Michiel schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 17:17:


Mijn manier.. jouw manier.. de beste? Wat flauw Michiel - meningsverschillen zijn er nou eenmaal - kennelijk voor veel mensen een reden om de zaak dan meteen weer op scherp te stellen.
Misschien heb je wel gelijk en zo ja, prima.
We hadden het trouwens niet over grazen aan de hand, maar over grazen tijdens het rijden.
Grazen aan de hand zou ik ook anders aanpakken. Tevreden?
Marianne

Trudy schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 18:29:


Ik voelde me helemaal niet persoonlijk aangevallen hoor! Maar lees de opmerking, denk ik, wel ánders dan jij.. vraag me op z'n minst af waarom die opmerking überhaupt nodig is...


Hmm... er wordt toch niet afgekraakt ( in dit geval?).. maar ik zie wel wat je bedoeld ... maar - niet boos worden hoor - soep met ballen is ook wel eens lekker!


Beetje lastig, Trudy als we nog geen paardenkoppen hebben..

Marianne

Piet schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 21:05:


Wow Piet! Wil je wel geloven dat ik bijna net zo genoot door het verhaal te lezen, als jij en Shiny genoten in het echt?
Ik zou willen dat ik dat zou durven.. misschien wordt dat eens - als Pauli ooit weer beter wordt - mijn volgende levensles!
Compliment voor jou, én voor Shiny. Volgens mij ben jij, zoals de boeren dat hier zeggen, een béste baas!

Marianne

e m kraak schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 21:02:



Wil je me dit nog een keer uitleggen? Ik ben de betekenis van r+ en p+ even kwijt...

Okay, dat had ik dan goed begrepen. Maar.. wat doe je als je initiële 'nee' niet opgevolgd wordt? Dan zul je op de een of andere manier je 'nee' moeten herhalen en 'zwaarder' moeten maken. Hoe?

Mooie stelling die laatste zin. Daar zie ik wel een filosofische dubbele bodem in! Misschien is 'consequent gedrag geeft begrepen communicatie' in dit verhaal van toepassing :)

Groet, Marianne

sannie schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 22:14:


Als ik ook nog even een commentaartje mag geven... ik vind in Idunn's stelling wél wat zitten - ik denk ook dat Idunn het niet zo streng bedoelt, als het klinkt. Waar het om gaat is, denk ik, de concentratie die het paard opbrengt en zijn bereidheid om jou te volgen ( of te gehoorzamen). Zoals je het 'probleem' aanvankelijk beschreef, lijkt het alsof hij gewoon lekker z'n eigen gang gaat en niet naar jou wil luisteren als je niet wilt dat hij om de haverklap naar beneden duikt, zodat jij moet gaan sjorren en hij bijna struikelt. Je benoemde dat zelf al een beetje door het gegeven 'respect' in te brengen.

Nadenkend over het 'going with your horse' verhaal, waarbij de ruiter het paard zou kunnen volgen en bepaalde dingen zou moeten toestaan, zie ik daar tegenover ook dat er ook 'going with the rider' moet zijn. Het is dus begrensde vrijheid, die voor twee partijen uiteindelijk 'True Unity' oplevert. Gaat - in dt verhaal - één van de partijen telkens over de grens van de ander, dan krijg je ergernis en last. Zoals dus in jouw geval.

Natuurlijk is het helemaal niet verkeerd om 's lekker te slenteren, een hapje her en der weg te kapen... als beide partijen daarvoor kiezen.

Een paard kan behoorlijk lang zonder eten hoor! Meestal zijn onze paarden zo weldoorvoed dat een paar uurtjes niet knabbelen, geen kwaad kan. Nu is dit uitdrukkelijk een 'don't try this at home' verhaal, maar ik zie nu in de kliniek dagelijks paarden die geopereerd moeten worden en sommigen moeten ( afhankelijk van de operatie) soms wel twee tot vier dagen vasten! Dus.. een paar uurtjes aan de wandel zonder eten, moet kunnen!

Je hebt, zoals je schreef, je rit al onderbroken voor een kwartiertje rust en grazen. Dat is toch prima! Maar ik zou dan zeggen: als je daarna je rit vervolgd, dan absoluut niet toestaan dat er dan telkens op zijn initiatief nog meer graaspauzes komen ( als jij dat niet wilt tenminste).

Groet, Marianne

Piet schreef op dinsdag, 25 januari 2005, 23:06:


Eerst even dit: ik heb inmiddels groot respect gekregen voor clikeraars.. ik kreeg ooit van Karen Koomans een clicker toegezonden met basisuitleg hoe het werkt. Vrolijk naar Pauli getogen en geprobeerd.. nou de eerste 'click' resulteerde in grote paniek - ze dook weg en stond met hoofd hoog en witte-randjes-ogen op veilige afstand te snurken. Dus het gegeven: opdracht -> uitgevoerd-> click ->beloning... werkte bij Pauli niet. Integendeel, een volgend probeersel met de clicker, resulteerde in dezelfde paniek... ik doe dus kennelijk iets fout?

Maar nu mijn echte vraag, die ik ook al eerder over het 'nee' van Egon stelde: wat doe je in het geval de 'click' niet begrepen wordt?
Als ik het principe goed begrepen heb, click je pas als de opdracht begrepen is : het is goed - click - beloning.. en hoe leg je dan de link voor het paard dat hij toestemming krijgt om iets te doen?

Groet, Marianne