Hoi Yvette,


Lijkt mij een goede redevoering voor je beslissing en dat weet je zelf ook wel, maar inderdaad kan zo'n grote groep "profs" wat verwarring zaaien.
Je denkt zelf goed logisch na over je paard.


Dit vind ik een terechte opmerking. Ik zou je paard zonder longeerlijn laten lopen, in een ruimte van ong 12 bij 12 meter, dat is goed te behappen.
Je loopt dat niet het risico het paard te hinderen aan het lichaamsdeel waar hij een slechte balans mee compenseert: zijn hoofd, want daar zit je touw aan. Een paard wat zijn balans nog niet heeft gevonden loopt namelijk met zijn hoofd naar buiten op de volte om in balans te blijven en die kans moet hij ook goed krijgen. Stoor je hem daarbij, dan gaat hij spieren in zijn rug verkrampen om ervoor te zorgen dat hij niet in de ronding valt.

Je kan hem los longeren met hulpmiddelen als longeerzweep of leadrope, wat je voorkeurt maar heeft. Zie bijv Emiel Voest.
Je kan ook leren dat met lichaamstaal te doen, zoek Horst Becker op video.

Verder kan je heel goed oefeningen met hem doen om hem lenig en bewust van zijn achterhand te maken, zoals schouderbinnenwaarts lopen aan de hand. Of met bepaalde rekspelletjes, die mijn paarden geweldig vinden. Als je wilt weten hoe die gaan, ik kan je wel een paar foto's met toelichting mailen.

Maar joh, misschien ben je allang met dit soort dingen bezig!

Succes en laat ze maar lullen hoor!

Marlies

Deborah schreef op maandag 31 oktober 2005, 19:16:


Hoi deborah,

leuk joh, zo'n Tinker...heerlijke knuffels zijn het.
Ik weet niet of het een teken van leiderschap is, ik houd me vanuit mijn visie nooit met leiderschap bezig.
Maar kan je mij zeggen of je vóór of naast hem loopt.
Als jij voor je loopt, kan het zijn dat hij om je aandacht vraagt of dat je naast hem komt lopen...ik vind het ook niet gezellig als mijn vriend in de stad voor mij uit loopt.
Als jij naast hem loopt, wil hij je misschien wijzen op iets wat hij heeft waargenomen, paarden hebben veel interesse voor mooie dingen...mijn maatje Muezzin is wel eens in een stevige galop op de rem gegaan om mij een vlinder in de struiken aan te wijzen, die ik niet had gezien.
Of hij wil je geur even opsnuiven, of misschien hebben de vorige eigenaars hem leren bedelen op die manier.
Mijn merrie Atleta raakt met haar lippen mijn billen aan als ik haar hoeven uitkrab...dat betekent dan "dankjewel".

Het kan vanalles zijn, maar volgens mij is het iig leuk bedoeld.

Groet,
Marlies

Hoi Coralie, Michiel,

ik wil graag even inhaken op jullie interessante gesprek en dan wel bij de eerste vraag die door Coralie gesteld werd, wat neerkwam op conflicterende signalen van leiderschap enerzijds en going with anderzijds.

In "mijn going with principe" komt de term leiderschap in zijn geheel niet voor.
De eerste stap die ik met een paard maak is zgn Charaterbuilding. Door zijn lenigheid en evenwicht te vergroten en hem continu te vertellen wat een mooi paard hij is, maar dus ook door steigeren en lekker rondrennen te bevorderen, bouw ik aan het zelfvertrouwen van het paard. Signalen als lippen likken ten teken van overgave en het hoofd laten hangen zijn dus dingen die ik niet wil zien.

Mijn uitgangsprincipe is dat het paard volledig zelfstandig is en dus ook zijn eigen weg kiest, zijn eigen beslissingen maakt. Als ik daarin meega, is er sprake van going with en ik hoef mijn paard niet te laten blijken dat hij op dat moment zelf zijn weg mag kiezen, want dat mag hij van mij altijd al.

Eigenlijk is dit al de tweede stap, want de eerste is het opbouwen van wederzijds vertrouwen, maar dat acht ik vanzelfsprekend, want zonder dat, kom je helemaal nergens.

