Herman schreef op dinsdag 3 november 2009, 19:43:


Als ge mij buiten mijn weten om gestalked hebt en op tape hebt gezet, hedde wel mijn goedkeuring nodig om het en plein public te laten zien
Ik ben cameraschuw mannen ... t'is maar dat je het weet.

Nadine Claessen schreef op dinsdag 3 november 2009, 22:09:


de meest dominante figuur in een kudde maakt de miste tumult en is zeker van zijn stuk. Maar in de praktijk? Niet makkelijk als mens zijnde tov een aanvallend paard van een paar honderdtal kilo's.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 3 november 2009, 23:21:


Ik heb het al even ergen ingetikt, maar ... is het gewoon niet dat je als mens tegengestelde signalen geeft aan zo'n paard. Of het nu een dominant of onzeker paard is, doet er even niet toe. Met een geboren leider in een kudde (op leeftijd geen pubertje) heb je de minste miserie in de kudde. Op 2seconden heeft hij zijn standpunt duidelijk gemaakt en daar had hij dan nog geneens veel voor nodig. Klappen zijn er zelfs veelal dan nog niet gevallen. T'is toch juist in het midden, dat de rangorde steeds weer onderling "uitgevochten" wordt? Volgens mij ziet deze merrie helemaal niet als een leider, en is ze zelf aan het kijken wat haar rangorde ligt tov nadine en haar dochter. Ik heb geen zin, dus blijf van me af ... en het lukt ... hartslag omhoog even snel weg om een leadrope te gaan halen, ... ben ik weer lekker even vanaf. Niet? Een paard dat jou als leider aanvaardt, doet dit niet. Nooit niet.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 4 november 2009, 10:19:


Dan neem jij toch de rol van leidinggever, niet? Niet zoals een hengst dat zou doen, maar zoals een mens dat zou doen.
Ik zeg niet dat ik het zou oplossen met clicker, join up of whatever.
Omdat ik dat moeilijk vind vanachter een PC. Elk paard is anders, net zoals elke eigenaar en elk moment dat is. Ik ben er hier thuis met eentje ook nog niet volledig uit, hoe ik le moment supreme dat er aan staat te komen ga incasseren ... Maar het heeft geen zin om nu al met voorbedachte raden klaar te staan, moest het er eens van komen. Zien we dan wel. Ondertussen heb ik niet constant ogen in mijn rug, onzekerheden, gevoel dat ik me bewijzen moet (integendeel!), ... ik doe gewoon mijn ding en heeft hij daar nou toevallig een probleem mee dan is dat zo, maar ik ga niet mee in zulke spelletjes. Ik ga geen tumult maken en mijn zwakheden tentoonstellen. Doet Rock ook niet.
Iets anders ... wat ik vaak hoor van mensen met échte pismerries is dat ze dikwijls zeer gunstige resultaten bekomen met hormonale therapie. Maar daar moet je voorstander van kunnen zijn.

Spirithorses schreef op woensdag 4 november 2009, 11:33:


Ja lap, hamer op de kop. Dat bedoelde ik dus eigenlijk, Pien. Dank je. Leiderschap als mens straal je uit, maar kan je niet afdwingen. Al zeker niet als je zelf nog niet eens overtuigd bent. Vroeg of laat krijg je van dat laatste een terugslag, want jou paard was ook niet overtuigd.

Cindy Helms schreef op woensdag 4 november 2009, 11:52:


jou paard, misschien even beter dat van jouW

Cindy Helms schreef op woensdag 4 november 2009, 11:54:


