sannie schreef op donderdag, 16 december 2004, 13:11:


Ik ben zelf politie-agent en ik zou niet weten waar ik die wet zou kunnen vinden. Er staat wel in de wet dat je je rijdier onder controle moet kunnen houden op de openbare weg. Als de rechter oordeelt dat dat niet kan met een halster, dan is dat zo maar. Dit kan ook aangehaald worden door de advokaat van de tegenpartij als je bvb een ongeval krijgt. Zo willen sommige verzekeringen een aangespannen paard zonder oogkleppen niet verzekeren en komen ze ook niet tussen als je paard uit de weide ontsnapt en geen halster draagt. Maar alles hangt natuurlijk af van de interpretatie van de procureur die de zaak behandelt.

Groetjes

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 13:31:


Ik vraag me toch af, waarom deze manier van paarden houden zo ingeburgerd is. Ik heb mijn oudste merrie al ongeveer 11 jaar en zij heeft nooit opgesloten gestaan. Zij is de twintig gepasseerd en ziet er opmerkelijk goed uit. Zij loopt samen met twee pony' s op een grote weide met schuilhok en krijgt eten en drinken zoveel ze op kan. Helaas denken de meeste mensen dat dit dierenmishandeling is. Zij vergelijken de vuile paarden met lange wintervacht en knopen in de manen met de mooie glanzende paarden, die vers gewassen en geborsteld in hun stand staan. Het schuilhok vinden ze niet luxueus genoeg en de dikke grasbuiken vinden ze ook maar niks. Ook het rijden zonder ijzers vinden ze niet kunnen: "Je hebt zeker geen geld om je paard te laten beslaan!", hoor je dan. Natuurlijk bekappen is even duur dan ijzers, maar ja, weten zij veel. Hoe kunnen we de mensen duidelijk maken dat paarden op deze manier gelukkiger zijn? Een goudvis in een bokaal of een kip in een batterij kan niet, maar het edelste dier ter wereld opsluiten wordt algemeen aanvaard!

Groeten,
Eleonora

Hallo,
wij laten onze paarden al geruime tijd bekappen volgens de strasser-methode, maar we hebben het zelf nooit durven proberen. Ik heb het pakket van jullie al gekocht voor mijn man en hij zei dat dit het beste boek was dat hij ooit gelezen had. Proficiat dus! Ik zou hem ook willen inschrijven voor de cursus, maar wij wonen in België (Zuid-Limburg). Weten jullie al of er ook cursussen gepland worden in België? Ik zal hem zowiezo inschrijven, maar als het dichterbij kan, is dat voor ons natuurlijk gemakkelijker.
Groetjes

Hallo,
Wij zijn van plan een 7-jarige pony te kopen. Het is in alle opzichten het soort pony dat wij zoeken, alleen is er 1 nadeel: ze doet aan kribbenbijten en in zeer kleine mate aan luchtzuigen. D.w.z. ze neemt haar eetbak vast, maar blijft niet lang doorzuigen, zoals sommige paarden. Ze lost dadelijk opnieuw.
Deze pony wordt naar mijn mening totaal verkeerd gevoerd en gehuisvest. Zij staat op stal naast een pony (in aparte stallen, maar ze zien elkaar wel door de tralies) die haar altijd probeert te domineren en schijnaanvallen doet als ze eten en mag 1 uur per dag de weide in. In de weide zuigt ze geen lucht. In de weide loopt ze samen met die andere pony en dan is de relatie goed. Alleen op stal verdraagt de andere pony niemand. Dit is een zeer nerveuze pony, die constant aandacht vraagt. Gereden wordt ze heel af en toe. Het is een welsh sectie C, dus van het Cob-type (die hebben de neiging snel dik te worden).
Omdat ze gebrek aan beweging heeft, en dus snel verdikt, proberen de eigenaars dat te compenseren door bijna geen ruwvoer te geven (dus ook heel weinig stro in de stal). Krachtvoer krijgt ze wel redelijk veel, omdat ze daar niet zo'n dikke buik van krijgt?!
Een voordeel is wel dat de pony nog nooit beslagen is en in een grote betonnen box staat, die overigens heel proper is. De hoeven zijn dus in zeer goede staat.
Indien wij ze kopen, komt ze terecht in een weide met loopstal. Ze heeft daar gezelschap van een oude merrie en een shetlandruin. Hooi is permanent aanwezig. Ik weet wel dat kribbenbijten een gewoonte is die nooit volledig afgeleerd kan worden, maar denken jullie dat een andere manier van leven dit probleem toch enigszins kan oplossen? Zijn er mensen die dit al eens geprobeerd hebben?
Hopend op een snel antwoord,
Eleonora