De derde stap heeft te maken met de situatie waarin ik wil dat het paard doet wat ik van plan ben en mijn idee daaromtrent is dat ik het gewoon leuk en interessant genoeg voor het paard moet maken om hem mee te laten doen.
Paarden zijn nieuwsgierig en experimenteel genoeg.
Zoals Luraschi zei: "er is geen limiet aan wat wij een paard voor zijn lol kunnen laten doen, de enige beperking is onze fantasie om het hem uit te leggen"
Zijn filmpaarden doen dingen dus omdat ze het leuk vinden, niet omdat ze hem als leider zien...

Ik lees graag wat jullie mening hierover is!

Groetjes,
Marlies

Christel Provaas schreef op dinsdag 29 november 2005, 11:41:


Hum, ik ga toch echt niet mijn lippen likken als ik ontspannen ben.
Het likken van de lippen is, mijn inziens wel degelijk een teken van onderwerping, let maar eens op hoe laag het hoofd gedragen wordt als een paard dit doet.


De meeste mensen longeren met zweep of leadrope...handig om paard mee op te jagen..dat kan je heel subtiel doen. Gevolg is wederom een likkend paard, ik wil het bij mijn paarden iig nooit zien en longeer dmv lichaamstaal zonder hulpmiddelen. Zie KFH


Ik zou zeggen een paard met karakter en hersenen...iemand die mij wegstuurt, komt ook maar zelf weer naar me toe...als je dat tenminste durft nu ik mijn paardenkont naar je toe keer...afwijzing.

Ik sluit mij bij Piet aan, die de zaak mooi onder woorden weet te brengen. Het is niet nodig dominatie te gebruiken om leiderschap te verkrijgen, je wordt wel gevolgd, maar tegen wil en dank. Net als in de mensenwereld moet je het leiderschap zien te verdienen (als je het niet kopen kan)

Groet,
Marlies

Hey Gregor,

het is al gezegd: bit en hoofd hebben niks met verzamelen te maken, echter hoofdhouding kan een gevolg zijn. Mijn pony Mancho draagt mij volledig op de achterhand, maar loopt niet "in de krul".
Maar wat dan wel?

De eerste hulp is de zit: paard kan niet verzameld lopen als jouw gewicht op de voorhand hangt. Heb ff niet gekeken waar je vandaan komt, maar Anne Muller zou je goed kunnen helpen (www.akasha-rijkunst.nl) met het kritisch onder de loep nemen van je houding op het paard, ze heeft er ook een heel goed boek over geschreven.

Daarnaast moet je paard zich ook voldoende bewust zijn van zijn achterhand...en lenig genoeg zijn...kan je paard, wanneer hij rondjes draait, zijn ene hoef zover over de ander zetten, dat er nog 2 hoeven tussen passen? Nee, oefenen dan. Loopt hij op de longeervolte (zonder lijn!) met het hoofd naar buiten: teken van gebrek aan evenwicht.

Tevens kan je je paard zich meer bewust laten worden van zijn achterhand door hem regelmatig met de voorbenen iets te laten beklimmen....soort van traplopen, Luraschi heeft deze methode al meerdere malen beproefd en die werkt!

Als je paard eenmaal door heeft dat jij tien keer minder weegt, wanneer hij verzameld loopt (dus op de achterhand) zal hij er zelf voor kiezen, mits jouw houding hem niet belemmert.

Veel succes!
Marlies

lisa wouters schreef op woensdag 4 januari 2006, 17:30:


Hoi,

zie www.trailfinders.nl of time-out.nl

Groet,
Marlies

Geertje schreef op vrijdag 3 februari 2006, 14:52:


Hum...de enige paarden die ik als dominant zou willen betitelen zijn hengsten en dan nog alleen als ik ze dominant benader. Wat een hengst dan doet om te bewijzen dat hij de baas is? Bijten...dominant gedrag van een paard, betekent acute pijn voor mij..niks bokken, wegspringen, kont keren, dat zijn menselijke gedragingen en als n paard het doet is het waarschijnlijk gewoon even lekker de benen strekken, tja...dat een mens dat eng vind is dan hun probleem.
Een paard zal juist eerder leiderschap vragen...maar ziet het in een oogwenk als de mens die hem moet begeleiden niet zeker is...paarden nemen namelijk spierspanningen waar..als jij je tenen kromt in je schoenen, dan weet het paard dat. Onvoldoende vertrouwdheid in jezelf en het paard, en het paard heeft geen vertrouwen in jou en schenkt je geen leiderschap...maar dat is iets heel anders dan dominant zijn.

