Op de eerste link staat:

Voor volwassen paarden is de eiwitkwaliteit niet zo belangrijk omdat ze in de blinde- en dikke darm niet-essentiële aminozuren kunnen omzetten in essentiële (binnen bepaalde grenzen) en er ook aminozuursynthese kan zijn. Bij veulens daarentegen is de dikke darm nog niet zo goed ontwikkeld en is het dus belangrijk voldoende en hoogwaardig eiwit te voederen (zoals soya

Maar dat is toch andersom? Dat essentiele eiwitten omgezet worden in niet-essentiele? Daarom heten ze ook niet-essentieel omdat het paard ze niet per see op hoeft te eten en wel zelf kan maken mits hij de essentiele in voldoende mate binnenkrijgt?

Groetjes Karin

Hier kan ik je geen gelijk geven. Op het moment dat die PV's in strijd zijn met wetten en regels van hogere instanties, zoals provincie en rijk, dan zijn ze zekers niet rechtsgeldig.
Een P.V. die zou zeggen dat je niet bitloos mag rijden is mijn inziens aan te vechten omdat je dus volgens de wet je dier onder controle moet kunnen houden en je (als je eenmaal in de rechtzaal staat) aan kunt tonen dat je dat hebt, ook zonder bit.

Het gaat allemaal wat ver, want om je gelijk aan te tonen kom je in de rechtbank uit, maar het kan theoretisch gezien wel.

Groetjes Karin

Een maag die afwisselend zuur en base aanmaakt???????????

Groetjes Karin

Ja wij hebben ook extra opgelet, maar gelukkig geen problemen gehad. Vond het wel een beetje eng, ben een muts met dat soort dingen!
Overigens liep het paardje waar ik nou voor zorg als een zonnetje. Hij is donderdag van de ijzers afgehaald. Nog niet speciaal bekapt, maar hij liep geweldig en zelfs over het grind geen verschil. Als het weer wat opknapt en ze niet meer met mega-modder-poten uit de paddock komen ga ik eens serieus kijken, met iemand die natuurlijk bekappen kan. Maar na een leuke buitenrit zagen zijn voetjes er nog net zo picobello uit als voor vertrek dus ik ben voorlopig erg happy.

Groetjes Karin

Ik heb wel geluk met de omgeving. We zitten midden in het dorp, maar kunnen verschrikkelijk veel over onverharde paden rijden. Langs de weg ook meestal prima bermen. Ik weet het, over verharde weg stimuleerd het hoefmechanisme, maar ik (en het paard) kan dus gewoon altijd kiezen. Ik heb vandaag maar gewoon net als anders gedaan. Hij gaf zelf namelijk aan dat gewoon te willen. Ook wou hij gewoon op de weg lopen, met ijzers wou hij dat ook altijd.

Nou ik vind het allemaal leuk en spannend, begrijp nu pas wat mensen die hun paard van de ijzers afhalen meemaken Jij ook succes verder!

Groetjes Karin

hoi hoi

Het ruintje waar ik nu voor zorg heeft nogal last van tandsteen. Vorig jaar is het eens weggehaald waarna het tandvlees erg is gaan ontsteken.

Nou zag ik vandaag dat ie wel weer tandsteen heeft zitten. Maar ik heb eigenlijk geen idee of het veel is en of er iets aan zou moeten gebeuren. Wat zijn de nadelen van tandsteen als je het laat zitten? Wanneer laat je het weghalen? Wat kun je doen om ontstekingen daarna te voorkomen en wat zou ik nu al kunnen doen om het tegen te gaan of misschien zelfs te kunnen verminderen?

Oftwel ik weet er niets van en alle info is welkom! Dan weet ik waar ik op moet letten en wat ik kan doen.

Groetjes Karin

En hoe zit het dan met Tandsteen? Vroeg ik al eerder, maar nog niet veel reaktie.

Hoezo krijgen paarden eigenlij tandsteen? Ik bedoel, waardoor?
Als het aan voeding ligt en ik het met mensen mag vergelijken, waarom heeft bv mijn vader er heel erg last van en ikke niet. We eten eigenlijk hetzelfde (ikke iets minder hihi).

