Hallo allemaal, ik ben een tijdje weinig op dit forum geweest, en na "bijlezen" viel me weer eens op wat een opvoedende en bewustmakende functie dit forum heeft (en NH in het bijzonder).De discussies van veel aanwezigen hier gingen steeds meer in de richting van onNatuurlijk Horsemanship : ijzers, stangbiten, paarden met speeltjes 23 uur per dag in de stal, geiten, in de krul en zo kan ik nog wel even doorgaan...HELLUP !!!!
Dat was de reden dat ik (bijna) afgehaakt had, want elke keer lezen met kriebels in mijn buik is niet bevordelijk voor mijn eigen natuurlijke manier van "zijn". ! En dat ligt zeker niet aan jullie, Frans en Ilona, want ik weet wat je wilt losmaken bij de mensen met deze discussies over NH. Dus PETJE AF en ga zo door, ik steun jullie en met mij een hele grote groep, dat weet ik zeker. En als het niet zo is : Wij weten toch waar we voor staan. Als ik schreef kwam er vaak geen reaktie, een aantal mensen hier waren zo verstrengeld in hun eigen discussie dat ze niet eens meer open stonden voor anderen.
En dat vind ik zo jammer. Naast bewustworden, communiceren, "kijken naar" hebben we het hier over harmonie tussen mens en paard, in respect en gelijkwaardigheid. Dit uit zich in een natuurlijke manier van omgaan met je paard: huisvesting , hoefverzorging , voeding e.d. zijn daar een belangrijk onderdeel van. Als je dan met een stangbit werkt en ijzers onder de hoeven van je paard slaat heb je het toch nog niet helemaal begrepen, moet je misschien toch nog eens verder lezen. Ik rijd mijn Arabier gerust in het verkeer met alleen een halster +touwtje, dit is een kwestie van opvoeden, aanvoelen en oefenen, vooral veel met je paard bezig zijn en je met hem / haar verbinden, niet door snoepjes te geven maar door te " zijn". En op deze manier zou ik haar zelfs kunnen vragen door een brandende hoepel te springen, helemaal voor MIJ. Maar ik doe het lekker niet want ik vraag geen onnodige overbodige dingen van haar want ze is een PAARD en ze weet dat van mij! En dat is het respect dat wij voor elkaar hebben. En als ze eens wil sloffen door het bos an sloft ze toch, de ik ook wel es. Als ze er moet zijn dan is ze er voor mij. Altijd ! Onvoorwaardelijk ! En ik voor haar. Wat mijn inkomen betreft ben ik geheel afhankelijk van mijn paarden. Zij verdienen de kost voor mij en in ruil daarvoor geef ik ze een paardwaardig bestaan, in veiligheid en gelijkwaardigheid. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan, ik zit nu toch op de praatstoel. Mensen, denk na, projecteer je eigen ideeen niet op je paard door te denken dat ze niet zonder ijzers kunnen of omdat het te gevaarlijk is in het verkeer zonder bit. Is het jouw gedachte of denk je dat je paard dat wil ? Is het jouw eigen angst ? Op naar een paardwaardiger bestaan ! Pien.