even een vb'je.
Als ik om iemand mee heb in de paddock (zelfs soms iets meer ervaren personen met paarden) ... scant invierno vanop afstand onmiddelijk. Hij blijft op afstand tot wanneer alle andere paarden hun interesse verdwenen is. Dan komt hij op zijn dooie gemak ... niemand iets in de gaten (ik weet op zo'n moment perfect wat hij van zin is)... "ooh,wat een rustig cool paard". Hij meet en begint te wegen. Komt daarbij steeds dichter en dichter, oren gaan eens naar achter. Mensen (gewaarschuwd of niet) beginnen te flapperen met hun handen, "allee zeg ga weg", een een flauw duwtje "uit mijnen weg". Zijn oren gaan plat naar achter, hij draait zijn ogen, nek wordt dreigend. Mensen deinzen een beetje naar achter, flapperen nog meer met hun armen, "Goh zeg, allee weg!" nog eens een twijfelend duwke.
Als ik dan niet tussenbeide kom (me in één keer groot makend, dreigend (en niet met een touwtje, want daar gaat ie dwars doorheen als hij overtuigt is dat hij hoger in rang staat) en 200% zeker van mijn stuk) zijn er accidenten gebeurdt voor dat je het weet. Dan is het letterlijk en figuurlijk: BOE!!!!!!!! En gelijk heeft hij dan, toch!
Bij de minste twijfel die van je uitgaat, grijpen zij echt wel hun kans. waarom zouden ze het niet doen?
Als je mest ruimt en jouw paard draait zich heel de tijd naar je toe en let ganse tijd op elke beweging die je maakt en omgekeerd doe jij dat ook. Wat zegt dat? Duidt toch op onzekerheid langs beide kanten of niet? En wat gebeurdt er normaal bij onzekerheden in het leven?
Een paard dat zich niet graag laat pakken om te werken en steeds wegloopt, vind ik niet vergelijkbaar met eentje dat in de aanval gaat. Die eerste hebben er ook geen zin in, maar hebben respect en geven uieindelijk wel toe. Die tweede hebben er ook geen zin in, hebben niets respect op zo'n moment en zijn gevaarlijk. Eerst werken aan het respect dus (en dat doe je door hen vertrouwen te geven, veel met hen aan het werk te gaan (niet enkel rijden), hen zekerheden en veiligheid te bieden).
Of mijn puber er reeds van overtuigd is dat ik dat kan onder alle omstandigheden, dat is ook hij nog vollop aan het uittesten (net zoals hij dat bij Enno doet op dit moment).

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 4 november 2009, 12:11:


Ja JOU!!! jihaaaaaaaaaaa . Graptje! Neen heeft niet met gestalte te maken maar met het zelfvertrouwen en de zekerheid dat die mens uitstraalt.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 4 november 2009, 13:00:


No way José!

Cindy Helms schreef op woensdag 4 november 2009, 13:24:


Misschien wel aanleren, maar ... ik weet niet ... een paard leest, meet en weegt. Vroeg of laat val je in zo'n geval door de mand, toch zeker bij slimmere (sluwere) typetjes.

Nadine Claessen schreef op woensdag 4 november 2009, 14:14:


U're welcome. Ik weet het hoor, Nadine, uiteindelijk sta je er alleen voor. We hebben allemaal wel iets gezegd, iets naar voor geschoven, maar uiteindelijk moet jij het doen. Mét dit paard. Wat Ellen naar voor schuift, vind ik een mooie en een zeer goede raadgeving. Zoek hulp als het je niet lukt voordat het van kwaad naar erger gaat. Voordat jij nog eens in de kliniek en het paard uiteindelijk in de sossiesenbak belandt, "bij wijze van spreken".

van lennep schreef op woensdag 4 november 2009, 15:34:


elk paard is van nature uit scheef ongeacht welke bewegingen ze ooit al gemaakt hebben. Begint al van veulen af aan hoor. Vergelijk het met mensen die of Rechts- of Linkshandig zijn (om er een makkelijker beeld bij te hebben) of zelfs Rechts- of Links"benig" (cfr hoe sta je en duw je jezelf af op een step?).

Cindy Helms schreef op woensdag 4 november 2009, 15:57:


'ongeacht welke bewegingen' is ietwat ongelukkig uitgedrukt natuurlijk aangezien je dit probleem wel kan weg werken met doordachte oefeningen. wat ik bedoel is dat je niet kan verwachten dat een paard, dat van nature uit scheef is' recht houdt door altijd rechtdoor te stappen bv. Want dan laat je hem gewoon in zijn natuurlijke scheefheid zitten. En daar is Namkje het bewijs van.

Cindy Helms schreef op woensdag 4 november 2009, 15:57:


'ongeacht welke bewegingen' is ietwat ongelukkig uitgedrukt natuurlijk aangezien je dit probleem wel kan weg werken met doordachte oefeningen. wat ik bedoel is dat je niet kan verwachten dat een paard, dat van nature uit scheef is' recht houdt door altijd rechtdoor te stappen bv. Want dan laat je hem gewoon in zijn natuurlijke scheefheid zitten. En daar is Namkje het bewijs van.

van lennep schreef op woensdag 4 november 2009, 16:07:


inderdaad ... ieder paard. Maar ik vind jouw verhaal over Namkje een mooi voorbeeld en zal veel mensen aan het denken zetten omdat de meesten het gewoon niet weten. Ik zit de laaste tijd veel (veel te veel) achter mijn PC omdat ik iets op poten aan het zetten ben om mensen meer en meer bewust te laten worden over hun paarden (diens welzijn en gezondheid)... een deel daarvan gaat ook over die natuurlijke scheefheid.
Mooi dat jij dit nu zelf ervaren hebt. Nu je het weet, kan je ernaar werken om haar terug recht en in balans te krijgen