Groetjes Karin

Hoi Mensen

Vorige week heb ik mijn hakken kapot gelopen. Ik heb dus ondervonden wat het betekend om "geveolig te lopen". Was niet echt fijn.

Ik realiseerde me toen maar weer dat onze paardjes zo van ons afhankelijk zijn. Ik kon andere schoenen pakken, een pleister plakken, verzin het. Onze paarden zijn afhankelijk van de zorg die we ze geven.

Ik zeg dit niet om negatief te zijn over gevoelig lopen. Het kan bij het proces horen en leidt uiteindelijk tot een verbetering voor het paard. Ik zeg dit alleen omdat ik me bewust was van onze keuze en het feit dat wij die ook voor ons paard maken. Ik ben ook blij dat Fen tot nog toe niet gevoelig loopt. Ik hoop dat dat zo blijft!

Wat ik ook erg fijn vond om te zien is dat Fen na het voeren, waarbij hij het naar mijn idee wel lekker vond even droog te staan, ook met plezier weer naar buiten liep het rotweer in. De theorie is altijd leuk en aardig, maar zien dat de vacht goed functioneerd en hij graag buiten is, dat is toch erg fijn om te weten!

Groetjes Karin

Hoi Agnes

Jou paard is het natuurlijk niet gewend jou te delen met een ander paard. Daar zal ze langzaam aan moeten wennen. Ook moet ze langzaam aan het andere paard wennen, want net als bij mensen vinden paarden ook niet zomaar iedereen aardig.
Wat je kan doen om ze aan elkaar te laten wennen is ze samen in de losgooibak te doen, maar met een draadje ertussen. Dan kunnen ze wel elkaar zien en horen en ook snuffelen, maar ook van elkaar weg als ze dat willen.
Zet ze ook zo veel mogelijk samen buiten, een paard is een sociaal dier wat veel bewegingsruimte nodig heeft. Op stal is het veel te klein en saai voor een paard en zeker voor een veulen.
Bekijk ook kritisch of het gedrag van jou paard wel met het veulen te maken hebben en niet met iets anders. Past al het tuig goed? Heeft ze nergens pijn? Komt ze wel zo veel mogelijk lekker buiten om met andere paarden te spelen en paard te zijn? Goed nadenken!
Op deze site kan je ook veel lezen over hoe je je paard zo kan verzorgen en houden dat het paard zich daar gelukkig en goed bij voelt!

Groetjes Karin

agnes schreef op zondag, 26 december 2004, 10:09:

Hallo hallo

De relatie die je met je paard hebt is tweezijdig. Paard en mens hebben inbreng. We hebben het hier vaak over angst bij het paard.

Ik heb als ruiter zijnde last van angst. Niet op paarden die ik veel rij, waar ik een band mee heb. Vooral met Fengur durf ik alles, ik heb rotvast vertrouwen in hem.
Maar nou heb ik afgelopen week bij een vriendin gereden en was ik opeens weer bang. Terwijl ik in de herfstvakantie op hetzelfde (hartstikke brave) paard nergens last had en in een groep voorop reed, om durfde te kijken naar de anderen enz enz. Tijdens mijn stage heb ik ook veel verschillende paarden gereden en was er meestal niets aan de hand. Soms vertrouwde ik een bepaald paard simpelweg niet (was bij 1 merrie heel duidelijk), soms ligt het puur aan mezelf en maakt het bijna niets uit op welk paard ik stap(zoals met het paard deze week, die vertrouwde ik de vorige keer in een keer).

Ik weet dat dit een site is voor natuurlijk paarden houden. Maar hoe ga ik natuurlijk met mijn angsten om. Ik verwacht geen kant en klaar oplossing hoor en als ik zie hoever ik al gekomen ben (ik was vroeger altijd en op elk paard bang) dan weet ik dat het een proces is. Maar ik hoop gewoon dat door er over te praten met mensen die veel begrip en respect voor de wederzijdse relatie hebben dat ik weer een stapje verder kom.

Groetjes Karin (die morgen een strandrit gaat maken op een vrij onbekend paard, maar in een fijn groepje, dus ik heb toch veel zin!)