Parelli heb ik onlangs op dvd gezien...wat een ontzettend brave merrie werkte hij mee, maar ze had verdomd weinig aandacht voor meneer PArelli als hij stil stond...een paard is er namelijk op gericht beweging te registreren, alles wat stilstaat zijn bomen en niet interessant. Ik zag haar oren richting wat er achter de camera gebeurde gaan, als hij een verhaaltje stond af te steken...als hij bewoog, deed ze braaf, maar lusteloos en zonder enige uitstraling wat hij zei.
Ik wijs Pat Parelli niet direct af, het is een veilige en goed toepasbare methode; maar een paardenman...nee....ik zag geen paard meer iig.

e m kraak schreef op vrijdag 3 februari 2006, 20:59:


Beste Janet,

Mijn vriend Nos Abeln mag je Maarten noemen.
De mail is inderdaad via onze verzendlijst rond gegaan, maar momenteel wordt in onze gelederen inderdaad de discussie gevoerd in hoeverre deze Honza eeen Parelli adapt is, zoals Egon verwoord heeft hierboven. Hij blijkt door Parelli zelf als instructeur afgewezen te zijn omdat zijn Engels niet goed genoeg zou zijn...dat is althans het verhaal.

De vereniging van Maarten (waar ikzelf instructrice ben) poogt nadrukkelijk paarden gedurende hun training karakter en eigen wil te laten behouden, zonder zich te onderwerpen. Luraschi is wellicht het grootste voorbeeld dat wij aanhangen, maar ook KFH komt een eind. Maarten zelf is opgeleid door mensen als Freddie Knie (van het circus). en Horst Becker persoonlijk.belonen met eten en conditionering op geluidjes als clickeren gebruiken we ook niet, maar proberen in te spelen op dingen die het paard leuk vindt en het uit te dagen. Communicatie geschiet dmv lichaamstaal, indien sprake van natuurtalent, zonder enig gebruik van hulpmiddelen.

Openlijk van de gelegenheid gebruik makend, verwijs ik de nieuwsgierigen graag naar www.nh.cybercomm.nl

Groeten en fijn weekend!
Marlies

p.s. Egon: Gezien je taalgebruik en je wens naar een integrale benadering vermoed ik dat je het goed met Maarten zou kunnen vinden, hij is een man van de wetenschap

Nou José, bedoel je hier nou te zeggen dat je een flinke por uit moet delen?
Dan zijn we dus terug bij af...gewoon toepassen van geweld.
Het misverstand begint echter niet daar, maar het antropomorfisme wat je in grote mate op t paard loslaat. Ik zou wel eens een drammerig paard willen zien....hangt dat als een kleuter aan je rokken? En een assertief paard...trekt die een streep met zijn hoef in de aarde "van hier en niet verder"?
Bij mij weten passen paarden (en dieren in het algemeen) alleen dominantie toe als het ze onmiddellijk iets oplevert...eten of merries dus...en dat gaat dan ook veel gemeender en hardhandiger dan het gedrag wat hier als dominant uitgelegd wordt door sommigen.
Wat heeft een paard er in vredesnaam aan om de baas over mij te spelen? en nou niet aankomen met: dan hoeft ie niet te werken, want het idee dat werken vervelend is, is ook door mensen bedacht....een paard, mits de juiste taak erbij gezocht, krijgt niet genoeg van bewegen, krachtpatsen en rennen, al helemaal niet als ie dat samen met iemand kan doen.

Groet,
Marlies

Peet schreef op dinsdag 7 februari 2006, 14:25:


He Imke,

ik denk dat je moet leren heel anders naar paarden te gaan kijken... Parelli is tevens maar één van de mogelijkheden die je hebt.

Lent is bij Nijmegen, ik woon in Arnhem. Laat maar weten als je wilt dat er iemand komt kijken. (zie link voor onze vereniging)

Groet,
Marlies
www.nh.cybercomm.nl

jose schreef op donderdag 9 februari 2006, 13:45:


Ja, wat is dat nou? Krijg ik een reactie die eigenlijk neerkomt op: "ja maar, Inge zei in haar boek....kijk maar"
Ik wil weten wat Jose denkt, niet wat Inge denkt, dan las ik haar boek wel.
Maar als je t niet over geweld hebt, wat bedoel je dan met "van dik hout zegt men planken" en "die lichte druk zegt niks, pas als het serieus wordt"...pas als het serieus pijn gaat doen?

