misschien zinvol om de middelbare school over te doen. Klei is GEEN zand, en
alle paarden eten klei met name als jij er niet bent, en als je dat niet
geloofd, dan ben ik niet de persoon die jouw moet overtuigen. Ik stel voor
dat je naar de bieb gaat en een aantal boeken haalt betreffende het thema
grondsoorten. Veel leesplezier.

Bedankt voor je reacties Martien, maar begin nou niet te katten...
Net als Esther vraag ik me af: wat is klei/leem? Welke mineralen, of
wellicht ook vitaminen, zitten daarin? Want blijkbaar is het iets waar
paarden behoefte aan hebben.
En verwijs me nu niet naar de bieb of allerlei ingewikkelde links, want
materie induiken is niet iets voor mij ...
groet, Pt

"Maar als het paard met zijn hoofd naar boven moet om te eten of schuin moet
draaien om aan het lekkers te komen is dat toch een telkens terugkerende
onnatuurlijke beweging van de hals/nek? Net als bij paarden die hoog uit een
ruif (of hooinet) moeten eten?"

***
Een paard eet toch ook van struiken en bomen? Dan heffen en draaien ze hun
hals toch ook? Dus zo "schadelijk" en onnatuurlijk lijkt een iets hoger
hangend hooinet me niet...

Ik heb het hooinet op borsthoogte hangen. Zakt dus wel iets naar beneden
wanneer de hooi bijna op is. Persoonlijk ben ik er niet zo bang voor dat ze
er met haar benen in verstrikt raakt. Dan zou ze rare bewegingen/sprongen
moeten maken, en zo'n type paard is ze niet... Bovendien passen haar voeten
niet in de mazen van het net.
Wel zie ik dat ze ontzettend veel plezier heeft van het hooinet; zodra ik 'm
weer gevuld heb, begint ze er meteen aan, terwijl er ook een grote berg kuil
op de grond ligt en ze dat veel lekkerder vindt dan hooi..... Maar dat
hooinet vindt ze blijkbaar erg leuk, ze gooit 'm ook de lucht in, heel
geinig!

groetjes, Pt

Vanmiddag was op Animal Planet een documentaire over Kelly Marks, "pupil" van Monty Roberts. Zij ging met een team mensen naar Namibië om daar met wilde paarden te "werken" en van ze te leren. Wat ik zo geweldig vond om te zien - en nu te weten - is dat volledig "wilde" paarden, die nog nooit in aanraking waren geweest met mensen, binnen een paar dagen te berijden waren.
Nu is dat berijden op zich niet zo belangrijk, danwel de manier waarop ze die paarden benaderde en hoe snel ze het vertrouwen van deze paarden (hengsten) kreeg.
Kelly werkt in haar dagelijks leven met die zgn. "probleempaarden"; paarden die niet tot moeilijk te benaderen zijn, niet/moeilijk in de omgang, te trainen, te berijden zijn, etc.; allen al in aanraking geweest met mensen.
De echt wilde paarden, die nog nooit in aanraking zijn geweest met mensen, waren haar ultieme droom en uitdaging. Hierbij ging ze er tegelijkertijd van uit dat deze wilde paarden nog moeilijker te benaderen en te berijden zouden zijn en dat hier nog meer tijd en geduld voor nodig was dan bij de paarden die ze gewend was.
Tot hun eigen verbazing ging het wonderbaarlijk snel. Deze wilde paarden hadden geen (negatieve) ervaringen met mensen, ze hadden dus ook geen enkele reden om deze mensen te wantrouwen. Er ging dan ook totaal geen dreiging van ze uit; niet steigeren, bokken, trappen, bijten, niets van dat alles. Binnen een paar dagen kon ze de hengsten vol vertrouwen overal aanraken, waren ze op haar gericht, kon ze een zadel opleggen, hoofdstel omdoen en rijden....
Wat mij hier zo in aansprak, was het feit dat volledig wilde paarden, die nog nooit in aanraking geweest zijn met mensen, zo open staan, en zo puur en ongeschonden zijn. Ongelooflijk hoe je, door ze eerst te geven wat hun basisbehoeftes zijn (water en eten en zelfs een plekje om te kunnen rollen) hun vertrouwen zo snel kunt winnen. Op afstand contact vragen, pas een stapje dichterbij komen wanneer het paard aangeeft dat hij het vertrouwt, op het juiste moment een stap terug doen om het paard de kans te geven het gebeurde te verwerken enz.....

Reden voor mij om het hier op het forum ter sprake te brengen, is dat wij, mensen, in de veronderstelling zijn dat wilde paarden ook echt "wild" en niet zomaar "te temmen" zijn. Voor echt wilde paarden gaat dit dus blijkbaar niet op, mits je ze op een goede manier benadert en met ze omgaat. Het "wilde" (of in onze beleving "probleemgedrag") gaat pas op zodra de mens het paard ook maar enigszins (lichamelijk, emotioneel of spiritueel) beschadigd heeft.

Ik vond het een geweldige documentaire om te zien, al was het een beknopte samenvatting van hun "expeditie" naar Afrika en had ik graag meer willen zien en leren.
Ter verduidelijking: Kelly hanteerde geen join up.
Reacties??

groeten, Petra

wanneer deze herhaald wordt?

