet/is er niet.

Meestal rijd mijn dochter ook mee op de fiets, waarbij we afwisselen met rijden. Dan gaat ze wel een stuk makkelijker van huis af. Maar is nog steeds de eerste 15 tot 25 minuten te traag in haar stap. En een draf wil ze zowie zo niet, dat komt pas van harte, ergens in het midden van een rondrit van 1 1/2 a 2 uur. We rijden om de dag ongeveer.

Mogelijke oorzaken waar ik aan denk, zijn wennen aan ons. We kennen elkaar slechts 2 maanden nu. En doen vrij simpele dingen, na 2 weken samen wandelen zijn we gaan rijden. 1 maal in de week rijd ik haar alleen, de andere keren samen met Tessel. Verder bekap ik haar, en dat is alles. Ze is 15 jaar en nergens bang voor een ervaren merrie dus. Vandaar dat ik niet ben gaan clickeren met haar. Ze hoeft immers niets meer te leren voorlopig. Ja graag van huis af gaan ... niet echt een klikbaar iets. Wel geven we haar brood en wortels als we op het verste punt van de route zijn. En dat weet ze al goed. Ook hebben we 2 weken wortels langs het begin van de route neer gelegd, opdat ze daar naar uit ging zien. Wellicht dat ik dit nog een tijdje moet vol houden?

Ook om het wennen aan ons te bespoedigen geef ik haar veel vrijheid, naast dat ze mijn aanwijzingen niet mag negeren natuurlijk. Vrijheid binnen mijn grenzen. De overgang met haar verleden is hierbij wellicht groot, ik ga er van uit dat ze weinig vrijheden gehad heeft en dat druk, schoppen en rukken, haar in beweging hielden, zo nodig. Nu met onze zeer paard vriendelijke aanpak, uit ze misschien een lang bestaande mening, namelijk liever thuis te willen blijven.

Stijfheid in het begin van de route, dat speelt misschien ook mee. In de wei is ze altijd rustig, gaat nooit eens uit haar dak of spelen met de anderen. Toen ze aangekocht werd 1 1/2 jaar geleden wou ze zelfs niet eens de wei in. Onze stal eigenaar denkt dat ze altijd alleen binnen heeft gestaan. Die stijfheid heeft ze inderdaad wel, ik zal eens naar huis terug gaan als ze warm gedraaid is om dan weer opnieuw te vertrekken. Alhoewel dit heel ongewoon is, kan ik daaruit misschien ook afleiden of haar traagheid met stijfheid te maken heeft.

Nu is er wel vooruitgang gelukkig. Haar stops zijn minder geworden. En als Tessel erbij is, hoeven we haar niet meer aan haar teugels vooruit te trekken omdat ze lichtere signalen negeert. Alleen moet ik nog wel eens afstappen, wel over veel mindere afstand van huis dan een maand geleden. Ze blijft nu wel vooruit gaan, al is het traag in het begin en de drafs zijn ook gewoon op een klikje ... eenmaal over de helft van de route natuurlijk.

En dan nog de adviezen van de staleigenaar en vrienden en kennissen ... die me allemaal aanraden de zweep er bij te halen of andere dwangmiddelen. Telkens als ik weer zo'n gesprek gehad heb, merk ik dat ik minder geduld heb en meer druk gebruik. En achteraf heb ik dan weer spijt.

Lang verhaal geworden, tips hoe dit het beste aan te pakken hoor ik graag of eigen soortgelijke ervaringen met traagheid of niet van huis af willen gaan.

Michiel

Fijn al jullie ervaringen te lezen en te herlezen.
In de eerste maand was ze enkele keren ook niet te stoppen richting huis. En in ren galop door de bochten scheurend kwam ik ook een keer bij de stal aan. Pff ik wist niet dat ik nog zo goed er op kon blijven zitten. Dat geeft dan wel weer een goed gevoel.

Het recept voor Shadow traagheid van huis af is dus niet de zweep er over zoals er buiten paard natuurlijk, buiten NH, vaak over gedacht wordt. Wel een veilige basis zien te worden voor je paard. Hoe doe je dit?