Dit is een heel lastig onderwerp en als er een rechtspraak van komt, hangt het inderdaad af van de goodwill van de rechter. Twee identieke zaken kunnen een verschillende uitspraak krijgen bij een andere rechter. Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt.
Ik heb mijn oude merrie al heel lang. Ik denk van toen ik een jaar of veertien was. Op mijn achttiende ging ik studeren en had ik niet genoeg tijd om met haar bezig te zijn. Mijn ouders hadden de gezelschapspony al verkocht en zij stond hele dagen alleen in de weide. Ik had toen een mondelinge afspraak met een meisje dat mijn paard bij haar pony op de weide mocht, dat zij alle verzorging van het paard op zich nam, mocht rijden zo vaak zij wou en zelfs een veulen mocht kweken voor zichzelf.
Alles was goed, tot op de dag dat mijn paard in een ongeval was betrokken. Mijn verzekering wilde de kosten niet dekken, omdat het meisje het paard aan het sturen was op de openbare weg en ik niet eens aanwezig was (ik was aan het werk). Die mensen hadden geen verzekering en moesten alle kosten zelf betalen. Daarna wilden die mensen geen geld meer aan haar spenderen, dus ze bleef gewoon in de weide in de winter en was graatmager en volledig verwaarloosd. Op een dag kreeg ik een berichtje van het meisje (16 jaar) met de vraag of ik het paard niet dringend wilde terughalen, want haar vader wilde het naar de slacht brengen om een deel van het geld op die manier bij elkaar te krijgen. Verkopen ging niet, want het paard had een serieuze klap gekregen bij het ongeval en mankte een beetje.
Ik ben dadelijk naar daar gegaan, maar al snel stond de boer te dreigen met zijn jachtgeweer, dat als ik ZIJN paard uit de weide zou halen, hij me overhoop zou schieten. Ik belde daarop de politie.
Gelukkig had ik de bewijzen zwart op wit dat het mijn paard was, omdat deze mensen bij ieder probleem mij als eigenaar hadden aangeduid.
Bvb. als het paard tijdens het wandelen met het meisje ergens een drol voor de deur had gelegd en die mensen waren niet tevreden en politie werd erbij gehaald (want het is een temperamentvolle boer), dan was het telkens van: trouwens, dat is mijn paard niet, maar dat van Eleonora, En dan kon ik de drol gaan opruimen. Ook na het ongeval zijn ze blijven ontkennen dat het paard van hen was, maar wel van mij om onder de kosten uit te komen.
Ik had al deze papieren samengehouden, waar de boer zelf dus telkens zegt dat het mijn paard is en die papieren heb ik simpelweg aan de politie laten zien en zo heb ik mijn paard dus teruggehaald.
Als het paard op zijn eigendom stond en ik geen bewijs had dat het mijn paard was (chip en paspoort waren hier nog niet verplicht) dan had ik het paard nooit teruggekregen.
Ik denk dat er zowieso een probleem is als de chip op naam van die rare mensen staat. En ikzelf doe NOOIT nog een paard weg, zonder een SCHRIFTELIJKE verklaring van wat de bedoeling is. Mondelinge afspraken zijn ook bindend in België, maar je kunt ze niet bewijzen en dan ben je nog de pineut.
P.S.: Mijn ondertussen bejaarde paardje staat nu nog lekker bij mij op de weide en ze zal wel nooit meer de oude worden, maar ze is gelukkig.

Helaas hebben we besloten de pony niet te kopen. Na een tweede bezoek (met minder verliefde ogen, want dat is mijn probleem een beetje als ik een paard mooi en lief vind) hebben we gemerkt dat er nog vanalles aan scheelt. De pony werd geprobeerd en had last van cornage. Ook liep zij onregelmatig.
Omdat wij hem toch niet gingen kopen, heb ik tegen de mensen gezegd dat ze de pony beter lieten buitenlopen ivm het luchtzuigen.,Dit was geen optie omdat de weide anders te modderig werd. Dan heb ik gezegd dat ze eens moesten proberen van veel hooi te geven, zodat de pony zich minder verveelde en toen kwam de aap uit de mouw: de pony heeft ook nog een stofallergie, vandaar de kale, extreem propere stal en weinig stro.