Ik zal wel niet begrijpen wat je zeggen wil.

Ans Jondral schreef op maandag 6 februari 2006, 12:12:


Hey Ans,

ik lees dat je paard 13 is, dat is niet oud voor een Tinker, maar ook niet de jongste meer.
Hoe is het met haar gebit? Dat is het eerste waar ik aan denk....bij oudere paarden kunnen door slijtage, of juist minder gebruik van de voorste tanden, scherpe randen ontstaan. (Kan ze nog een dikke peen doorbijten met haar voortanden?) Als ze daarmee een ander paard wil waarschuwen, of lekker op de schoft krabbelen...dan wordt dat niet als prettig ervaren door dat maatje.
T komt vaker voor dat kuddeverhoudingen verstoord worden door een paard met een slechter gebit.
Misschien heb je er iets aan.

groet,
Marlies

Niki schreef op donderdag 9 februari 2006, 19:58:


Hoi Niki,

ik heb ervaring met 1 jonge tinker... het is inderdaad wat anders dan een arabier, het lijkt mij juist dat ze juist een kwetsbaardere ziel hebben en meer opkroppen dan warmbloedige paarden. In tegenstelling met hun uitstraling.
Inge Teblick is mij verder ook niet bekend hoor.

Groet,
marlies

Dank voor je moeite om jezelf uit te leggen! Ik heb Teblick nog niet gelezen, voor de verbreding zou het natuurlijk geen kwaad kunnen, wellicht kom ik er nog eens aan toe.


Hier volg ik je volledig en ben ik het met je eens. Ik denk dat paarden juist om dat leiderschap vragen, maar inderdaad: je mag geen enkele terughoudendheid naar dat paard voelen, wil hij jouw leiderschap accepteren...daar zijn ze wel kritisch in, want zoals je al eerder zei, het is een kwestie van levensbelang voor ze.

Onze schimmel Muëzzin duwt je letterlijk aan de kant als hij je niet voor vol aanziet. Ik zie dat echter niet als dominantie, maar precies wat je noemt "zijn eigen pad kiezen"..en terecht, wat mij betreft. Mij negeert hij verder zo goed mogelijk en zal me eventueel proberen te vertellen dat ik uit zijn buurt moet blijven. Geef ik hem op zo'n moment echter een por (dat neem ik maar even als voorbeeld, want echt acceptabel vind ik t niet), dan begrijpt hij wel waarom, maar eerlijk is het niet. Ik ben namelijk degene die in gebreke blijft, ik biedt hem niet genoeg vertrouwen en mag dat dus ook niet bij hem afdwingen...hem een por geven zou ik zien als het overbluffen van mijn eigen onzekerheid..die heeft hij bespeurt en die kan ik voor hem heus niet verbergen, als ik dat wel probeer, door me stoerder te gedragen dan ik ben, voorzie ik op langere termijn problemen...ik dwing wellicht af dat het paard doet wat ik zeg, daar zijn ze zo moeilijk niet in, maar echt zijn waardering en vertrouwen heb ik niet.

Ik hanteer daarbij lichaamshouding als communicatiemiddel...Klaus Hempfling of Mario Luraschi of Horst Becker wel eens zien lopen? Die lopen als een balletdanser, soepel en vol zelfvertrouwen, eigenlijk als een hengst, maar zeker KFH is verlegen naar mensen, zelfs kinderen die om zijn handtekening vragen. Paarden lopen zo met hem mee of weg.

Bij hengsten kun je wel een dominantiespel uitdagen door een arrogante houding aan te nemen en provocerend naar hem te bewegen...dan krijg je van die uitvallen met voorbenen en tanden, waar Luraschi een mooi filmpje van heeft, maar dat is wel menens!


Hier ben je me weer kwijt. Ik denk toch echt dat paarden instinctief reageren en dat, als ze op een dergelijke manier meerdere stappen vooruit konden denken en daar ook de behoefte toe hadden, zij niet ter onze diensten konden staan.
Ik heb wel onze oude Mancho een keer met zijn hoef het stro onder zijn voeremmer weg zien schrapen omdat hij zijn eten altijd vallen laat...dat vindt wat makkelijker terug dan in het stro, maar ik denk wel dat dat het uiterste is.

Het blijft een interessant onderwerp, de psyche van het paard.