Daar zijn vele manieren voor die ook een beetje moeten passen bij mij als mens en bij mijn paard. Als ik daar over nadenk dan zie ik:

Bij schrik en angst van je paard, zelf proberen kalm en rustig te zijn.
Altijd kalm en onverstoord door gaan, ook al vermoed ik dat mijn paard ergens een punt van gaat maken. En maakt ze er een punt van, vragen en geduld werken beter dan haar er door heen te duwen. Bij Shadow speelt dit alles echter nauwelijks omdat ze gewoon nergens bang voor is. Als ze al ergens niet heen wil, dan is het altijd alleen maar omdat het niet richting huis is. Dus veilgheid bieden bij angst bied helaas geen groei mogelijkheid. Was mijn paard maar wat angstiger

Naar plekken rijden waar Shadow graag wil zijn, is wel werken aan onze band, zo kies ik vaker voor de stadswijk dan het bos. Zo let ik op haar voorkeuren onderweg en stuur daar naar toe. Het liefst neem ik de kleine hindernissen onderweg zonder in gang terug te vallen. Vermoed ik echter dat Shadow dit toch gaat doen, dan geef ik hooo. Niet omdat ze zelf niet terug mag vallen (dat mag ze wel van mij), maar meer om haar voorkeur dan te bevestigen. En dat bevestigen geeft die veilige basis. Soms is het, dóórgaan vragen en daarna belonen, wat verbondenheid en veiligheid geeft. Het is subtiel aanvoelen waar haar grenzen en mogelijkheden liggen.

Bij de stallen, tijdens het poetsen en zadelen, staat ze soms te eten terwijl een los paard haar weg wil jagen bij het hooi. Een prima gelegenheid voor mij om haar dan te beschermen en er voor te zorgen dat ze rustig door kan eten. En dat lukt het best door dat andere paard daarna ook een pluk hooi te geven een eindje verderop.

Tijdens het rijden m'n paard even de tijd geven om te reageren op een verzoek van me, alvorens het iets dringender te vragen. Ook dat geeft vertrouwen, vertrouwen dat ze reageert wordt beantwoord met vertrouwen in mij. Of ze is niet in staat om aan mijn vraag te voldoen, dat kan ook ... zet ik daar dan meer pressie achter, ga het gevecht aan? Of is het beter daar dan geen punt van te maken en mee te gaan met wat ze me aanbied? Dat laatste voelt beter, mits er geen belangrijke grenzen van mij in het geding zijn, natuurlijk. Ik herinner me een felle strijd die ik gewonnen heb, toen zij eens na een fijne rit, de kortste weg terug wou. Kijk dat zou ik nu anders doen, en met haar mee gaan.

Ook een goed humeur, is een prima tip om warm te houden. Zelfs op de traagste momenten Misschien wel juist op die momenten! Haar er met een kalme welwillendheid door heen te helpen. Dat lukt alleen van geen kant, met het oude denkpatroon van, "ze neemt een loopje met je, een zweepje zal haar goed doen, je bent te slap en te soft".

Ik heb lopen denken over die redenatie, en hij zou nog kunnen werken ook. Wil ik echter wel zo'n paard berijden die een hekel aan mij en onze ritten heeft en puur voor het ontwijken van pressie loopt? Niet dus, dan maar liever wat trager weg gestapt en werken aan onze band samen en aan een veilige basis.

Michiel

jans schreef op dinsdag 22 november 2005, 6:58:


De trailer heb ik nog niet geprobeerd. Wel om die zelfde reden ga ik vooral naar nieuwe plekken. In ons bos is ze het vaakste geweest met de vorige berijdster en daar heeft ze de minste zin. Het stad rijden bied een heleboel nieuwe ervaringen gelukkig. Vele bruggetjes in allerlei soorten en maten, heuvels op in 't park, achter de huizen langs, zigzag om een keurige bomenlaan, stoep op stoep af, stoplichten, van het bos naar het industrie terrein, een dijkje op, kinderen die willen aaien, dieren weides, speel terreinen, de drukte van het winkel centrum hebben we nog niet gehad, komt wel snel, etc etc.

Michiel

Isabel van der Made schreef op dinsdag 22 november 2005, 16:14:


Er zou eigenlijk een 2de stemronde mogelijk moeten zijn, waarbij je niet 2 maal op de zelfde kan stemmen. Zo drijven de beste wel boven.
Frans, misschien alles (met uitzondering van de ideeen) blanco zetten en opnieuw beginnen met stemmen? De technische oplossing je wel toevertrouwd. Een eigen idee inbrengen is namenlijk nog geen stem voor de beste slagzin.

Michiel