Geen idee Cindy. Ik heb geen tv-gids en vanmiddag was voor mij echt een
toevalstreffer. Was ik dus ook wel blij mee
Staat het niet ergens op teletekst?

zo paardvriendelijk en doordacht is?

Ze hebben ze weer vrij gelaten. Lieten ze ook zien.

gevecht). Maar of dat nou zo moet? het paard van zijn kudde afhalen en
opsluiten binnen een kooi van zijl?
kan gaan en de dieren in hun eigen omgeving leert begrijpen en je bij de
kudde kunt voegen, waarbij je het vertrouwen en leiderschap van een laag
geplaatste groep kunt winnen.
manier te storen in hun leven, en dat dan alleen voor jezelf..... Ik kan er
niet zo enthousiast over zijn.

Oke, hoe een wild dier te benaderen en of dat "juist" of wel/niet
"egoïstisch" is, is een discussie op zich. Die discussie gaat het mij echter
niet om.
Ik ben juist zo gefascineerd door het pure en het zo "ongeschonden" zijn van
deze wilde paarden, dat ze zo volledig open staan. Graag haal ik nog een
keer deze zin aan:
"Het "wilde" (of in onze beleving "probleemgedrag") gaat pas op zodra de
mens het paard ook maar enigszins (lichamelijk, emotioneel of spiritueel)
beschadigd heeft."

Is het nu duidelijk welke kant ik op wil?
groet, Pt

charset="iso-8859-1"
Content-Transfer-Encoding: quoted-printable

Egon vroeg:
"Zou je wat gedetailleerder kunnen vertellen hoe Kelly die "wilde" paarden benaderde, verliep alles in voor de paarden volstrekte vrijheid, etc?"

Ik zal m'n best doen om, wat ik in dat uur gezien heb, in eigen woorden te omschrijven:
Ze wilden de paarden niet een bepaalde richting opjagen, maar uit eigen vrije wil naar het kamp toe laten komen. Rondom een drinkplaats maakten ze een grote halve/driekwart afzetting van doeken/lint. Toen hebben ze gewacht tot er een kudde paarden naar de drinkplaats toe kwam. Nu konden ze deze kleine kudde omsluiten door de afzetting rondom door te trekken. De hengst hielden ze daar, de rest lieten ze gaan. Ze gaven de hengst water en eten en maakten een modderbadje voor hem, waar hij al snel lekker in ging liggen rollen. Kelly ging op afstand rustig in de "ring" zitten, aanwezig zijn en observeren, en later ook wat rondlopen. De volgende dag trad ze de hengst tegemoet met een lange stok van circa 2 meter, met aan het uiteinde een doekje gewonden (zacht uiteinde dus). Ze wachtte tot de hengst het uiteinde van de stok wilde aanraken met z'n neus. Dit bouwde ze langzaam op door met het uiteinde van de stok de hengst aan te raken; eerst bij de schoft, dan de hals, etc. Toen hij dit allemaal vol vertrouwen accepteerde, kwam ze met een korte stok met een namaak-handje eraan. Hiermee deed ze hetzelfde. Tot ze heel dichtbij hem mocht staan. Toen aaide ze hem met haar hand, met handschoen aan. En uiteindelijk mocht ze hem aaien en aanraken met haar blote handen. Volgende stap was een touw met een lus om zijn hals, waarmee ze hem haar liet volgen. Daarna het touw als een soort van halster om zijn hoofd gedaan en weer volgen. Toen een gewoon halster. De derde dag al, geloof ik, legde ze een zadel in de ring. Hengst mocht 'm bekijken en besnuffelen, ze legde het zadeldekje op z'n rug. Daarna volgde het zadel. Daarna Kelly zelf; eerst ging ze op z'n rug liggen en langzaam tilde ze haar been over hem heen en zat ze op zijn rug. Iemand anders assisteerde haar hierbij en de hengst had een halster om en zo stapten ze wat rond. Laatste stap was het hoofdstel en rijden.
En dit alles, zoals Egon ook zegt, d.m.v. advance & retreat (pas een stapje verder gaan wanneer het paard aangeeft dat hij het vertrouwt, op het juiste moment stoppen of een stap terug doen om het paard de kans te geven het gebeurde te verwerken enz....). Dit hebben ze met twee hengsten, afzonderlijk van en na elkaar, gedaan. Uiteindelijk wilden ze deze hengsten hun vrijheid weer teruggeven; ze zijn zonder zadel met de paarden gaan rijden, zijn ergens afgestapt en hebben het halster af gedaan. Terug in de vrije natuur. Er kwam een andere kudde aan en deze twee hengsten hadden duidelijk een heel sterke band met elkaar gekregen.
Helaas heb ik de docu niet opgenomen. Heb gisteravond nog wel op teletekst gekeken, maar heb geen Animal Planet kunnen vinden. Wellicht kan iemand in de tv-gids kijken? Het programma heete iets in de trant van "Whispering in the wild" ofzo.

groet, Pt